تاگلیافیکو همراه با اسکالونی به کنفرانس مطبوعاتی قبل از بازی با کرواسی آمده بود و در مورد شرایط بازی با کروات‌ها به رسانه‌ها گفت: «از کیفیت بازیکنان کرواسی آگاه هستیم. با برنامه برای تقابل با آنها به میدان خواهیم رفت. می‌دانیم با چه چیزی روبه‌رو خواهیم شد. تیم رقیب بازیکنان بسیار بزرگی دارد. بسیار خوشحالیم که به هدف رسیدن به جمع چهار تیم برتر دست یافتیم. هنوز اهدافی داریم که باید برای رسیدن به آن تلاش کنیم.»
 

پس از پایان کنفرانس مطبوعاتی زلاتکو دالیچ، ایوان پریشیچ پاسخگوی سؤالات اصحاب رسانه بود. او در مورد تقابل با هم‌تیمی باشگاهی خود لائوتارو مارتینز در این بازی حساس که تیم فینالیست را مشخص می‌کند، گفت: «اخیراً با لائوتارو مارتینز صحبت نکردم اما وقتی در مرحله گروهی بودیم با هم حرف زدیم. هر دوی ما مشتاق بازی برای کشورمان هستیم و بدون شک بهترین تیم پیروز خواهد شد.»
 

در بازی نیمه نهایی آرژانتین – کرواسی اگر لیونل مسی به میدان برود، تعداد بازی‌های او همراه با لوتار متئوس به بیشترین حضور در تاریخ این رقابت‌ها تبدیل خواهد شد (25 بازی). مسی علاوه بر اینکه مشترکاً بهترین گلزن آرژانتین در این رقابت‌هاست (10 گل)، می‌تواند با به ثبت رساندن یک پاس گل دیگر رکورد بیشترین پاس گل در این رقابت‌ها را نیز همراه با دیگو مارادونا با 8 پاس برای آرژانتین در اختیار داشته باشد.
 

وصال روحانی
روزنامه نگار
کنکاش در این خصوص که کدام گزینه داخلی می‌تواند سرمربی جدید تیم ملی فوتبال ما و جانشین کارلوس کی‌روش پرتغالی باشد، ما را به وضعیتی می‌رساند که باید آن را فقر به معنای واقعی کلمه نامید.
پس از نتایج بسیار ضعیفی که کی‌روش در جام جهانی 2022 گرفت منطق و عدالت حکم می‌کند که با او قطع همکاری و به مربی دیگری روی آورده شود. گروه‌های زیادی هستند که می‌گویند پس از دو مقطع زمامداری کی‌روش که مجموعاً 8 سال و 4 ماه طول کشید، یک مقطع حکمرانی دراگان اسکوچیچ کروات که حدود سه سال به طول انجامید، مقطع فرماندهی 10 ماهه مارک ویلموتس بلژیکی و مقطع حکمروایی یکساله افشین قطبی که فردی نیم ایرانی – نیم خارجی است، سرانجام زمان رویکرد مجدد به یک مربی کاملاً ایرانی و چهره‌ای بومی رسیده است. اگر این نظریه را قبول داشته باشیم، طبعاً باید به جست‌و‌جو در میان مربیان وطنی مشغول شویم تا چنان گزینه‌ای را بیابیم اما همین جاست که قضیه ایراد پیدا می‌کند و هرچه بیشتر جست‌و‌جو کنیم، فزون‌تر در می‌یابیم که چه فقر فراگیر و چه قحطی تقریباً مطلقی در این زمینه وجود دارد و دست‌هایمان در این خصوص تا چه حد بسته است.
البنه در این کاوش‌ها به اسامی افراد کارسازی همچون جواد نکونام و یحیی گل‌محمدی و در ‌درجاتی پایین‌تر فرهاد مجیدی می‌رسیم ولی این پایان کار است و هر چه بیشتر بر ذهن‌تان فشار آورید، افراد بیشتر و واقعاً لایق و واجد شرایط برای احراز این سمت در فوتبال ما وجود ندارد. البته امیر قلعه‌نویی هنوز هم هست اما در 58 سالگی و 15 سال پس از اتمام نخستین و تنها مقطع سرمربیگری‌اش در تیم ملی نه گزینه‌ای برای فردا بلکه فردی از گذشته و دور از ابداعات زمان نشان می‌دهد. علی دایی هم هست اما او به هر دلیلی سه سالی است که اصلاً مربیگری نکرده و از دایره سیال و جاری این حرفه دور مانده و به تبع آن بسان آب برکه‌ای است که از فرط راکد ماندن از هر حرکت و تحولی بی‌بهره نشان می‌دهد.
در شرایطی که استقلال و سپاهان یک بار دیگر با مربیان خارجی به میدان می‌آیند و تراکتور یک خارجی را رد کرده و یک خارجی دیگر را آورده و صنعت نفت یک خارجی را جانشین یک داخلی کرده، همه این رویکردها هم به این معنا است که در زمینه داشتن مربیان بالنده و درجه یک داخلی نقیصه‌ای بزرگ داریم و به برهوت رسیده‌ایم. وقتی این همه شعار می‌دهیم که در فوتبال داخلی هم مانند چند رشته دیگر باید به مربیان وطنی اعتماد کرد و آن گاه به پیش رو نگاه می‌کنیم و افراد واجد شرایط را به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌یابیم باید قبول کنیم که واقعاً در این زمینه کم کاری صورت گرفته و تعداد مربیان حاذق ما و کسانی که در اندازه‌های رهبری تیم ملی باشند، بسیار کم است. می‌توان رؤیاپروری کرد و گفت صمد مرفاوی که تیم ملی جوانان را هدایت می‌کند و حسین عبدی که سرمربی تیم ملی نوجوانان است، می‌توانند عنان رهبری تیم ملی بزرگسالان را هم در دست گیرند اما تجربه آنها در چنین سطحی نه صفر بلکه زیر صفر است و حتی اگر بپذیریم محمد ربیعی مربی خوبی است، او نیز در همان مصداق «صفر» به لحاظ تجربه بین‌الملل و نگرش فراوطنی جای می‌گیرد و این برای مهدی تارتار (ذوب‌آهن) و مجتبی حسینی (پیکان) هم صدق می‌کند.
اینها به معنای نفی شایستگی‌های فراوان مربیان ایرانی نیست و آنها زحمتکش و شریف‌اند و به‌شدت می‌کوشند تا سطح کار خود و به تبع آن میزان کارایی تیم خویش را بالاتر ببرند و با روش‌هایی مدرن و تأثیرگذار به این ورزش و اعضای جامعه فوتبال خدماتی هر چه بیشتر را ارزانی دارند ولی بحث فوتبال ملی یک بحث بسیار مهم‌تر و اساسی‌تر است و الزام‌ها و مشخصه‌ها و نیازهای مختص خویش را می‌طلبد و متأسفیم که بگوییم این مؤلفه‌ها در فوتبال ما و بین مربیان ما آن قدر اندک است که انگار وجود خارجی ندارد.

جام جهانی 2022 به نیمه‌نهایی رسیده و گمانه‌زنی برای بهترین بازیکن جام هم شروع شده است. تعدادی از رسانه‌ها معتقدند که برنده این عنوان بازیکنی است که نامش با حرف M شروع می‌شود و از مسی، مودریچ و امباپه به عنوان گزینه‌های اصلی نام برده‌اند.
بازی امشب آرژانتین – کرواسی صحنه تقابل مسی و مودریچ است؛ دو بازیکنی که نقش مهمی در صعود تیم‌شان به نیمه‌نهایی داشته‌اند.
 مودریچ در جام جهانی 2018 با وجود شکست کرواسی در فینال مقابل فرانسه عنوان بهترین بازیکن تورنمنت را به دست آورد و این بار هم اگر بتواند تیمش را به فینال برسد، مدعی جدی این عنوان خواهد بود.
مسی در طرف دیگر مصمم است در آخرین جام جهانی‌اش به قهرمانی برسد و اگر به این هدف دست یابد قطعاً بهترین بازیکن جام خودش خواهد بود. مسی هم در جام جهانی 2014 با وجود شکست تیمش در فینال به عنوان بهترین بازیکن تورنمنت انتخاب شده بود. او در برد مقابل مکزیک و هلند نقش پررنگی داشته و در نیمه‌نهایی هم نگاه هواداران آرژانتین به پاهای اوست تا بتواند دروازه‌بان آماده کرواسی را تسلیم کند.
امباپه هم که با پنج گل زده بهترین گلزن تورنمنت است، گزینه‌ای جدی برای عنوان بهترین بازیکن جام محسوب می‌شود. او در بازی یک چهارم نهایی مقابل انگلیس نمایش خیلی خوبی نداشت و چهارشنبه شب مقابل مراکش مصمم است که دوباره به مسیر گلزنی برگردد. امباپه هر چند در جام جهانی 2018 نقش پررنگی در قهرمانی فرانسه داشت اما کارشناسان فیفا عنوان بهترین بازیکن جام را به او ندادند، ولی در صورت تکرار قهرمانی فرانسه او شانس زیادی برای کسب این عنوان دارد.
البته گریزمان هم در ترکیب فرانسه نمایش فوق‌العاده‌ای داشته و در صورت قهرمانی این تیم رقیب جدی امباپه برای کسب عنوان بهترین بازیکن جام خواهد بود. او که به تشخیص دشان از خط حمله به خط میانی رفته در بازی با انگلیس دو پاس گل داد و از نگاه تمام رسانه‌ها بهترین بازیکن زمین بود.
 

اسکالونی: کرواسی تیم کاملاً یکدستی است
لیونل اسکالونی، سرمربی آرژانتین در نشست خبری پیش از بازی نیمه‌نهایی مقابل کرواسی پاسخ سوالات خبرنگاران را اینگونه داد:
 
تقابل با کرواسی؟
منتظر بازی بسیار سختی هستیم، تیم کاملاً یکدست و بزرگی دارند که کار را برای ما سخت خواهد کرد. نباید شرایط را با جام جهانی قبل مقایسه کرد. آنها دقیقاً حس یک کار گروهی را به بیننده می‌دهند و بدون شک بازی سختی خواهد بود.
 
استفاده از سیستم‌های مختلف؟
این یک ویژگی برای تیم ماست که توانایی بازی در سیستم‌های مختلف را دارد. در بازی تیم این توانایی را دارد که چند بار سیستمش را عوض کند و این ویژگی باعث پیچیدگی کار برای رقیب می‌شود.
 
 مسی؟
کاپیتان ماست. او به ما انگیزه می‌دهد و حضورش در تیم یک امتیاز برای ما به حساب می‌آید. وقتی به زمین می‌رویم پشتمان گرم است که او را داریم. او در تیم خوشحال است و با حمایت و تلاش بازیکنان پیش می‌رویم.
 
درگیری با بازیکنان هلند؟
این فوتبال است، ماشین نیستیم. بازی‌ها از حساسیت‌های زیادی برخوردار هستند و این اتفاق در بازی‌های دیگر نیز افتاده است. فوتبال همین است. سعی کردیم آن را فراموش کنیم و تمام تمرکزمان را روی بازی فردا بگذاریم.


دالیچ: برای بازی با آرژانتین خسته نیستیم
 زلاتکو دالیچ، سرمربی کرواسی در نشست خبری پیش از بازی با آرژانتین به سوالات خبرنگاران پاسخ داد.
 
صعود متوالی به نیمه نهایی جام جهانی؟
ما در بین چهار تیم برتر جهان هستیم. این یک موفقیت فوق‌العاده برای کرواسی است. با این حال، ما بیشتر می‌خواهیم.
 
مسی؟
با آرژانتین بزرگ بازی می‌کنیم، تیمی فوق‌العاده به رهبری لیونل مسی. حریف خود را آنالیز کرده‌ایم و می‌دانیم که آنها چگونه بازی می‌کنند و می‌دانیم آنها می‌خواهند بازی را به کجا ببرند. من ذاتاً خوشبین هستم و به بازیکنانم اعتماد دارم. مسی شخصیت بزرگی است و آنها بدون او به نیمه نهایی نمی‌رسیدند.
 
خستگی دو بازی 120 دقیقه ای؟
دو بازی به وقت اضافه رفتیم اما در نیمه نهایی جام جهانی هستیم، همین قضیه باعث می‌شود که احساس خستگی نکنیم. قدرت، اراده و انرژی داریم و تمام تلاش خود را می‌کنیم تا پیروز شویم.
 
برد 4 سال پیش مقابل آرژانتین؟
تقابل 2018 هیچ ربطی به این بازی ندارد. یک بازی عالی برای هر دو کشور خواهد بود. هر دو تیم از هیچ تلاشی دریغ نخواهند کرد. انتظار بازی محکم، پویا و عادلانه‌ای را خواهم داشت.
 
 بازی با برزیل بهترین بازی دوران سرمربیگری‌تان بود؟
برای من بازی نیمه نهایی مقابل انگلیس (در سال 2018) بهترین بازی تمام دورانم بود و برزیل در رده دوم قرار دارد. پیروزی در نیمه‌نهایی و رسیدن به فینال، این بازی را به بهترین بازی کرواسی در تمام دوران تبدیل خواهد کرد.