ژاوی بعد از شکست بارسلونا مقابل اینتراخت فرانکفورت به تیم حریف تبریک گفت و حریف را شایسته صعود به نیمه نهایی لیگ اروپا دانست. این اتفاق در دیدارهای دیگر هم تکرار می‌شود و همه مربیان بزرگ، حقیقت درون زمین و نتیجه پایانی را براحتی می‌پذیرند؛ سرآلکس فرگوسن در فینال لیگ قهرمانان اروپا، زین‌الدین زیدان و پپ گواردیولا در نیمه نهایی لیگ قهرمانان و مربیانی در این تراز در تورنمنت‌های معتبر دیگر. اصولا مربیان نامدار از قبول شکست شانه خالی نمی‌کنند چون آنها می‌دانند که با قبول همین مسئولیت، بزرگ شده‌اند. آنها در عالم فوتبال برای خود اسم و جایگاهی دست و پا کرده‌اند چون مسئولیت را می‌شناسند و می‌دانند این مسئولیت، روز خوب و بد فوتبال و مربیان را شکل می‌دهد.

در دنیای فوتبال، همه مربیان پذیرفته‌اند که تصمیم‌های تاکتیکی آنها سرنوشت تیم را می‌سازد و تلاش نمی‌کنند انگشت اتهام را به سوی عناصر دیگر دایره فوتبال نشانه بروند.

اما اجازه بدهید نگاهی به فوتبال ایران بیندازیم. مربیان در روز برد، سینه سپر می‌کنند و خود را دلیل اول و آخر برتری می‌دانند و در روز شکست، به زمین و زمان می‌تازند. در روز باخت، همه مقصر هستند جز کادر فنی و سرمربی. زمین بی‌کیفیت است، مدیران بی‌لیاقتند و داوران پر از اشتباه. داستان وقتی غم انگیزتر می‌شود که مربیان، دایره توهم را گسترش می‌دهند و داوران را لجوج و اشتباهات‌شان را عمدی می‌خوانند. این میزان از خود‌بزرگ‌بینی در هیچ نقطه‌ای از جغرافیای فوتبال دیده نمی‌شود. برخی مربیان به‌دلیل حمایت هواداران، از خود قدیس می‌سازند و نه تنها عذرخواهی برای اشتباهات که حتی پذیرش خطا را هم گناه می‌دانند. نتیجه تفکر نادرست چنین مربیانی، حال و روز فوتبال ماست؛ فوتبال در پیله‌ بسته‌ای که هیچ راه و روزنه‌ای به دنیای بیرون ندارد. آنقدر در دنیای خودساخته‌مان غرق شده‌ایم که نمی‌دانیم چه بر فوتبال ما می‌گذرد و در دنیای فوتبال چه اتفاقاتی می‌افتد. فوتبالی داریم که همه میزبانی‌ها را از دست داده و حتی بزرگ‌ترین تیم‌هایش اجازه حضور در لیگ قهرمانان آسیا را پیدا نکرده‌اند. همه اینها به این دلیل است که اشتباهات‌مان را نه می‌بینیم، نه به آن اعتراف داریم و نه برایش عذرخواهی می‌کنیم. حمله به داوران و دیگر عناصر حاضر در فوتبال تا مدتی می‌تواند نگاه‌ها را منحرف کند؛ اما راه علاج نیست. این فوتبال، درمان قطعی می‌خواهد.

 

 پرسپولیس تازه داشت از شر شکایت و بدهی به خارجی‌ها نفس راحتی می‌کشید که یک دفعه شکایت تقریباً یک میلیون دلاری رادوشوویچ به باشگاه رسید. دروازه‌بانی که بیشتر بازی‌ها به نیمکت دوخته شده بود اما دلاری پول می‌گرفت و همین اتفاق باعث شده بود تا صدای خیلی‌ها در بیاید. با این حال مشت‌های گره کرده رادو، کل کل‌هایش با تیم رقیب و تعصبی ظاهراً نمایشی که از خودش نشان می‌داد باعث شده بود تا قند در دل هواداران این تیم آب شود. البته این وسط شاید نتوان رادو را زیاد مقصر دانست. هر مدیری که آمده وعده‌ای به او داده، به قول و قرارهایش عمل نکرده و رفته. اگر سمیعی را از این لیست فاکتور بگیریم (او توافق کرده بود که پرسپولیسی‌ها به جای اینکه مطابق بندهای قرارداد به او پرداختی داشته باشند، هر زمانی منابع مالی لازم را داشتند و به بازیکنان پول پرداخت کردند، به رادوشوویچ هم پرداختی داشته باشند.) اما با جدایی سمیعی و آمدن مجید صدری به‌عنوان سرپرست باشگاه، پرسپولیس عملاً به این توافق پایبند نبود.

در این بین انگشت اتهام به سمت خیلی‌هاست که هجمه بیشتری روی دو نفر از آنهاست. مجید صدری که قرار بود بعد از پرداخت 50 هزار یورویی 30 هزار یورو دیگر به او بدهد و نداد و البته ابراهیم شکوری! معاون سابق باشگاه پرسپولیس که توضیحات شفافی را در این زمینه می‌دهد.

 

یک بدهکاری عجیب

ابراهیم شکوری می‌گوید: «جالب است که من در این پرونده بدهکار شده‌ام. اجازه بدهید یک توضیح شفاف در این زمینه بدهم. تنخواه و هزینه‌ها در زمان حضورم در باشگاه پرسپولیس، در اختیار من بود و بخش مالی، پول را به من می‌داد و من این پول را به رادو می‌دادم و به نوعی من رابط بین باشگاه و رادوشوویچ برای پرداخت پول بودم. بهمن ماه سال ۱۳۹۹ مبلغ ۱۸ هزار یورو به رادو دادم که طبق همه پرداختی‌ها، از او امضا و رسید می‌گرفتم. این مبلغ را من به این دروازه‌بان پرداخت کردم اما اینکه در واحد مالی پرسپولیس ثبت شده یا نه را نمی‌دانم. به همین خاطر من را بابت این مبلغ بدهکار کرده‌اند!

 

بدهی رادو از تنخواه پرداخت شد

ما ۲۳ روز برای لیگ قهرمانان آسیا در گوای هند بودیم و باشگاه مبلغی را به‌عنوان تنخواه در اختیار من قرار داده بود. در همان مقطع باشگاه مبلغی در حدود ۵ یا ۱۰ درصد را در تهران به حساب بازیکنان واریز کرد اما از آنجایی که ما نمی‌توانستیم به حساب رادو پول واریز کنیم من از همان تنخواه حدود ۱۲ یا ۱۵ هزار یورو به این دروازه‌بان پرداخت کردم. همانجا از رادوشوویچ رسید گرفتم و خوشبختانه تمام اسناد و مدارک را نسبت به نسخه اصلی، ثبت در اتوماسیون اداری و اسکن شده در اختیار باشگاه قرار دادم اما نمی‌دانم چرا به این اسناد رسیدگی نشده و من بدهکار شدم!

 

عموی ابراهیم هزینه‌های پرسپولیس را می‌داد!

 در بعضی از مواقع که باشگاه با مشکلات مالی روبه‌رو بود من با هزینه شخصی یا با قرض گرفتن از عمویم هزینه‌هایی انجام می‌دادم و در صورتی که به اسناد مالی به‌صورت درست رسیدگی شود شاید من طلبکار هم بشوم. برای رسیدگی به این مسائل چند بار به باشگاه نامه نوشتم و حتی در دوران مدیریت آقای سمیعی هم این مسائل را پیگیری کردم اما هنوز رسیدگی کامل به این موضوع انجام نشده و من همچنان به پرسپولیس بابت پولی که به رادو داده و سند آن را هم دارم بدهکارم.

 

شفاف بگویید بدهکارم یا طلبکار

باشگاه پرسپولیس وارد بورس شده و الان دیگر فقط هوادار ندارد بلکه سهامدار دارد و آنها باید به‌صورت شفاف بدانند که بحث طلبکاری و بدهکاری این باشگاه چگونه است. باید روی کدال به‌صورت شفاف اعلام شود که ابراهیم شکوری طلبکار است یا بدهکار. سهامدار باید اینها را بداند اما الان و به اشتباه من را ۷۹۲ میلیون تومان بدهکار کرده‌اند که باید این مسأله بررسی شود. به‌دلیل قوانین بورسی باید ماه به ماه به سهامداران گزارش شود اما متأسفانه الان در حق بیت‌المال تضییع صورت گرفته که باید بررسی شود.

 

پرداخت 130 هزار یورویی در زمان سمیعی

همه اسناد و مدارک وجود دارد و فکر می‌کنم ما حدود ۱۲۰ الی ۱۳۰ هزار یورو به این دروازه‌بان پول دادیم.

 

این یکی از سندهاست

این یکی از سندهایی است که ارائه شده. همه مدارک را تحویل باشگاه داده‌ایم. آقایان حساب‌های من را پاک کنید. تازه فقط بحث رادو نیست. در هند کلی هزینه شده، مثل خرید آب معدنی یا بیماری یک نفر. همه فاکتورها را تحویل باشگاه داده‌ایم اما نمی‌دانم چرا حسابرسی نمی‌شود. شاید هم دوستان حال ندارند که به این حساب‌ها رسیدگی کنند.

 

 

رابطه سیاسی ایران و قطر طی سال‌های اخیر در بهترین حالت ممکن بوده و پس ازاینکه عربستان سیاست خصمانه‌ای را علیه قطری‌ها در پیش گرفت، مقامات این کشور بیش از پیش متوجه اهمیت ایران و دوستی با کشورمان شدند. این رابطه مناسب همچنان ادامه دارد و قرار است در خلال برگزاری جام جهانی هم همکاری‌های ویژه‌ای صورت بگیرد. یکی از مشکلات تیم ملی کشورمان برای برگزاری دیدارهای تدارکاتی و سایر امور مربوط به آماده سازی خود جهت حضور در جام جهانی،  تحریم‌های بانکی و نقل و انتقالات ارزی است ولی احتمال دارد قطری‌ها در حل این مشکل به کمک ما بیایند. اگر لازم به پرداخت مبالغی جهت برگزاری دیدارهای دوستانه شد احتمال دارد قطری‌ها ارقام مورد نظر را بپردازند و بعداً آن را با ما حساب کنند. طبق برنامه قرار است همه دیدارها یا حداقل بخش وسیعی از مسابقات تدارکاتی کشورمان هم قبل از آغاز جام جهانی در شهر دوحه برگزار شود و تیم ملی خرداد ماه در اولین مرحله از بازی‌های دوستانه خود راهی قطر خواهد شد.

 

رابطه دراگان اسکوچیچ با زلاتکو دالیچ سرمربی تیم ملی کشورش گرم است و دالیچ چند وقت  قبل طی یک مصاحبه به حمایت از اسکوچیچ و همچنین برانکو ایوانکوویچ پرداخت. همان مصاحبه موجب شد تا این بحث مطرح شود که تیم ملی ایران می‌تواند قبل از آغاز جام جهانی به مصاف کرواسی برود و دیداری دوستانه با نایب قهرمان دوره قبلی جام جهانی داشته باشد ولی از قرار معلوم چنین اتفاقی علیرغم رابطه خوبه سرمربیان دو کشور امکان پذیر نیست چون برنامه دیدارهای تدارکاتی کرواسی از همین حالا تا حد زیادی پر شده و آنها مسابقات مهمی همچون لیگ ملت‌های اروپا را هم پیش روی خود دارند که قبل از جام جهانی باید بخش قابل ملاحظه‌ای از آن را به سرانجام برسانند به همین خاطر کروات‌ها برای انجام دیدار دوستانه با ایران تاکنون چراغ سبز نشان نداده‌اند که احتمال اینکه چنین اتفاقی رخ بدهد زیاد نیست. تیم ملی کرواسی یک بار قبل از آغاز جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه در دیداری دوستانه به مصاف ایران رفت و ما را با دو گل شکست داد.

 

رسول مجیدی     @Rasoulmajidi

 

«تیم‌های بزرگ اروپایی مثل انگلیس و اسپانیا در بازی اول جام‌جهانی‌ دچار مشکل می‌شوند.» این یک پیش‌بینی ساده به نظر می‌رسد اما بسیاری از سایت‌های معتبر روی آن تأکید دارند. دلیل؟ فرصت کم تیم‌ها برای آماده‌سازی به خاطر برگزاری لیگ‌های‌شان.

چرا جذاب است؟ چون بازی اول تیم ملی ایران در جام‌جهانی 2022 با تیم ملی انگلیس است!

تیم ملی در اولین روز جام جهانی یعنی 21 نوامبر با سه‌شیرها بازی دارد. آن هم در حالی که لیگ برتر انگلیس قرار است تا 8 روز قبل از این بازی در جریان باشد. ساوت‌گیت سرمربی انگلیس خودش هم اعتقاد دارد برخی از ستاره‌هایش ممکن است آمادگی لازم برای حضور در بازی اول را نداشته باشند.

البته بسیاری از فوتبال‌دوستان معتقد هستند تیم‌های بزرگ اساساً نیازی به هماهنگی خاصی ندارند و بازیکنان‌شان آنقدر حرفه‌ای هستند که خیلی زود با شرایط تیم وفق پیدا کنند. برخی حتی پا را فراتر می‌گذارند و می‌گویند اینکه بازیکنان تیم‌هایی مثل انگلیس، اسپانیا و آلمان تا یک هفته قبل در لیگ خودشان در حال بازی بودند، اتفاقاً شرایط را برای‌شان بهتر می‌کند و بر عکس جام‌های جهانی پیشین که بازیکنان خسته و کوفته از یک فصل طولانی پا به مسابقات ملی می‌گذاشتند، حالا با طراوت بالایی به میدان می‌روند.

با این همه از همین حالا نگرانی‌ها در کشورهای صاحب فوتبال بالا گرفته. لیگ برتر انگلیس قرار است فقط یک هفته زودتر از موعد همیشگی، در تاریخ 15 مرداد 1401 شروع شود و 8 روز قبل از شروع جام‌جهانی به تعطیلات برود. اوضاع در سایر لیگ‌ها هم تقریباً همین‌گونه خواهد بود. بوندس‌لیگا 14 مرداد شروع می‌شود و لالیگا 21 مرداد.

این در حالی است که کشورهایی که لیگ‌های‌شان در مرکز توجهات نیست ممکن است اصلاً قبل از جام‌جهانی مسابقات باشگاهی نداشته باشند تا تیم‌های ملی‌شان با بالاترین درجه هماهنگی وارد قطر شوند. البته ذکر این نکته خالی از لطف نیست که تیم ملی ایران با توجه به تعداد زیاد لژیونرهایش، بیشتر متأثر از زمانبندی لیگ‌های اروپایی‌ است تا لیگ داخلی و ممکن است امکان اردوی طولانی پیش از جام جهانی وجود نداشته باشد.

 

بازی پنجشنبه شب الغرافه – شباب الاهلی برای هواداران استقلال یک بازی خاص بود. تقابل قایدی و دیاباته یادآور خط حمله رؤیایی دو سال قبل استقلال است که استراماچونی تشکیل داد و در آن فصل به بهترین خط حمله لیگ تبدیل شد. با جدایی مربی ایتالیایی و حاشیه‌های این ماجرا، استقلال فرصت قهرمانی در لیگ نوزدهم را از دست داد.

در لیگ بیستم فکری اعتقادی به دیاباته نداشت و این زوج دیگر نتوانست درخشش قبلی را تکرار کند. استراماچونی در شروع فصل جاری به الغرافه رفت و دیاباته را هم به این تیم قطری برد. قایدی هم به لیگ امارات و تیم شباب‌الاهلی رفت.

آنها در لیگ قهرمانان آسیا دوباره به هم رسیدند و پنجشنبه بعد از تساوی یک بر یک بین الغرافه و شباب الاهلی فرصت پیدا کردند دوباره در یک قاب بایستند و عکس یادگاری بگیرند.

هرچند استقلال با فرهاد مجیدی صدرنشین لیگ است و با یامگا، حسین‌زاده، ژستد و مطهری خط حمله خوبی دارد، ولی هواداران هنوز نمی‌توانند پروژه نیمه‌تمام لیگ نوزدهم را فراموش کنند. هنوز برای آنها این سؤال مطرح است که اگر استراماچونی جدا نمی‌شد، چه پایانی در انتظار آن تیم سرحال و تهاجمی بود؟ اتفاقات چند سال اخیر استقلال پر از ماجراهای ناگفته است و این تیم بابت کم‌کاری‌های مدیرانش ضربات زیادی دید.

 

لحظه‌ای که موسی کولیبالی در دقیقه 98 دیدار مقابل آخال توانست گلزنی کند، نیمکت‌نشینان فولاد سر از پا نشناختند و ورزشگاه را روی سرشان گذاشتند. یک جشن جذاب و شادی از ته دل. اما جشن شیرین‌تر در کنار زمین رقم خورد. کولیبالی برای شادی گل، به سراغ آیاندا پاتوسی رفت و با حرکات موزون، یک شادی گل جدید در فوتبال ایران خلق کرد. این لحظات برای همیشه در ذهن هواداران فولاد می‌ماند چون پیروزی دقیقه 98 آنها، شیرین مثل عسل بود و چنین حرکاتی به جای شادی گل می‌طلبید.