یونس علیزاده -  «یا راهی خواهم یافت، یا راهی خواهم ساخت!» و البته مدیران فوتبال در ایران، یک بخش دیگر به این جمله طلایی اضافه کرده‌اند: «یا مهاجم خارجی جذب می‌کنم!» کدام راه؟ کدام مسیر؟ کدام سازندگی؟ درود بر دلالی! پول بیت‌المال است و می‌توان آن را به بهترین شکل ممکن «حیف و میل» کرد. کل هنر مدیر پیشین پرسپولیس (مجید صدری) جذب سه بازیکن خارجی بود که روی هم رفته به اندازه یک مهاجم جوان ایرانی، کارایی نداشتند. فصل قبل در خبرها آمده بود که یحیی گل‌محمدی به‌دنبال مهاجم خارجی است اما مشخص شد که منظورش از جذب مهاجم خارجی، کی‌روش استنلی بود. گزینه‌ای که با هجمه شدید هواداران از لیست سرخپوشان کنار رفت. مهاجم خارجی کجا بود؟ استقلال هم مهاجمانی جذب کرد که اگر قانون پنالتی در میان نبود، قطعاً ناکام‌ترین بودند. سایر مهاجمان خارجی همچین  شرایطی داشتند مگر استثناهایی مثل گادوین منشأ یا شیمبا که به خاطر شناخت‌شان از فوتبال ایران، موفقیت‌های تکراری داشتند. اگر بنا به سازندگی بود، دلاری که از کشور بابت جذب بدترین بازیکنان خارجی جهان هزینه می‌شد، به آکادمی‌ها تعلق می‌گرفت تا پرورش استعدادها و چرخه تولید بازیکنان باکیفیت در همه پست‌ها حرفه‌ای‌تر باشد. اینجا، هر مدیری به‌دنبال آن است تا خودش را برای مدت کوتاهی روی صندلی ریاست یک باشگاه حفظ کند و عدم ثبات باعث می‌شود دلال‌ها بهترین فرصت را به دست بیاورند. آنها، گنجشک را رنگ می‌کنند و جای قناری می‌فروشند و از زندگی لذت می‌برند. هیچ‌کس هم ناراضی نیست؛ مربی بازیکن خارجی دارد، مدیر بازیکن خارجی جذب کرده، دلال و بازیکن به پول‌شان رسیده‌اند و البته چه اهمیتی دارد که آینده فوتبال مملکت چه می‌شود. این چرخه معیوب، فوتبال ایران را نابود کرد و همین روند مشغول خرد کردن کمر فوتبال و گم شدن استعداد‌ها شده است.


 

آرمن ساروخانیان
بازار نقل و انتقالات دوباره داغ شده و مدعیان در تلاش برای تکمیل تیم‌شان هستند، ولی در پازل آنها جای یک قطعه خالی است؛ مهاجم گلزن.
استقلال فصل گذشته با امیدواری زیادی ژستد را به تیمش اضافه کرد، ولی این مهاجم لیگ را با آمار ناامیدکننده تنها سه گل زده به پایان برد تا باشگاه تصمیم به قطع همکاری بگیرد. جور ژستد برای قهرمانی استقلال را کوین یامگا و امیرحسین حسین‌زاده کشیدند که روی هم 18 گل زدند، وگرنه ممکن بود انتظار هواداران این تیم برای قهرمانی طولانی‌تر شود. استقلال فعلاً سجاد شهباززاده را به تیمش اضافه کرده که فصل قبل با پیراهن سپاهان تنها 6 گل زد و برای اینکه نگران بحران خط حمله نباشد احتمالاً در روزهای آینده مجبور شود یک مهاجم خارجی هم به تیمش اضافه کند.
پرسپولیس هم فصل گذشته در خط حمله شرایط خوبی نداشت. بعد از مصدومیت آل‌‌کثیر، کادر فنی از عبدی، پاکدل و تمیروف به تناوب استفاده می‌کرد، ولی هیچکدام آن گلزنی که در حد یک مدعی قهرمانی باشد، نبودند. پرسپولیس برای این فصل فعالیت زیادی در بازار نقل و انتقالات داشته، ولی هنوز نتوانسته مهاجمی به تیمش اضافه کند و به نظر می‌رسد که گزینه اصلی آنها شهریار مغانلو باشد. او فصل گذشته برای سپاهان 9 گل زد تا بهترین گلزن ایرانی لیگ باشد.
در لیگی که 30 بازی دارد، استقلال و پرسپولیس نیاز به مهاجمی دارند که تعداد گل‌هایش دورقمی باشد، ولی پیدا کردن چنین بازیکنی سخت‌ترین مأموریت این روزهای دو باشگاه است. نگاهی به جدول گلزنان فصل قبل لیگ برتر نشان می‌دهد که رتبه‌های نخست در تسخیر خارجی‌ها بوده است. منشا، یامگا و پریرا به ترتیب 14، 11 و 9 گل زدند و همین آمار باشگاه‌ها را متقاعد می‌کند که اولویت‌شان برای خط حمله گزینه‌های خارجی باشند.
ولی آیا فوتبال ایران در تولید مهاجم گلزن مشکل دارد؟ نگاهی به ترافیک خط حمله تیم ملی خلاف این را ثابت می‌کند. بعد از طارمی و آزمون، تیم ملی مهاجمانی مثل صیادمنش، رضایی، انصاری‌فرد و علیپور دارد، ولی باشگاه‌های ایرانی توان مالی حفظ آنها را ندارند. مهاجمان گلزن بیش از دیگران زیر ذره‌بین هستند و بهترین‌ها خیلی زود جذب باشگاه‌های خارجی می‌شوند تا داخلی‌ها دائماً در جست‌و‌جوی یک گلزن مطمئن باشند.

 

سعید زاهدیان

در فوتبال «دولتی» و فوتبال «خصولتی» مهاجم نوک یا به اصطلاح استراکر ساخته نمی‌شود؛ شاید ساخته نشدن مهاجم نوک که یک قاتل تمام عیار در محوطه جریمه باشد، در نگاه اول چندان به فوتبال دولتی مرتبط نباشد اما به هزار و یک دلیل هست!
یک دلیل از هزار دلیل این است:
وقتی فوتبال مدرن در دنیا به سمت اقتصادی شدن پیش رفت و باشگاه‌ها به تبع بردهای خود، صاحب درآمدهای چشمگیر شدند. در این دوره، فوتبال صرفاً یک رقابت ورزشی جذاب نبود بلکه به سمت تجارتی پرسود رفت؛ در فوتبال اقتصادی که سرمایه‌دارها و صاحبان مشاغل بزرگ در دنیا مالک آن شدند، برد و باخت به‌شدت اهمیت پیدا کرد.
همه چیز در فوتبال اقتصادی که بخش خصوصی آن را اداره می‌کرد، براساس سود و زیان تعریف می‌شد و بر این اساس سیستم‌های فوتبال جدیدی هم شکل گرفت؛ نقش تکنولوژی در فوتبال پر‌رنگ شد و باشگاه‌ها برای پیروزی و نباختن برنامه‌های جدیدی طراحی کردند. در چنین فوتبالی، بازیکنانی استراکرها- همان مهاجمان تمام کننده یا به تعبیری قاتل- ارزش فراوانی پیدا کردند. در این دوره می‌توان به بازیکنانی اشاره کرد که شاید خیلی با تکنیک و فانتزی باز نبودند اما در زدن گل‌های 3 امتیازی مهارت ویژه‌ای داشتند؛ به‌عنوان نمونه در این دوره از فوتبال می‌توان به مهاجمانی نظیر نیستلرروی، ماکای، رائول، رونالدو برزیلی، جیوانی البر، اینتزاگی، کیریستین ویری، اندی کول و دیوات یورک اشاره کرد که البته تعدادی از آنها سوای مهارت تمام کنندگی، با تکنیک ظریف هم بازی می‌کردند و تکنیک آنها امتیاز ویژه‌ای برای بهتر گل‌زدن بود. در فوتبال امروز هم معمولاً مهاجمان گلزن رکورد نقل و انتقالات را می‌شکنند و برای باشگاه‌ها ارزش بالایی دارند. چیزی حدود 10 سال رقابت اصلی فوتبال دنیا میان بارسا و رئال با محوریت مسی و رونالدو بود که شاید گران‌قیمت‌ترین بازیکنان این دوره محسوب می‌شدند و رکوردها و تعداد گل‌های آنها در یک فصل همواره با یکدیگر مقایسه می‌شد. بارسا با سه مهاجم معروف به msn و رئال با مثلث bbc رقابت جذابی در لالیگا ساخته بودند و از کنار آنها پول‌های فراوانی به حساب این دو باشگاه سرازیر می‌شد. اما در فوتبال ایران که قهرمان و نایب قهرمان با تیم سقوط‌‌کننده به لحاظ درآمد و هزینه تفاوتی ندارند و معمولاً اسپانسرهای متصل به شیرنفت- یا همان دولت- هزینه باشگاهداری را می‌پردازند، باشگاه‌ها برای ساختن مهاجم تمام کننده هیچ کوشش و تقلایی ندارند. در این فوتبال، گاهی علی دایی یا رضا عنایتی ساخته می‌شوند که محصول برنامه‌ریزی و آکادمی‌ها نیستند و در زمین دیم فوتبال، روی حادثه شکوفا شده‌اند.



 

مازیار فیروزی
فقر مهاجم در ایران؟ گاهی درست است و گاهی هم نه؛ اما این وسط جنگ برای مهاجمی که 34-35 ساله است عجیب است. عجیب‌تر اینکه استقلال و پرسپولیس با هم سر این اتفاق می‌جنگند و این خودش نوبر است! غر نمی‌زنم اما اگر ساختار ما درست بود، اگر همین تیم‌های استقلال و پرسپولیس تیم‌های پایه داشتند (مثلاً دارند) و بازیکن‌سازی می‌کردند، حالا سر این موضوع با هم گلاویز نمی‌شدند که کدام‌شان سجاد شهباززاده را به تیم‌شان ببرند. بازیکنی که قطعاً کیفیت چند سال قبل خودش را ندارد.
«آماده خوری» عادت باشگاه‌های بزرگ ایران شده و این را اصلاً نمی‌شود کتمان کرد اما بیایید خیال یکدیگر را راحت کنیم. شاید تک و توک ستاره‌هایی داشته باشیم که بشوند سردار و طارمی اما چند نفر مثل آنها را داریم؟ اینجا فوتبال ایران است و اصلاً نمی‌شود با قواعد خاص فوتبال جهان پیش رفت. اینجا باشگاه‌ها شعار می‌دهند اما جایی که باید هوادار را در فضای مجازی راضی کنند، سر مهاجمی مثل سجاد شهباززاده (او از بازیکنان خوب ایران است) یقه یکدیگر را می‌گیرند و با تغییر اعداد روی چک، بازیکن را به تیم‌شان می‌آورند. روی کاغذ بنویسید که استقلال و پرسپولیس در روزهای آینده در نهایت مهاجم خارجی جذب می‌کنند و به دعواهای زرگری‌شان پایان می‌دهند و دوباره روز از نو و روزی از نو.


 

پنج ماه تا آغاز جام‌جهانی ۲۰۲۲ قطر باقی مانده است و هر چه به شروع این مسابقات نزدیک می‌شویم، تب و تاب آن نزد مردم و رسانه‌ها بیشتر می‌شود.
 حالا یک رسانه انگلیسی شانس تیم ملی فوتبال ایران را برای صعود به دور دوم رقابت‌های جام‌جهانی بیشتر از امریکا و ولز تخمین زده است که خواندنش شاید جالب باشد.
سایت «TheAnalyst» در پیش‌بینی خود برای گروه‌های مختلف جام جهانی ۲۰۲۲ شانس تیم ملی فوتبال ایران را در گروه دوم برای صعود بیشتر از ولز و امریکا قلمداد کرد.
این رسانه انگلیسی صعود تیم ملی ایران به مرحله یک‌هشتم نهایی را 3/42 درصد دانست که از شانس صعود امریکا و ولز با ۳۸ و ۳۷ درصد بیشتر است. سه شیرها نیز بیشترین بخت را برای سرگروهی دارند.
همچنین این رسانه شانس صعود شاگردان اسکوچیچ به مراحل یک‌چهارم و نیمه نهایی جام جهانی را 2/18و 5/6 درصد تخمین زد. از نظر این سایت انگلیس نیز برای رسیدن به دومین قهرمانی هشت درصد شانس دارد.


 

رسول مجیدی
در ایتالیا مشهور است که والتر ساباتینی متخصص پیدا کردن مدافعان جوان آینده‌دار است. او وقتی خودش بازی می‌کرد، بیشتر اوقات در میانه میدان رؤیت می‌شد ولی وقتی روی به مدیریت ورزشی آورد، بیشتر به این خصیصه معروف شد. مثلاً وقتی در رم بود مارکینیوش، مدافع فعلی تیم پاریس را او از لیگ برزیل پیدا کرد. یا سال 2015 او بود که آنتونیو رودیگر را از لیگ آلمان پیدا کرد و به رم آورد. این مدافع دیروز بعد از 5 فصل موفق در چلسی، به‌صورت رسمی به هواداران قهرمان اروپا، رئال مادرید معرفی شد.
فلورنتینو پرز در مراسم رونمایی از او گفت: «امروز یکی دیگر از آن روزهای خاص است، یکی از آن بازیکنانی به رئال مادرید می‌آید که آمدنش ما را تقویت می‌کند؛ مردی که در هر بازی از جان مایه می‌گذارد. قرار است یک سال دیگر هم برای کسب تمام عناوین مبارزه کنیم. تقویت کردن ترکیب برای ما کار چالش برانگیری است چون بازیکنانی که همین حالا در تیم داریم، خودشان از اسطوره‌های رئال مادرید و فوتبال هستند. هر چیزی که به دست آورده‌ایم به خاطر بازیکنان است، کسانی که مادریدیستای واقعی هستند و همیشه تمام تلاش خودشان را انجام داده‌اند. همه اینها باعث می‌شود دیگر بازیکنان نیز جذب رئال مادرید شوند؛ امروز برای معارفه یکی از بهترین مدافعان جهان اینجا جمع شده‌ایم. می‌خواهم از طرف باشگاه رئال مادرید به آنتونیو رودیگر خوش‌آمد بگویم.»
خود رودیگر هم که از خانواده‌ای مهاجر به آلمان می‌آید و در یکی از مناطق به اصطلاح پایین شهر برلین بزرگ شده، در این مراسم حرف‌های جالبی زد. از جمله: «امروز برای همه ما روز خاصی است. می‌خواهم از پدر و مادرم تشکر کنم چون اگر به خاطر آنها نبود، نمی‌توانستم اینجا باشم. همچنین می‌خواهم از رئیس باشگاه تشکر کنم که این فرصت را در اختیار من گذاشت. همچنین قدردان همه آنهایی هستم که به من خوش‌آمد گفتند. به شما قول می‌دهم که تمام تلاشم را در این پیراهن انجام دهم. می‌خواهم در این باشگاه فاتح همه عناوین شوم، زنده باد مادرید و دیگر هیچ.» رودیگر که همین چند ماه پیش و در قالب تیم چلسی به ورزشگاه سانتیاگو برنابئو آمده بود، در مورد آن شب دیوانه‌وار لیگ قهرمانان گفت: «یک بازی پرفشار و بسیار خاص بود. آن دیدار اولین بازی من در استادیوم سانتیاگو برنابئو بود و احساسات شگفت‌انگیزی را نیز آن شب تجربه کردیم. وقتی که گل سوم را زدیم، هنوز هم جو خوبی در استادیوم برقرار بود. آن شب احساسات خاصی را برای من به همراه داشت و در مجموع شگفت‌انگیز بود.» رئال مادرید و بارسلونا قرار است 2 مرداد در دیداری دوستانه به مصاف هم بروند. این می‌تواند اولین بازی مدافع تازه‌وارد باشد. خودش در این باره می‌گوید: «این بازی بزرگترین مسابقه است و با وجود این که پیش فصل است، می‌خواهیم در آن پیروز شویم. از این که قرار است به جای تماشای این بازی از پای تلویزیون آن را درون زمین تجربه کنم، هیجان زده‌ام. بارسلونا به من علاقه داشت اما به مدیربرنامه‌ام گفتم که یا رئال مادرید یا هیچ چیز.»


 

دیروز تولد فرانک لمپارد بود. اسطوره بی‌بدیل باشگاه چلسی که 3 بار لیگ برتر را با این تیم برد و یک بار هم موفق شد جام گوش بزرگ لیگ قهرمانان را بالای سر ببرد. او فصل پیش موفق شد به طور دراماتیکی تیم اورتون را در لیگ برتر نگه دارد. برخی‌ها اعتقاد دارند دوران مربیگری او در چلسی ممکن است دوباره تکرار شود.
 

شاید باورش سخت باشد اما حالا 25 سال از روزی که رونالدو از بارسلونا به اینتر پیوست، می‌گذرد. او در سال 1997 با مبلغ 27 میلیون دلار به باشگاه ایتالیایی رفت تا گران‌ترین بازیکن دنیا شود. جالب اینجاست که او سال گذشته، وقتی از پی‌اس‌وی آیندهوون به بارسلونا پیوسته بود هم رکورد گران‌ترین بازیکن دنیا را شکسته بود. آن زمان (سال 1996) بارسا برای او 5/19 میلیون دلار پرداخته بود اما یک سال بعد با مشکلی که وکلای رونالدو با باشگاه پیدا کردند او دوباره خبرساز شد. رونالدو دومین بازیکن دنیاست که دوبار رکورد گران‌ترین نقل و انتقال دنیا را به‌نام خودش ثبت کرده. نفر اول مارادونای آرژانتینی‌ست و از این نظر او جاودانه به نظر می‌‌رسد. دوران او در اینتر واقعاً دلربا بود اما آخر سر مصدومیت‌های زانو خرگوش برزیلی را از پای درآورد. رونالدو شاید از نوادر تاریخ باشد که هم در بارسا و مادرید و هم میلان و اینتر بازی کرده و به هیچ عنوان بازیکن منفوری به حساب نمی‌آید. بسیاری از مهاجمین فعلی دنیای فوتبال از جمله لواندوفسکی و هری کین الگوی خودشان در دنیای فوتبال را رونالدو معرفی کرده‌اند. او در حال حاضر 82 درصد مالکیت باشگاه وایادولید را در اختیار دارد. باشگاهی که همین چند هفته پیش دوباره جواز حضور در لالیگا را پیدا کرد و حالا یکی از جذابیت‌های فصل بعد فوتبال اسپانیا به حساب می‌‌آید.
 

به نظر می‌رسد خاص‌ترین محل اسکان یک تیم برای جام جهانی را آلمان در اختیار داشته باشد. دست‌کم روزنامه بیلد آلمان که اینگونه می‌گوید. این روزنامه دیروز در سایت خود نوشته بود تیم ملی آلمان در استراحتگاه الزلال در الرویس در ساحل شمالی این کشور اقامت خواهد داشت که از هر نظر منحصر به فرد خواهد بود. استراحتگاه الزلال در حاشیه خلیج فارس قرار دارد. اگر ۱۹۰ کیلومتر شنا کنید، وارد ایران می‌شوید. این مجموعه در شمالی‌ترین نقطه قطر واقع شده است. در یک طرف خلیج فارس قرار دارد اما در طرف دیگر هیچ چیز نیست، فقط بیابان، ماسه و زمین بایر. تیم ملی آلمان در هتل پنج ستاره کاملاً جدید در منتهی الیه شمال کشور قطر اقامت خواهد داشت. ۱۰ کیلومتر تا ورزشگاه باشگاه ورزشی الشمال راه است که تیم آلمان در آنجا تمرین خواهد کرد. همچنین از این ورزشگاه ۷۵ کیلومتر تا ورزشگاه ال‌بیت فاصله است که آلمان دو بازی گروهی را در آن برگزار خواهد کرد. این ورزشگاه همچنین ۱۱۰ کیلومتر تا استادیوم خلیفه در دوحه، جایی که بازی مقابل ژاپن شروع می‌شود فاصله دارد. خبر خوب برای لروی سانه که خیلی به استفاده از گوشی موبایل علاقه دارد، این است که پوشش تلفن همراه در طول مسیر خوب است. قطعاً برای ارسال آخرین استوری اینستاگرام کافی است. و اگر تیم عجله داشته باشد، می‌تواند پرواز کند. یک سکوی هلیکوپتر درست در کنار استراحتگاه وجود دارد. از دیگر امکانات این مجموعه استخرهای متعدد، یک سینمای روباز، مرکز تناسب اندام و دسترسی به ساحل است. اگر یک بازیکن بخواهد در طول مسابقات کتاب بخواند، یک کتابخانه نیز در دسترس است.
 

سال گذشته، مارینا گرانوفسکایا، مسئول نقل و انتقالات باشگاه چلسی ‌به‌عنوان بهترین مدیر باشگاهی در فوتبال اروپا انتخاب شد ولی حالا گفته می‌شود این چهره تأثیر‌گذار در بازار نقل و انتقالات دنیا ممکن است بزودی لندن را ترک کند.
ظهر دیروز بود که باشگاه چلسی اعلام کرد بروس باک، مدیر نزدیک به آبراموویچ بعد از 19 سال دیگر رئیس هیأت مدیره چلسی نیست و از این به بعد به‌عنوان مشاور ارشد به کار خود در این باشگاه ادامه می‌دهد. خبر مهم‌تر را ازما، سایت نشریه تلگراف داد و مدعی شد مارینا گرانوفسکایا هم از جمع آبی‌پوشان جدا خواهد شد. این زن روسی از دانشگاه دولتی مسکو فارغ‌التحصیل شد و اولین بار در سال 1997 برای آبراموویچ در سیبنفت، یک شرکت نفتی شروع به کار کرد. گرانوفسکایا بلافاصله پس از خرید چلسی توسط مالک متمول روس، در سال 2003 به انگلیس نقل مکان کرد. پس از پیوستن به هیأت مدیره باشگاه در سال 2013، او مسئولیت قراردادهای بازیکنان و بخش نقل و انتقالات را بر عهده گرفت. حالا گفته می‌شود تاد بولی که پس از اتمام پروسه انتقال مالکیت کنترل باشگاه چلسی را به دست گرفته، ممکن است شخصاً بر مذاکرات نقل و انتقالات نظارت کند.
همچنین حالا علامت سؤال‌هایی در مورد آینده پتر چک نیز وجود دارد، زیرا او نیز توسط گرانوفسکایا به‌عنوان مشاور فنی چلسی منصوب شده بود. با این حال مالکیت جدید از او خواسته فعلاً به کار خود ادامه دهد، اما خود پتر چک تصمیم خواهد گرفت که با این شرایط در چلسی بماند یا نه. باید دید گرانوفسکایا تا پایان این پنجره نقل و انتقالاتی در چلسی خواهد ماند یا نه؟

 

به نظر می‌رسد «ریکاردو ساپینتو» بزودی در فوتبال ایران مشغول به کار شود. شاید برای‌تان جالب باشد که بدانید این سرمربی در روزگاری که بازی می‌کرد، در اسپورتینگ لیسبون کاپیتانِ کریستانو رونالدو بود.

 

این روزها بازار شایعات داغ است. هم بازار شایعات نقل و انتقالاتی هم شایعاتی درباره قول و قرار باشگاه‌ها با بازیکن‌ها. دیروز در همین راستا درباره یکی از بازیکنان سرشناس فوتبال ایران، خبر جالبی منتشر شد. این بازیکن که بواسطه نمایش خوبش در لیگ بیست و یکم مشتریان زیادی دارد، هنوز تیم جدیدش را انتخاب نکرده و هر روز در بازار شایعات، به یک تیم لینک می‌شود.
در حالی که برخی‌ها عقیده دارند که این بازیکن قصد دارد با تأخیر در انتخاب تیم جدیدش، قیمتش را تا بالاترین حد ممکن بالا ببرد و تبدیل به گرانترین بازیکن داخلی شاغل در لیگ برتر شود، سایت فوتبالی درباره او خبر جالبی منتشر کرده. ظاهراً این بازیکن از یکی از باشگاه‌هایی که مشتری جدی اوست، مدتی قبل چکی به ارزش 8 میلیارد تومان گرفته بود چرا که یکی از گزینه‌های جدی سرمربی این تیم، در لیستی که به باشگاه داده بود، نام او را قرار داده بود. اما با نرفتن جناب سرمربی به این تیم محبوب، همه چیز به‌هم ریخته.
حالا باید دید این چک 8 میلیاردی باعث خواهد شد که بازیکن سرشناس راهی تیم مربوطه شود یا او به تیم رقیب ملحق خواهد شد؟
بد نیست به این نکته هم اشاره کنیم که گفته می‌شود بازیکن مربوطه تا یک قدمی عقد قرارداد با یک تیم بزرگ پیش رفته است اما گویا پیشنهادی جدید باعث شده که او قید حضور در آن تیم را بزند.

 

سام ستارزاده
دوره گذشته لیگ برتر را می‌توان یک سراشیبی فنی تند دانست؛ برای فوتبالی که روزبه‌روز گل‌زنی را بیشتر فراموش‌کرده و جنجال را می‌آموزد. با ثبت میانگین 78/1 گل زده در هر بازی، لیگ ۲۱ با اختلاف نسبت به دوره‌های قبل، به‌عنوان کم‌گل‌ترین فصل لیگ برتر ثبت شد؛ آن هم در شرایطی که تکلیف ۷ بازی آن، به‌جای مستطیل سبز، در اتاق کمیته انضباطی مشخص ‌شد. ناامیدکننده‌تر از این آمار، کورس سرد آقای گلی بود. پس از ۸ سال، ثبت تنها ۱۴ گل زده برای آقای گلی لیگ برتر کافی بود؛ آماری که کریم انصاری‌فرد را در لیگ سیزدهم به توپ طلا رساند و امسال، گادوین منشأ را.
لیگ بیست‌ویکم، لیگی بود بدون هیچ چهره شاخصی در خط حمله که ساق‌هایش همیشه بوی گل بدهد. بدون احتساب پنالتی‌ها، شهریار مغانلو و امیرحسین حسین‌زاده با تنها ۸ گل زده، به‌عنوان زهردارترین مهاجمان لیگ شناخته شده‌اند؛ مهاجمینی که هیچ‌گاه در تمام طول فصل برای خط آتش تیم‌شان قابل اتکا نبوده‌اند. جولان امین قاسمی‌نژاد و کریم سلامی سالخورده، حامد پاکدل، طالب ریکانی و مرتضی تبریزی که طی 5 سال گذشته، چهره‌های متوسط لیگ برتر و در سال‌های اخیر، ناکام در سه قطب بزرگ فوتبال ایران بوده‌اند، این معنی را می‌دهد که تبدیل ‌شدن این اسامی به شاه‌ماهی‌های نقل‌وانتقالاتی ایران، نه معلولی از پیشرفت فنی ملموس آنان، بلکه حاصل خالی ‌شدن فوتبال‌مان از بازیکنان طراز اول در خط آتش است.
عملکرد مهاجمین الدحیل، شباب الاهلی و التعاون (تیم سیزدهم لیگ عربستان) در قیاس با خط حمله فولاد و سپاهان به‌خوبی نشان‌ داد که فوتبال ایران تا چه اندازه وحشتناکی با فقر مهاجم طراز اول روبه‌روست. کاش سرخآبی‌ها نیز در این تورنمنت شرکت می‌کردند تا این ضعف پررنگ‌تر از پیش نیز به چشم می‌آمد.
لیگ بیست‌ویکم، لیگی بود که نه انصاری‌فرد، طارمی، علیپور، صیادمنش، یا قایدی را پروراند و نه پای تیام، برونو سزار، ادینیو، دیاباته و کی‌روش استنلی‌ها را به فوتبال‌مان باز کرد. فصل بعد نیز، همین آش و همین کاسه پیش روی ماست. کاری از باشگاه‌های لیگ بر نمی‌آید جز اینکه در کوتاه‌مدت با جذب خارجی‌های باکیفیت خطوط آتش خود را بازسازی کنند؛ و در درازمدت روی پرورش اصولی و اعتماد به مهاجمین آتیه‌داری همچون امیر شهیم (آقای گل ۱۸ساله لیگ یک) برنامه‌ریزی کنند.