فوتبال ایران سر تا پا نقص و ایراد است و این اتفاقات در سال‌های اخیر به علت سوءمدیریت‌ها به اوج خود رسیده تا جایی که امید به اصلاح شرایط فعلی بسیار اندک است اما یکی، دو هفته‌ای است که برخی اخبار خوشایند از لیگ به گوش می‌رسد. یحیی گل‌محمدی که دو قهرمانی در لیگ برتر را تجربه کرده، در پرسپولیس ماندنی شد و به جای فرهاد مجیدی، حالا باید سراغ ساپینتو پرتغالی برویم. یک پرتغالی دیگر هم به لیگ اضافه شده؛ مورایس که هدایت سپاهان را برعهده دارد. در لیگی که جواد نکونام و امیر قلعه‌نویی به کارشان ادامه می‌دهند، قربان بردیف هم افزوده شده است. سرمربی نامدار و سرشناسی که قطعاً تفکراتش به پیشرفت فوتبال ما کمک می‌کند. حالا که تب و تاب شیوع ویروس کرونا کاهش چشمگیری داشته، درِ استادیوم‌ها باز می‌شود و حتماً تماشاگران از اولین هفته می‌توانند همه سکوها را پر کنند. درست در همین فصل، ملوان بندرانزلی و مس کرمان هم به سطح اول بازگشتند و با کلی اتفاق شیرین به لیگ برمی‌گردیم. لیگ با حضور مربیان جدیدی مثل پرکاس در آبادان گرم‌تر می‌شود و تیم‌های متوسط با هدایت مربیانی مانند مهدی تارتار، ساکت الهامی، مجتبی حسینی، علی ربیعی، سیدمهدی رحمتی، رضا مهاجری و... جذاب‌تر خواهد بود. با این همه پتانسیل فنی، نام‌های قابل اتکا و انرژی فوق‌العاده‌ای که وجود دارد، انتظار می‌رود لیگ برتر به معنای واقعی، سریع و دیدنی باشد و قدرت فوتبال ایران را به نمایش بگذارد. انتظار می‌رود حالا که لیگ، لباس نو به تن می‌کند، تفکرات تازه و تاکتیک‌های جدیدی را شاهد باشیم. دیگر هیچ‌کس از روی نیمکت بر سر داوران فریاد نکشد و اشتباهات داوری به حداقل برسد. انتظار می‌کشیم تا یک لیگ جذاب را ببینیم؛ آیا به این خواسته ایده‌آل می‌‎رسیم؟

 

علی دایی روز سه‌شنبه در جریان یک کنفرانس مطبوعاتی نسبت به برخی مسائل پیرامون فوتبال ایران واکنش نشان داد و هنگامی که از او در مورد انتقادات مطرح شده نسبت به دستمزد برخی فوتبالیست‌ها سؤال کردند، گرفتن چنین مبالغی را حق آنها دانست. دایی همچنین مواردی را در رابطه با بازنشستگی بازیکنان و دریافت حقوق ماهیانه به ازای پرداخت مالیات مطرح کرد تا در این بازار از جامعه فوتبالیست‌ها دفاع کرده باشد. حرف‌های علی دایی خیلی زود در گروه‌هایی که بازیکنان لیگ برتری داخل آن عضویت دارند پخش شد و به همین خاطر تعداد قابل ملاحظه‌ای از آنها در تماس با شهریار یا با استفاده از ارسال پیام، از بابت حمایت قاطعانه و حرف‌هایی که به نفع این جماعت بر زبان آورده بود تشکر کردند. البته علی دایی قبلاً هم چند بار به این مسأله تأکید داشت که پرداخت مالیات یک امر کاملاً قانونی و اصولی تلقی می‌شود که باید در جامعه فوتبال وجود داشته باشد اما مسئولان فدراسیون باید با مدیران مرتبط با امور مالیاتی و کشور صحبت کنند تا فوتبالیست‌ها و مربیان به ازای پرداخت مالیات، از مزایای بازنشستگی و مستمری هم برخوردار شوند

 

روز دهم خردادماه وقتی حسن کامرانی‌فر در جلسه مجمع فوق‌العاده فدراسیون از اعضا خواست به منظور تأیید تداوم سرپرستی میرشاد ماجدی در فدراسیون فوتبال تا زمان برگزاری مجمع انتخاباتی فوتبال رأی بدهند، بسیاری از اعضای مجمع متوجه شدند حلاوت و شیرینی نشستن روی صندلی ریاست فدراسیون فوتبال به مذاق سرپرست شیرین آمده و او برای شرکت در انتخابات هشتم شهرویورماه حتماً نام‌ نویسی خواهد کرد.

با گذشت چند هفته از برگزاری مجمع و خروج یکی از منتقدان سرسخت سرپرست از مجموعه هیأت رئیسه، ماجدی سناریوی خود را فاش کرد و از نام‌ نویسی در انتخابات آتی فوتبال خبر داد و پس از آن در گفت‌و‌گو با عادل فردوسی‌پور از دل‌نگرانی خود برای موفقیت فوتبال ایران سخن گفت. حضور میرشاد ماجدی در انتخابات فوتبال به عنوان یک کاندیدا هیچ منع قانونی ندارد اما وی اصرار دارد همزمان با نام نویسی به عنوان کاندیدای پست ریاست فدراسیون فوتبال به عنوان سرپرست فدراسیون نیز باقی بماند، که این مسأله با مسئولیتی که در حال حاضر ماجدی در هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال برعهده دارد همخوانی ندارد، هرچند که احسان اصولی سخنگوی هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال این موضوع را بلامانع دانست اما با مرور آنچه در عرف بین‌المللی رعایت می‌شود این حقیقت آشکار می‌شود که ماجدی عملاً نمی‌تواند به صورت همزمان دو مسئولیت را در فوتبال برعهده گیرد. میرشاد ماجدی در انتخابات اسفند 1399 به عنوان کارشناس در انتخابات نام نویسی کرد و در نهایت با آرای اعضای مجمع به عنوان عضو هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال شهاب عزیزی خادم انتخاب شد، پس از عزل شهاب عزیزی خادم در اسفند 1400 پیش از یک سالگی فدراسیون عزیزی خادم، اعضای هیأت رئیسه پس از جلسه‌ای طولانی نام او را به عنوان سرپرست فدراسیون فوتبال اعلام کردند تا امور اجرایی فدراسیون فوتبال را برعهده بگیرد. یعنی اینکه میرشاد ماجدی به عنوان عضو هیأت رئیسه به شکل موقت تا زمان برگزاری انتخاب سرپرست فدراسیون فوتبال است و این بدان معنا نیست که دوره جدیدی از مسئولیت برای وی آغاز شده است، از این رو وی برابر قواعد بایستی یا دوره خدمتش در فوتبال به پایان رسیده باشد یا اینکه استعفا دهد تا بتواند بدون مانع در انتخابات شرکت کند، در حالی که هیچ یک از این دو حالت رخ نداده است. شاید این باور در جامعه وجود داشته باشد که همان‌طور که علی کفاشیان، مهدی تاج، حیدر بهاروند در ایران یا شیخ سلمان یا اینفانتینو در کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا پس از اتمام دوره مدیرت‌شان مجدداً اقدام به نام نویسی کردند، ماجدی نیز مشکلی برای نام نویسی نداشته باشد اما مشکل ماجدی این است که وی هنوز دوره چهار ساله عضویتش در هیأت رئیسه به اتمام نرسیده به همین دلیل نمی‌تواند همزمان برای تصاحب دو پست در هیأت رئیسه اقدام کند. افرادی چون کفاشیان، تاج و بهاروند یک دوره کامل را سپری کردند سپس به عنوان کاندیدا نام نویسی کردند اما این موضوع برای ماجدی ممکن نیست چون او به عنوان منتخب مجمع در قالب یک از اعضای هیأت رئیسه از مجمع رأی گرفته است یعنی دارای کرسی است و یک فرد برابر اساسنامه به هیچ عنوان نمی‌تواند برای دو کرسی دارای حق رأی اقدام کند. از طرفی دیگر چنانچه ماجدی به عنوان نامزد ریاست فدراسیون فوتبال در انتخابات هشتم شهریورماه پیروز شود، بایستی از هیأت رئیسه استعفا دهد که این اتفاق هزینه مالی بسیار سنگینی برای فوتبال ایران به همراه دارد، چون بایستی طبق اساسنامه یک بار دیگر مجمع برگزار شود تا جانشین ماجدی در این سمت برگزیده شود که با احتساب هزینه‌های برگزاری جلسه مجمع فدراسیون فوتبال و هزینه رفت و برگشت اعضا به تهران و اسکان آنها در پایتخت مبلغی حدود 600 تا 700 میلیون تومان در خوشبینانه‌ترین حالت ممکن به فوتبال خسارت وارد می‌شود تا جانشین ماجدی انتخاب شود، در شرایطی که وی می‌تواند با استعفا از مسئولیت کنونی خود مانع وقوع چنین اتفاقی شود تا در مجمع هشتم شهریورماه تکلیف همه چیز روشن شود.

با احتساب این شرایط به نظر می‌آید حالا که میرشاد ماجدی قصد دارد برای کمک به حوزه فوتبال به شکل رسمی وارد عمل شود، از همین ابتدای کار حس مسئولیت‌پذیری را به عینه ثابت کند و با استعفا از عضویت در هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال مانع بروز ابهامات جدید و خسارت احتمالی به فوتبال شود، از طرفی با اقدام به کناره‌گیری ماجدی می‌تواند قانون پذیری خود را به اثبات رساند و این فرضیه‌ها و شائبه‌های احتمالی را به کلی از بین ببرد تا رقابت انتخاباتی هشتم شهریورماه در فضایی آرام و به دور از شائبه‌های خاص مبنی بر مهندسی انتخابات برگزار شود.

 

سرپرستی سجاد انوشیروانی برای وزنه‌برداری بعد از یک دوره طولانی رخوت و منزوی شدن اهالی این رشته، اتفاقی خوب و مسرت‌بخش بود. اتفاقی که امروز موجب شده است پای تمامی ستاره‌های نامدار و افتخارآفرین وزنه‌برداری ایران بعد از سال‌ها انزوا و دوری از این مجموعه به خانه باز شود. 

برندهای نامی و بزرگ این رشته پرافتخار المپیکی همچون «حسین رضازاده» که روز گذشته حضورش در فدراسیون و دیدارش با سرپرست فدراسیون وزنه‌برداری خبری خوب و امیدوارکننده برای جامعه وزنه‌برداری و ورزش ایران بود. حضوری قابل تقدیر که خبر از پیوند دوباره و همدلی بین ستاره‌های نامی و برندهای بین‌المللی وزنه‌برداری ایران می‌دهد. همدلی و پیوندی که «حسین رضازاده» روی آن تأکید دارد و معتقد است که وزنه‌برداری ایران در شرایط فعلی سوای جذب منابع مالی جدا از بودجه وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک، نیاز جدی به همدلی، اتحاد و یکدست شدن دارد. 

با این مقدمه به بهانه حضور رضازاده در فدراسیون وزنه‌برداری و دیدارش با رفقای قدیمی، با قوی‌ترین مرد اسبق وزنه‌برداری جهان همکلام شدیم تا نظر کارشناسی او را در خصوص تغییر و تحولات ایجاد شده در مجموعه مدیریتی، فنی و اداری فدراسیون 

بشنویم.

علایم نداشتم ولی تستم مثبت شد!

رئیس انجمن پاراوزنه‌برداری ایران در خصوص ماجرای مثبت شدن تست کرونایش در کره جنوبی و قرنطینه یک هفته‌ای در این کشور می‌گوید: «حقیقتاً خودم هم متوجه نشدم که چه اتفاقی برایم افتاد و چه شد که تست سومم مثبت شد؟! من دو بار تست داده بودم و نتایج تستم منفی بود، اما مرتبه سوم که از من تست کووید گرفته شد، مثبت بود. هیچ علایمی هم نداشتم؛ نه بدن درد، نه سردرد، نه گلودرد... هیچ موردی وجود نداشت که به آن شک کنم. اما طبق پروتکل‌های بهداشتی، یک هفته در هتل محل اقامت‌مان قرنطینه شدیم تا نهایتاً اگر مشکلی هم وجود داشت برطرف شود. خداراشکر که مشکلی برایم بوجود نیامد و بعد از یک هفته تستم منفی شد و اجازه خروج از قرنطینه و بازگشت به ایران را گرفتیم.»

 

خوشحالم وزنه‌برداری از انزوا خارج شد

حسین رضازاده دارنده دو نشان طلای ارزشمند دسته فوق سنگین وزنه‌برداری از بازی‌های المپیک 2000 و 2004 سیدنی و آتن درخصوص تغییرات مدیریتی، اجرایی و فنی ایجاد شده در فدراسیون وزنه‌برداری معتقد است: «قطعاً تغییرات صورت گرفته در فدراسیون وزنه‌برداری را باید به فال نیک گرفت. خیلی از این بابت خوشحالم که سکان هدایت وزنه‌برداری دست اهلش داده شده و نفراتی در بدنه مدیریتی، اجرایی و فنی وزنه‌برداری آرام آرام دارند جایگزین می‌شوند که از جنس این رشته هستند و حقیقتاً دغدغه وزنه‌برداری و پیشرفت و اعتلای این رشته پرافتخار المپیکی را دارند. ما هرچه در طول این مدت در داخل و عرصه‌های مختلف بین‌المللی ضربه خوردیم بابت این بود که سیستم مدیریتی پیشین بیشتر دغدغه منافع شخصی داشتند تا توجه به منافع ملی و پیشرفت وزنه‌برداری در عرصه‌های مختلف. به همین دلیل ما به جای حرکت به سمت جلو سال‌ها درجا زدیم. الان هم خداراشکر می‌کنم که با همت خانواده وزنه‌برداری، حال وزنه‌برداری خوب شده و شاهد حضور و رفت و آمد اهالی این رشته در خانه خودشان (فدراسیون وزنه‌برداری) هستیم. اتفاقی مهم و مؤثر که می‌تواند انگیزه‌ساز و امیدبخش باشد برای روزهای روشن وزنه‌برداری در آینده.»

 

نیاز ضروری به اسپانسر و حامی مالی داریم

رضازاده در خصوص وضعیت مالی و بودجه‌ای وزنه‌برداری و اینکه چه تدابیری باید در نظر گرفت تا این مجموعه از شرایط بد و نامطلوب مالی که گرفتارش هستند خارج شود، تأکید دارد: «من نزدیک به 6 سال تجربه سرپرستی و مدیریت فدراسیون وزنه‌برداری را دارم و همه این پستی و بلندی‌ها و فراز و فرودها را تجربه کردم و طعمش را چشیدم. قطعاً در شرایط بدی که وزنه‌برداری از نظر مالی و بودجه‌ای دارد، ابتدا خواهشم از جامعه وزنه‌برداری این است که در این شرایط سخت و حساس، همه ما باید پای کار باشیم. یعنی هر کجا نیاز باشد از مجموعه وزنه‌برداری حمایت کنیم و کنار سجاد و تیم سرپرستی وزنه‌برداری باشیم. خود من مطمئناً هر کجا نیاز باشد حتماً در خدمت وزنه‌برداری هستم و هر چه اعتبار و توان دارم بی‌منت و بدون چشمداشت برای وزنه‌برداری هزینه می‌کنم. با توجه به کمبود بودجه وزارت و کمیته، ما حتماً باید برویم سراغ بخش خصوصی و استفاده از ظرفیت‌های زیادی که در این بخش می‌توانیم جذب کنیم. وزنه‌برداری برندهای پرافتخار و چهره‌های شاخص فراوانی دارد که قطعاً می‌شود با بهره گرفتن از نام و افتخارات متعدد این رشته صاحب منابع مالی حاصله از جذب حامیان مالی و اسپانسرهای قدرتمند شویم. درست مثل کشتی و علیرضا دبیر که می‌بینیم به درستی با برندسازی در کشتی توانسته خیلی خوب و عالی جذب منابع مالی داشته باشد و شرایطی را برای کشتی‌‌گیران فراهم آورد که تنها دغدغه آنها فقط و فقط تمرین و درخشش در عرصه‌های مختلف قهرمانی باشد. ما هم در وزنه‌برداری این ظرفیت و توان را داریم و من مطمئنم با اتحاد، همدلی و حضور برندهای نامدار و پرافتخار وزنه‌برداری ایران می‌توانیم خیلی زود وزنه‌برداری ایران را به جایگاه واقعی خودش نه تنها در ایران بلکه در دنیا برگردانیم. حقیقتاً شأن وزنه‌برداری ایران این نیست که گلایه و درد و دل بچه‌های ما نداشتن آب معدنی و غذا و محل تمرین و استراحت ایده‌ال باشد. بلکه وزنه‌برداران ما شایسته 

بهترین‌ها هستند.»

 

توانمندی فنی کوروش زبانزد است

رضازاده در خصوص حضور کوروش باقری به عنوان مدیر تیم‌های ملی نیز تأکید دارد: «مطمئناً توانمندی فنی و مدیریتی کوروش باقری برای همه اهالی وزنه‌برداری آشکار و روشن است. ما با کوروش و تفکرات فنی عالی و قابل تحسین او موفق شدیم در بازی‌های المپیک 2012 لندن تاریخ‌ساز باشیم و نتایجی را رقم بزنیم که در ورزش و وزنه‌برداری ایران کم‌نظیر بود. کوروش 5 سال مربی تیم ملی بود و نسلی را در وزنه‌برداری پرورش داد که ما هنوز داریم از ذخیره آن بهره می‌بریم. بنابراین باید برنامه‌ریزی خوبی برای استفاده بهینه از تجربیات و تفکرات فنی عالی کوروش باقری داشته باشیم.»

 

کاملاً مشخص بود فوتبالیست‌ها نسبت به بحث‌های مطرح شده در سازمان لیگ و برنامه فوتبال برتر پیرامون تعیین سقف قرارداد برای فصل آینده موضع بگیرند و البته اگر تصمیماتی جمعی و منطقی اتخاذ نشود این ماجرا نیز مانند همان طرحی که ۱۰ سال قبل اجرا شد با شکست مواجه می‌شود. فوتبالیست‌ها مدعی‌اند با توجه به کوتاه بودن عمر دوران قهرمانی و مخاطرات فراوان، اینکه یک بازیکن قرارداد چند میلیاردی ببندد اصلاً مسأله عجیبی تلقی نمی‌شود چون برای فوتبالیست‌ها در ایران سیستم بیمه ویژه‌ای هم وجود ندارد و باید به آنها حق داد تا پول بیشتری طلب کنند. اینطور که شنیدیم، یکی از بازیکنان استقلال در مواجهه با درخواست مدیران این باشگاه برای تخفیف دادن و گرفتن دستمزد کمتر به آنها گفته است:

اگر یک روز در داخل زمین دقیقاً مانند پادوانی مصدوم شوم و شرایط تلخ زندگی نظیر او پیدا کنم چه کسی خرج من و خانواده‌ام را می‌دهد؟ چه کسی هزینه‌های درمان و زندگی پس از بیماری‌ام را تأمین خواهد کرد؟ پادوانی در همین استقلال مصدوم شد و زندگی عادی برایش به پایان رسید ولی نه تنها نتوانست غرامت خود را از باشگاه بگیرد بلکه تا مدت‌ها پس از آن اتفاق تلخ مطالبات عادی خویش را هم دریافت نکرده بود.

مهدی مهدی‌پور نیز از جمله بازیکنان استقلال بود که نسبت به تعیین سقف برای پرداخت به فوتبالیست‌ها واکنش نشان داد و آن را طرحی اشتباه قلمداد کرد.

 

 پس از ناکامی تیم ملی کشورمان در دیدار برگشت مقابل کره جنوبی جو بسیار تند و مخالفی با دراگان اسکوچیچ به راه افتاد و گروهی از کارشناسان و پیشکسوتان فوتبال کشورمان تأکید داشتند این مربی نمی‌تواند در جام جهانی سکاندار خوبی برای تیم ملی ایران باشد. البته اغلب این منتقدان هنوز هم روی حرف خودشان ایستاده‌اند و تأکید دارند ما با اسکوچیچ در جام جهانی دچار مشکل خواهیم شد ولی فدراسیون با صراحت می‌گوید این مربی کروات در قطر ۲۰۲۲ هدایت تیم ملی ایران را برعهده خواهد داشت. نکته اینجاست که اسکوچیچ تا پایان جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۳ با فدراسیون فوتبال ایران قرارداد دارد ولی ظاهراً از این بابت نگرانی چندانی وجود ندارد چون تعدادی از مدیران فدراسیون طی روز‌های گذشته در این رابطه با اشاره به انتخاباتی که قرار است شهریور ماه برگزار شود، تأکید دارند رئیس جدید حتماً بدون توجه به قراردادی که اسکوچیچ منعقد کرده نتایج تیم ملی ایران در جام جهانی قطر را ملاک ارزیابی قرار می‌دهد و اگر او نتواند انتظارات را برآورده کند حتی به قیمت اینکه مبلغی تحت عنوان غرامت به این مربی پرداخت شود زمینه برای تغییر کادرفنی صورت خواهد گرفت چون برخلاف مارک ویلموتس، قرارداد اسکوچیچ زیاد نیست و لغو کردن مابقی آن پس از جام جهانی به لحاظ مالی دردسر بزرگی برای فوتبال ایران ایجاد نمی‌کند.