احتمال استفاده از گارد ویژه برای بازی مقابل ولز و امریکا
بیرو در نقـــش گلادیاتور؟
همه چیز در یک لحظه اتفاق افتاد اما هیچکس فکر نمیکرد اتفاقی که یک سوی آن بدون هیچ خراشی جان سالم به در برده و خیلی زود به بازی برگشته احتمالاً کل جام را از دست بدهد.
جام جهانی برای علیرضا بیرانوند فقط 8 دقیقه بود و رویاهای او برای درخشش دوباره در مسابقه اول تورنمنت تنها بعد از یک سیو نصف و نیمه به پایان رسید. بیرو به امید رسیدن دوباره به پیراهن شماره یک تیم ملی و حضور فیکس در جام جهانی تجربه ناکام ماندهاش از حضور در فوتبال اروپا را ناقص گذاشت و به پرسپولیس برگشت و بعد از حضور در یازده بازی و ثبت 8 کلینشیت به خواستهاش رسید اما قسمت برای او خواسته بود که فقط 8 دقیقه از بازی اول را تجربه کند و شاید ادامه تورنمنت را با بینی ورم کرده در اوج حسرت زیر نظر
بگیرد.
بیرانوند میخواست اولین دروازهبان ایرانی باشد که در دو دوره جام جهانی بازی کرده و البته با همان 8 دقیقه همچنان صاحب این رکورد است و بیشترین زمان حضور در میدان این تورنمنت جهانی را بین تمام گلرهای ایرانی به نام خود زده اما شاید اگر در دو مسابقه بعدی در میدان باشد به رکوردی دست نیافتنی برسد که شکستنش برای گلرهای نسلهای آینده شبیه رویا باشد.
برخورد با مجید حسینی بعد از دفع ارسال هری کین، بیرو را نقش بر زمین کرد تا خاطرات مهار پنالتی کریس رونالدو و آن نمایش درخشان در مقابل مراکش خیلی سریع از جلوی چشمان هواداران تیم ملی عبور کند.
شاید آن لحظه کسی باور نمیکرد که شاید تورنمنت برای بیرو تمام شده اما حالا که گفتهاند احتمالاً دیگر به او اجازه نخواهند داد که در این جام جهانی بازی کند باید بیرانوند را با همان خاطرات شیرین به یاد بیاوریم و البته به این فکر کنیم که آیا او چهار سال بعد در سن 34 سالگی هم میتواند این رکوردش را بهبود بخشد و خاطرات تلخ قطر 2022 را از ذهن خود و اهالی فوتبال خارج کند یا خیر؟
یقین داریم که این مدل کنار رفتن از تورنمنت برای هر بازیکنی فوقالعاده دشوار و نفسگیر است و میتواند هر فوتبالیستی را دچار افسردگی مقطعی کند.
مطمئناً این مدل کنار رفتن از خط خوردن پای پرواز به دوحه هم تلختر است و نمیتوان حال بد میلاد سرلک را با حال خراب بیرو مقایسه کرد اما فوتبال حرفهای همیشه پر بوده از این اتفاقات و بیرانوند باید به فکر سلامت و بازگشت پرقدرت به میدان باشد. اتفاقی که دیروز نه درباره تورنمنت بعدی بلکه درباره دو مسابقه آینده دربارهاش حرف زده شد.
بیرو بعد از آن برخورد خونین چهار ساعت در بیمارستان بود و بعد مرخص شد اما حالا صحبت از این است که شاید با گارد مخصوصی که احتمالاً با جنس نرم و قابل ارتجاعی ساخته شده و تأییدیهاش از فیفا گرفته میشود در دو بازی بعدی به میدان برود، که البته احتمالش زیاد نیست.
قرار است امروز و فردا در این باره تصمیمگیری شود و البته باید دید با گاردی که تهیه خواهد شد امکان حضور در میدان برای گلری که باید همه جهات را خیلی دقیق زیر نظر بگیرد، مهیاست یا نه چرا که پوشاندن بینی او و شبیه شدنش به گلادیاتورها شاید میدان دیدش را محدود کند که این مسأله عملکرد وی را با مشکل جدی مواجه خواهد کرد.
در عین حال دیروز برخی شایعات هم حکایت از این داشت که بیرو بازی ولز را قطعاً از دست داده اما احتمالاً به دیدار مقابل امریکا برسد که باید منتظر اتفاقات روزهای آینده بود چرا که تا بازی امریکا هم فقط شش روز دیگر زمان داریم و باید دید اگر قرار بر ساخت گارد مخصوص باشد تا قبل از آن بازی آماده خواهد شد و تأییدیه مسئولان برگزاری مسابقات را میگیرد؟
بیرو سوژه حمله به داور و فیفا
سلامتش در خطر بود، نباید در زمین میماند
ماندن بیرانوند برای لحظاتی کوتاه در زمین موضوعی شد تا به فیفا و داور بازی و البته کادر پزشکی تیم ملی حملاتی اساسی صورت بگیرد. بعد از این بازی جرمن جمناس هافبک سابق تیم ملی انگلیس ماندن بیرانوند را به خاطر اینکه سلامتیاش در خطر بود مضحک خواند.
در عین حال حاثه رخ داده برای بیرو حالا نمادی شده است از نقص اتاق پزشکی و پروتکلهای ارتباطی فیفا. آتلتیک ، تایمز و بسیاری دیگر از نشریات سرشناس انگلیسی بعد از بازی ایران و انگلیس فارغ از نتیجه رخ داده در زمین حملات تندی را به دلیل بیانیه یک انجمن خیریه درمان ضربات مغزی منتشر کردند که فیفا را به دلیل سهلانگاری برای خروج علیرضا بیرانوند از زمین با انتقاد جدی روبهرو کردهاند.
لوک گریگز، نایب رئیس انجمن آسیب مغزی هدوی در بیانیهای که در اختیار رسانهها قرار گرفته اعلام کرد: «اینکه به گلر ایران، علیرضا بیرانوند، اجازه داده شد در زمین بماند یک رسوایی است. اینکه او یک دقیقه بعد از زمین بیرون رفت در اصل مسأله تغییری به وجود نمیآورد. بیرانوند حتی یک ثانیه بیشتر نباید بازی میکرد چه برسد به یک دقیقه. کاملاً مشخص بود که او تعادل ندارد و نمیتواند ادامه بدهد .به نظر میرسد اصرار به ادامه بازی تصمیم بیرانوند بوده و نه کادر پزشکی ایران. این اولین محک جدی برای پروتکل ضربه مغزی فیفا بود که در عمل مشخص شد به هیچ دردی نمیخورد. به وضوح دیدیم که در جریان مسابقه و در فشارهایی که از هر طرف بر داور و کادرهای پزشکی وارد میشود هیچکس به پروتکل فیفا اهمیتی نمیدهد.»