سه‌شنبه شب ایران و امریکا در آخرین بازی گروهی خود به مصاف همدیگر رفتند و امریکا با تک گل کریستین پولیشیچ برنده این بازی شد و با این برد یک قدم به قدرتی که قصد تبدیل شدن به آن را دارد نزدیک شد. گل نیمه اول کریستین تمام چیزی بود که امریکا به آن نیاز داشت و حالا این تیم در مرحله بعدی به مصاف هلند خواهد رفت. برای سال‌ها صحبت از این بود که فوتبال امریکا باید تبدیل به یک ورزش مهم در این کشور شود و تیم ملی امریکا نیز تبدیل به یک تیم بزرگ شود که بسیاری باور دارند می‌تواند باشد. غول فوتبال امریکا هنوز بیدار نشده است و شاید سال‌ها طول بکشد که بتوان لقب غول را برای آن انتخاب کرد. اما فوتبال یا ساکر (اصطلاحی که امریکایی‌ها برای فوتبال به کار می‌برند) هنوز هم به دنبال احترام است.

کریستین پولیشیچ
او بعد از تک گل خود نتوانست شادی کند با اینکه همه می‌دانند چقدر مشتاق این کار بود. سوپراستار تیم فوتبال امریکا، نهایتاً به آن چیزی که می‌خواست رسید، او در دو بازی اول گروهی جلوه‌هایی از درخشیدن نشان داده بود و در این بازی خودش را ثابت کرد. در زدن این گل که امریکا را به مرحله حذفی رساند، پولیشیچ ریسک کرد و خود را در معرض یک مصدومیت شدید قرار داد. این گل ارزشش را داشت. او بعد از مصدومیت به زمین برگشت اما اصلاً شبیه بازیکن پیش از مصدومیت نبود و در نهایت نیز تعویض شد. در واقع این مصدومیت جنبه‌ای اسطوره‌ای به گل او بخشید. حالا او یک ستاره تمام عیار و یک اسطوره در فوتبال امریکاست. گل پولیشیچ در دل تاریخ فوتبال این کشور جا گرفت و باعث شد علاقه‌مندی به فوتبال در امریکا بیشتر شود.

کمرون کارتر ویکرز
کارتر ویکرز جایگزین واکر زیمرمن شد، بازیکن ثابت قدمی که در هر دو بازی گروهی از اول در ترکیب قرار داشت. نیمکت‌نشینی زیمرمن درخواست بزرگی از سوی برهالتر بود، بویژه با توجه به این واقعیت که کارتر ویکرز و تیم ریم مدافع امریکا هرگز با هم بازی نکرده بودند. این حرکت برهالتر مثل یک نبوغ بود. کارتر ویکرز که احتمالاً به دلیل توانایی‌اش در مهار مهاجمان ایران وارد بازی شده بود، عملکرد خوبی داشت.

فوتبال امریکا
9 دقیقه وقت‌های اضافه بازی برای امریکا تمام نشدنی به نظر می‌رسید زیرا تحت فشار شدید ایران قرار داشتند و هر لحظه ممکن بود برتری و صعود را با هم از دست بدهند. غیبت هشت ساله آنها از جام جهانی نیز درست همین حس و حال را برای آنها داشت و امریکایی‌ها بشدت دنبال چنین لحظه باشکوهی بودند. اما حالا فوتبال امریکا به صحنه‌ای بزرگ بازگشته است اما مسیر سختی را پشت سر گذاشت. هر چند هیچ‌کس اهمیتی نخواهد داد و تنها چیز مهم این است که امریکا بازگشته است.  امریکا از یک گروه دشوار جان سالم به در برد. صعود به مرحله یک شانزدهم نهایی در حالی رقم خورد که مردم امریکا پشت سر تیم‌شان قرار دارند و بعد از سال‌ها از تماشای فوتبال کشورشان لذت می‌برند.


 

ایمان گودرزی
روزنامه نگار
کاپیتان مسی چالش قهرمانی در جام جهانی 2022 را در بازی مقابل مکزیک آغاز کرد، اما تا این لحظه بسیاری از بازیکنان قهرمان کوپا آمه‌ریکا در قطر مطابق انتظار عمل نکردند. لیونل مسی بعد از بازی با مکزیک گفت: «بار سنگینی روی دوش ما است، روزی طولانی را پشت سر گذاشتیم و بازیکنان به خاطر باخت غافلگیرانه مقابل عربستان سعودی عصبی بودند.»
حتی امیلیانو مارتینز دروازه‌بان آرژانتین اعتراف کرد که بعد از باخت به عربستان با یک روانشناس صحبت کرده است. او در مصاحبه‎‌ای گفت: «خیلی زجر کشیدم. آنها دو شوت به من زدند و من هر دو را گل خوردم، 45 میلیون آرژانتینی چشم‌شان به عملکرد من است و باید بهتر کار کنم.»
همین اتفاقات مسئولیت مسی را بیشتر کرد، ستاره پاریس با اینکه دروازه عربستان را از روی نقطه پنالتی باز کرد اما نیمه دوم محو بود و در یکقدمی حذف تحقیر‌آمیز در آخرین دوره حضورش در جام جهانی بود. در جام‌‌جهانی هرگز یک بازیکن به تنهایی نمی‌تواند تیم را قهرمان کند.
مردم دوست دارند بار دیگر افسانه‌ای که مارادونا به تنهایی در جام جهانی 1986 رقم زد را ببینند، اما فراموش کرده‌اند که حضور بازیکنانی مانند خورخه والدانو، خورخه بوروچاگا و خوزه لوئیس براون در این قهرمانی بی‌تأثیر نبود.
اگر آرژانتین لیونل اسکالونی امیدی به تقلید از آن تیم داشته باشد، ضروری است که بازیگران نقش دوم تیم نیز وظیفه خود را به خوبی انجام بدهند. بنابراین، ناپدید شدن بازیکنانی که سال گذشته‌در کوپا قهرمان شده‌اند برای این تیم وضعیت نگران‌کننده‌ای ایجاد کرده است. غیبت جیوانی لو سلسو به دلیل مصدومیت ضربه بزرگی به اسکالونی بود و با توجه به عملکرد ضعیف لئاندرو پاردس و رودریگو دی پائول که سال گذشته در پیروزی 1-صفر مقابل برزیل در ریو در کنار لو سلسو فیکس بودند، او حالا یک مشکل اساسی در خط میانی دارد، هر دو تاکنون عملکرد افتضاحی داشته‌اند.
پاردس پس از نمایش وحشتناک خود در برابر سعودی‌ها برای بازی با مکزیک کنار گذاشته شد، این در حالی بود که دی پائول هم نتوانست مقابل مکزیک عملکرد خوبی از خود به جای بگذارد و در مجموع 16 بار توپ را لو داد.
تا اینجای کار، این دو خط هافبک فقط یک وجه مشترک داشتند؛ هر دو این فصل با حضور کمی در ترکیب باشگاه‌های خود به قطر رسیدند.
از طرفی لائوتارو مارتینز هیچ بهانه‌ای برای عدم درخشش خود ندارد. این بازیکن 25 ساله در اکثر بازی‌های فصل 2023-2022 سری آ خط حمله اینتر را رهبری کرده است، اما نگرانی این است که او هم در بدترین دوران خود به سر می‌برد.
بنابراین، انتظار می‌رود جولیان آلوارز 22 ساله که عملاً شاگرد هالند در سیتی به حساب می‌آید مقابل لهستان فیکس شود. مشکل این است که اگر اسکالونی تصمیم بگیرد لائوتارو را نیمکت‌نشین کند، هیچ مهاجم نوک دیگری در اختیار ندارد. تیمی که تا قبل از شروع جام جهانی 36 بازی بدون شکست را پشت سر می‌گذاشت، حالا می‌داند که باخت دوم در فاصله یک هفته، آنها را از تورنمنتی خارج می‌کند که بسیاری معتقد بودند آنها شانس اول قهرمانی در آن هستند. اما حالا به نظر می‌رسد که آرژانتین برای قهرمانی به جادوی بیشتری از مسی نیاز داشته باشد!
 

بالاخره زمان ایفای نقش کالیدو کولیبالی به عنوان قهرمان و ناجی سنگالی‌ها فرا رسید و کاپیتان با به ثمر رساندن گل برتری نماینده آفریقا به این تیم برای کسب پیروزی 2 بر یک مقابل اکوادور به رده دوم گروه A صعود کرد تا همراه با هلند راهی مرحله یک هشتم نهایی شود.
شیرهای ترانگا در حالی به میدان رفتند که یک امتیاز کمتر از اکوادور داشتند اما با تحمیل قدرت‌شان به حریف در نیمه اول از روی نقطه پنالتی دروازه را باز کردند. اسماعیل سار این پنالتی را به دست آورد و با گل کردن آن تیمش را 1-صفر جلو انداخت. این گل اما نمی‌توانست منجر به پیروزی سنگالی‌ها شود چرا که مویزس کایسدو برای اکوادور در دقیقه 67 گل تساوی را به ثمر رساند. سه دقیقه بعد بود که وقت نقش‌آفرینی کولیبالی فرا رسید و ستاره چلسی در نقش بازیکن سرنوشت‌ساز میدان ظاهر شد.
کاپیتان سنگال، درست زمانی که تیمش واقعاً به او نیاز داشت، قدم پیش گذاشت و با یک ضربه پایانی عالی، برد را برای تیمش به ارمغان آورد. اشتباهی که سنگالی‌ها مرتکب شدند عقب‌نشینی آنها پس از گل اول‌شان بود و تماشای سطح بالای بازی اکوادور هم تعجبی نداشت.
با این حال، پاسخ سنگال سریع و چشمگیر بود. یک ضربه ایستگاهی به داخل محوطه جریمه ارسال شد و کولیبالی اولین گل ملی خود را برای کشورش زد، گلی که شاید در ادامه دوران بازیگری‌اش در رده ملی یا حتی باشگاهی مهم‌تر از آن را نزند.
برخلاف کولیبالی که قهرمان میدان بود، پیرو هینکاپی، مدافع اکوادور که روی هر دو گل سنگال مقصر بود بدون شک لقب بدترین بازیکن میدان را به خودش اختصاص می‌دهد. پی بردن دلیل برخورد او با سار در نیمه اول که برای داور چاره‌ای جز اعلام پنالتی باقی نگذاشت، سخت بود. زمانی هم که کولیبالی گل دوم سنگال را زد، هینکاپی محو بود. وقتی ضربه ایستگاهی ادریسا گوئیه به داخل محوطه جریمه ارسال شد، به نظر می‌رسید که مدافع اکوادور در مسیر انر والنسیا قرار گرفته و مانع از دفع صحیح توپ شد. در نتیجه توپ به کولیبالی رسید و اتفاقی افتاد که منجر به حذف تیمش شد.