برای تیمی که بازی نخست ویران شده و برابر یک مدعی بزرگ سپر انداخته و دروازه‌اش به توپ بسته شده، فقط تغییر تاکتیک و تغییر نفرات برای بازگشت به جام کفایت نمی‌کرد. تیم ملی ایران در بازی نخست از هم پاشیده بود و با ۶ گل سنگین‌ترین شکست تاریخ خود را تجربه کرده بود. این تیم از مشکلات فنی و تاکتیکی رنج می‌برد، ارنج غلط و نفرات اشتباهی را در ترکیب خود داشت و البته با فشارهای درونی و بیرونی بسیاری روبه‌رو بود که سبب شد تا آن نتیجه خفت‌بار و شرم‌آور برابر انگلیس ثبت شود. نتیجه‌ای که به فروپاشی روحی و روانی تیم ملی منجر شد. شاید تیم ملی اگر ۱۰ بار دیگر با انگلیس بازی کند، باز هم بازنده باشد اما اگر ۱۰۰ بار دیگر هم این بازی تکرار شود، محال است ۶ گل از انگلیس بخوریم. فاصله فوتبال ایران و انگلیس در همه ابعاد بسیار زیاد است اما هرگز ۶ گل نیست. این شکست بد و فاجعه بار یک فروپاشی روانی را به همراه داشت که در این سطح از جام جبران آن اگر نگوییم غیرممکن بسیار دشوار است.
نخستین مأموریت کارلوس کی‌روش پس از بازی سخت مقابل انگلیس، بازسازی روحی تیمش بود. کی‌روش در تمام روزهای گذشته در تمرینات کوشید تا تیمش را از لحاظ روانی بازسازی کند. تمرینات متنوع و شاداب و صحبت‌های مکرر با بازیکنان تیمش در تمام روزهای گذشته بر همین اساس استوار شده بود تا تیم درهم شکسته روز نخست، در بازی برابر ولز از منظر روحی و روانی بازسازی و ترمیم شود.
نتیجه این استراتژی، سبب شد در برابر ولز تیمی کاملاً متفاوت را ببینیم. تیمی که آمده بود تا همه اتفاقات تلخ بازی نخست را از اذهان  پاک کند. این مهم را می‌شد از همان دقیقه صفر بازی رؤیت کرد. وقتی بازیکنان ایران برای گرم کردن وارد زمین استادیوم احمد بن علی شدند، چهره‌های مصمم و با روحیه آنها خبر از یک دگردیسی روانی در تیم می‌داد. تیمی که هیچ شباهتی با تیم روز نخست نداشت و مصمم بود تا جبران مافات کند.
این دکترین کی‌روش برای این بازی بود و تمام تلاش خود را به کار بست تا تیمش را از منظر روحی احیا کند. کاری که کی‌روش در آن استاد است. وقتی بازی با ولز آغاز شد، این تغییر اتمسفر تیم را به عینه رؤیت کردیم. تیمی که از همان دقیقه نخست بی‌اعتنا به تمامی اتفاقات پیشین بازی را متفاوت آغاز کرد و ولز پرستاره را به عقب راند. گویی هیچ اتفاقی نیفتاده و جام جهانی برای ما تازه از این بازی آغاز شده. نتیجه این دگردیسی در تیم ایران یک بازی برتر و تهاجمی و امیدواری تا ثانیه‌های پایانی بود. تیم کی‌روش در ۲ نیمه آشکارا بازی را در اختیار داشت و توپ و زمین را در اختیار گرفته بود. خلق موقعیت‌های متعدد در هر دو نیمه و برتری تمام عیار منبعث از یک تیم امیدوار بود؛ تیمی که آمده بود نتیجه بگیرد و سرانجام به هدف خود رسید. امیدواری تا ثانیه پایانی و ۲ گلی که مزد همین امیدواری و البته بازی برتر و تهاجمی بود. بله، جام جهانی برای ما تازه آغاز شده. این تیم می‌خواهد رؤیا بسازد.

سام ستارزاده
خبرنگار
وین هنسی را یکی از بزرگترین دروازه‌بانان تاریخ ولز می‌توان دانست؛ اگر نخواهیم از واژه «بزرگترین» استفاده کنیم. سنگربان ۳۵ ساله سابق ولورهمپتون و کریستال‌ پالاس که در این فصل، در ناتینگهام فارست نیمکت‌نشین دین هندرسون شده، در کنار گرت بیل سرشناس و کریس گانتر، یکی از سه بازیکن تاریخ ولز است که تعداد بازی‌های ملی‌اش برای اژدهاهای سرخ سه‌ رقمی شده‌ است. با این حال، یادگاری به‌جای مانده برای او از جام‌جهانی قطر، یک رکورد منفی و یک خاطره غمناک است.
با دریافت دومین کارت قرمز دوران کاری‌اش پس از ۱۴ سال و ۲ ماه، نام هنسی به‌عنوان سومین دروازه‌بان اخراجی تاریخ جام‌جهانی پس از جیانلوکا پالیوکا (۱۹۹۴) و ایتوملنگ خونه (۲۰۱۰) در تاریخ ادوار این آوردگاه ثبت‌ شد. در حالی که خط دفاع بلندقامت ولز (که خود هنسی با 98/1 متر بلندقدترین آنان به‌‌شمار می‌رود) روی حملات هوایی رقیب آسیایی خود به‌ خوبی دوام آورد، هنسی پیش از خطای فنی منجر به اخراجش روی مهدی طارمی، با مهار چند شوت راه دور، نقشه دوم رقیب برای فرو ریختن دروازه ولز را خنثی کرده‌بود.
با این حال، جام‌جهانی آوردگاه بی‌رحمی است. هنسی تنها ۲ ماه پس از آن که برای نخستین مرتبه بازوبند کاپیتانی تیمش را در لیگ ملت‌های اروپا‌ بر بازو بست، اخراج خودش را نقطه عطفی در فروپاشی خط دفاع اژدهاهای سرخ و قرار گرفتن آنان در لبه پرتگاه حذف از دور گروهی می‌بیند. دنی وارد، سنگربان اصلی لسترسیتی، در ۱۵ دقیقه‌ حضورش درون قفس توری ولزی‌ها، مقابل ستاره‌های استقلال و سپاهان به زانو درآمد و گرت بیل، آنچه بر سر اژدهای سرخ آمد را بی‌تعارف و با عبارت «له‌ شدن» توصیف کرد.
با شکست ولز و با توجه به بازی دشوار آنان مقابل انگلیس در هفته پایانی، متأسفانه شانس صعود یاران هنسی از گروه به حداقل خود رسیده‌ است، اتفاقی که شاید کارت قرمز تلخ یکی از باسابقه‌ترین دروازه‌بانان سال‌های اخیر لیگ جزیره را تبدیل به خط پایانی بر حضور وی در جام‌جهانی قطر بسازد.
 

ایمان گودرزی
خبرنگار
تقابل با ولز بازی مرگ و زندگی بود. چالشی که یوزهای ایرانی سربلند از آن بیرون آمدند و بهترین برد تاریخ خود را در جام جهانی مقابل ولز تجربه کردند. ایران موفق شد با دو گل دیرهنگام چشمی و رضاییان به پیروزی برسد و گرت بیل و شاگردانش را در یکقدمی حذف از مرحله گروهی قرار بدهد. اما در طول بازی کی‌روش با چالش‌های اجباری روبه‌رو شد که البته سبب خیر شد! در آغاز نیمه دوم مشخص بود که آزمون کمی با ناراحتی بازی می‌کند و در نهایت در دقیقه 68 سردار جای خودش را به انصاری‌فرد داد، اما این تنها تعویض اجباری سی کیو نبود، کی‌روش در دقایق 77 روزبه چشمی را به جای نوراللهی و در دقیقه 83 علی کریمی را به جای عزت‌اللهی که مصدوم شده بودند به زمین آورد. درخشش بازیکنانی که با تعویض اجباری به زمین آمدند در نهایت باعث موفقیت ایران شد. بدون شک اما طلایی‌ترین تعویض اجباری ایران چشمی بود، بازیکنی که در دقیقه 9‌+‌90 گل اول ملی‌پوشان را به ثمر رساند و آغاز ضدحمله گل دوم رضاییان در دقیقه 11‌+‌90 روی دفع توپ هافبک دفاعی استقلالی‌ها به دست آمد.


 

سینا فتوت
خبرنگار اعزامی به دوحه
جام جهانی در جریان است و ملت‌ها مشغول تماشای نمایندگان خود هستند که می‌کوشند با تمام وجود در بزرگترین نمایشگاه بین‌المللی دنیا در حال حاضر، شرکت کنند. ژاپنی‌ها در این روزها از بقیه بیشتر استفاده کرده‌اند. آنها هم آلمان را شکست دادند و برای خودشان اسم و رسمی در کرده‌اند. آنها ورزشگاه‌ها را تمیز می‌کنند و فرهنگ خود را به نمایش می‌گذارند. دستاوردی از این مهم‌تر داریم؟ آنها سال‌هاست همین کار را انجام می‌دهند. رختکن را تمیز می‌کنند. ورزشگاه‌ها را تمیز می‌کنند و به همه دنیا نشان می‌دهند که فرهنگ غنی ژاپنی به آنها چه آموخته و آنها نیز آن را چگونه به دنیا عرضه می‌کنند. در میدان مسابقه هم دیدید بازی دست آلمان بود و برد را ژاپن کسب کرد. چرا؟ چون آنها می‌دانستند بازی را باید چطور به سود خود تمام کنند. سرمربی‌شان بعد از بازی تأکید کرد سیستم بازی و این شیوه برد را از یوونتوس نت‌برداری کرده بود. شیوه بازی ژاپن، هوشمندانه‌ترین نوع بازی مقابل آلمان بود. بگذار آنها بازی‌شان را بکنند. تو منتظر لحظه خودت باش. ژاپن از لحظه خودش هم در بیرون زمین درست استفاده کرد و هم در داخل زمین. محترمانه آمد و محترمانه هم رفت. هم بیرون زمین و روی سکوها برای خودش آبرو خرید و هم داخل زمین. ارتش پر قدرت آلمان را طوری مهار کرد و کنار زد که حالا آلمانی‌ها برای صعود کردن ناچارند اسپانیا را شکست دهند. این همه معجزه انتخاب درست استراتژی است که خودش معجزه انتخاب درست استراتژیست است. ژاپن همان چیزی است که باید باشد. کشور رو به پیشرفت در مسیر جهانی‌تر شدن. دست‌کم در فوتبال هنوز قله‌های زیادی برای فتح کردن دارند. این سامورایی‌های محترم...

 

برای چشــــــــــــم‌ بادامــــی‌ها سختکوشی و جنگیدن یک واژه آشناست. واژه‌هایی که در تار و پود نسل آنها تنیده شده و در سرشت آنها جا خوش کرده. آنها بر پایه همین ویژگی کشور خود را بعد از بمباران اتمی ساختند و از ویرانه، بهشتی درست کردند که از همه دنیا پیشی گرفت. بعد از بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی هیچ‌کس تصور نمی‌کرد که ژاپن بتواند دوباره از جا برخیزد اما آنها نه تنها از جای خود بلند شدند بلکه شروع به دویدن کردند تا ژاپن از یک سرزمین سوخته بدل به یک بهشت برین شود که دنیا را تسخیر کرده.
این مهم تنها با کوشش، تلاش، پشتکار و جنگیدن میسر شده. کار و جنگیدن دکترین چشم بادامی‌هاست و این در تمامی ابعاد زندگی آنها نهادینه شده؛ حتی پدیده جهان‌شمولی همچون ورزش و فوتبال. چشم بادامی‌ها آموخته‌اند که در همه ابعاد زندگی سختکوش باشند و بجنگند و همین فرمول را در ورزش و تیم ملی فوتبال خود پیاده می‌کنند.
در تیم ملی ژاپن در جام جهانی ۲۰۲۲ تبلور عینی این انگاره را رؤیت می‌کنیم. ژاپن در جام جهانی در یک گروه دشوار قرار گرفته؛ در کنار آلمان و اسپانیا دو غول مدعی قهرمانی. روی کاغذ بی‌تردید شانس اول و مسلم صعود از این گروه ژرمن‌ها و لاروخا هستند اما چشم بادامی‌ها همه معادلات روی کاغذ را بر هم زدند. نبرد برابر آلمان در بازی نخست که با مشتی ستاره برای قهرمانی به قطر آمده، فرصتی برای ابراز وجود بود. چشم بادامی‌ها در طول ۹۰ دقیقه هرگز از جنگیدن دست نکشیدند و مزد شجاعت و سختکوشی خود را گرفتند.
ژاپن برابر آلمان هرگز نترسید و دفاع نکرد. آنها از دقیقه یک پا به پای حریف بزرگ و مغرور پیش آمدند و در سراسر طول بازی در زمین حریف بودند. ژاپن اگرچه در نیمه نخست روی آشفتگی و اشتباه گلر خود یک پنالتی بادآورده به حریف داد و با شکست به رختکن رفت اما این نتیجه هرگز واقعیت درون زمین نبود. نیمه دوم اما ورق کاملاً برگشت. ژاپن بی‌محابا جلو کشید و روی دروازه حریف مقتدر آمد تا نتیجه را تغییر دهد.
نقطه عطف بازی را دروازه‌بان ژاپن رقم زد. آنجا که حوالی دقیقه ۶۰ در یک حمله همه جانبه آلمانی‌ها ۴ بار پیاپی دروازه تیمش را نجات داد و همین الهام‌بخش ژاپنی‌ها شد و به آنها نیرویی مضاعف بخشید تا بیشتر جلو کشیده و به آب و آتش بزنند. نتیجه این فشار تمام عیار و این جسارت همانی شد که انتظارش را داشتیم؛ ۲ گل پی در پی و شکست آلمان مغرور. ژاپنی‌ها با همان فرمول همیشگی آلمان را زمین زدند؛ سختکوشی و جنگیدن تا پای جان.  این ژاپن، همان تیم قدرتمندی است که آسیا به آن نیاز داشت. تیمی که بتواند با داشته هایش، مقابل قدرت های بزرگ فوتبال در اروپا بجنگد و نتایج درخشانی کسب کند. برای فوتبال آسیا که افت‌های فراوانی دارد و به بدترین شکل ممکن
در کنفدراسیون، مدیریت می‌شود،‌حضور تیمی مثل ژاپن با چنین روحیه جنگندگی، یک نعمت بزرگ محسوب می شود. این ژاپن را نمی توان دوست نداشت.