سعید آقایی

 

قریب به یک هفته از مراسم قرعه‌کشی رقابت‌های جام جهانی 2022 قطر سپری شده و گوی‌های شانس ما را در کنار امریکا و انگلیس قرار داده‌اند. گروهی که شاید در مقایسه با سایر گروه‌های جام جهانی و بویژه رقبای سایر آسیایی‌ها روی کاغذ سهل و ممتنع به نظر برسد اما آنچه در واقعیت جریان دارد با این خوشبینی مفرط و آمیخته با اوهام فاصله کیلومتری خواهد داشت.

نام انگلیس و امریکا برای فوتبال ایران به اندازه سایر رقبا ترسناک نیست و شاید همین سبب شده تا با ساده انگاری از هم اکنون به‌دنبال حماسه سرایی باشیم و خود را از حالا جزو صعودکنندگان این گروه و در مرحله بعدی ببینیم. در تمام روزهای اخیر بعد از مشخص شدن قرعه تیم ملی در جام جهانی، تقریباً تمامی کارشناسان و اهالی فوتبال با کوچک انگاری رقبای ایران در جام جهانی قرعه ایران را ایده‌آل و حتی عالی توصیف می‌کنند و با قاطعیت از موفقیت و صعود ایران به مرحله بعد سخن می‌گویند.

ساده انگاری برای صعود تیم ملی به اوج خود رسیده و جملگی اهالی فوتبال یک خوشبینی مفرط آمیخته به سهل‌انگاری پیرامون وضعیت تیم ملی به وجود آمده و همه با سهل و ممتنع تصور کردن قرعه تیم ملی تصور می‌کنند تیم ملی در جام جهانی معجزه خلق خواهد کرد. عجیب اینکه این نگاه دم دستی و اوهام‌گونه حتی به سلول‌های خاکستری کادر فنی تیم ملی نیز تعمیم پیدا کرده و آنها نیز همصدا با سایر رویاپردازان فوتبال ایران، صحبت از حماسه و موفقیت بزرگ در جام جهانی می‌کنند. اوج این ساده انگاری را می‌توان در صحبت‌های سرمربی تیم ملی دید که گفته: پیروزی برابر انگلیس در جام جهانی؟ چرا که نه!

روی کاغذ اما این ادعاها پشیزی اعتبار ندارد. این واقعیت را زمانی لمس می‌کنیم که پرده اوهام و خوش‌خیالی آمیخته با ساده لوحی را کنار زده و وضعیت رقبا را مرور می‌کنیم. انگلیس سرگروه گروه B جام جهانی شاید یکی کم‌ستاره‌ترین تیم‌های تاریخ خود را در اختیار دارد اما در نقطه مقابل تیم‌ترین تیم چند دهه اخیر آنگلوساکسون‌هاست. تیمی که در جام جهانی 2018 و یورو 2020 تا حوالی جام پیش رفت و ثابت کرد یک مدعی جدی در جغرافیای امروز فوتبال دنیا به شمار می‌رود. تیمی به‌شدت باانگیزه و تیغدار که برای قطر 2022 نقشه‌های فراوانی کشیده و می‌خواهد به برهوت چند دهه ناکامی سه شیرها در قهرمانی پایان دهد. آنها بی‌تردید در جمع مدعیان جام قرار دارند و مقابله با آنها یک کابوس واقعی برای هر تیمی خواهد بود. کابوسی که ما اعتقاد داریم برای آنهاست نه ما! امریکا برای فوتبال ایران یادآور خاطره شیرین و فراموش نشدنی ورزشگاه ژرلاند لیون در جام جهانی 98 است اما این امریکا فقط در نام و ملیت با آن تیم شباهت دارد ولاغیر. کلونی امروز یانکی‌ها لبالب از ستاره‌های بزرگ و باکیفیتی است که جملگی در اروپا بازی می‌کنند و تیمی به‌شدت تاکتیکی و مدرن محسوب می‌شوند. سرمایه‌گذاری سه دهه پیش امریکا روی فوتبال چند سالیست که به بار نشسته و نسل جدید فوتبال این کشور رویاهای فراوانی را در سر می‌پروراند. همانگونه که ما هنوز در رویای برد سال 98 آنها را حریفی ساده و از پیش باخته فرض می‌کنیم؛ اما میان رویای ما و رویای امریکایی‌ها آنها به واقعیت نزدیکتر هستند.

درباره تیم سوم گروه نمی‌توان از از حالا چیزی گفت ولی قطعاً هر کدام از سه تیم اوکراین، اسکاتلند و ولز به جام جهانی راه پیدا کند، رقیبی جدی و مهم است که حداقل در بنگاه‌های شرط‌بندی شانس پیروزی بیشتری مقابل ایران خواهد داشت.

در چنین شرایطی خوشبینی مفرط و ساده انگاری گروه ایران در جام جهانی یک رویای عبث و باطل است که نتیجه خطرناکی خواهد داشت. این ساده انگاری می‌تواند به یک فاجعه ختم شود اگر در این رویای عبث باقی بمانیم.

 

همایون شاهرخی

 

به اعتقاد من تیم ملی در گروه سختی است و نباید به خودمان دروغ بگوییم. با دو تیم اروپایی بازی داریم. اروپایی‌ها قدرت بدنی خوب و تاکتیک‌پذیری بالایی دارند. خیلی‌ها می‌گویند امریکا را می‌بریم اما فاصله حرف با عمل زیاد است. ما در گذشته با تیم‌های اروپایی و امریکای جنوبی بازی کردیم. بازی با تیم‌های امریکای جنوبی بهتر است چون تکنیکی هستند و قدرت بدنی کمتری دارند. در جام جهانی گذشته مقابل آرژانتین خوب بودیم. پرتغال هم مثل تیم‌های امریکای لاتین است و راحت‌تر با این تیم بازی کردیم.

باید بهترین تدارکات را در نظر بگیریم که البته امکان‌پذیر نیست چرا که در ۲۰۰۶، با اختیار کاملی که دادکان به بنده داده بود، باز هم به خاطر تحریم هیچ تیمی با ما بازی نمی‌کرد. مثلاً اگر بخواهیم با برزیل بازی کنیم، اولاً این تیم به ایران نمی‌آید. دوماً چطور می‌توانیم پولی را به حساب این تیم منتقل کنیم. در نتیجه در آن مقطع هم هیچ‌کس به ایران نیامد. من در قرعه‌کشی هم با سرپرست ایتالیا صحبت کردم که گفت ما نمی‌توانیم به دلیل تحریم بازی کنیم. چون این مسأله را خودم لمس کرده‌ام، می‌توانم بگویم کار سختی داریم.

گروهی می‌گویند که بردن امریکا کار سختی نیست. ما چشم‌مان را به چند دهه قبل و بردن امریکا دوخته‌ایم که استیلی برای اولین و آخرین بار یک گل زد. نباید از حالا بگوییم که از گروه‌مان صعود می‌کنیم.

ما اگر به اسپانیا و اروگوئه می‌خوردیم بهتر بود. حتی اسپانیا هم قدرت بدنی انگلیس و آلمان را ندارد. تیم ما مبتنی بر بازی قدرتی است و وقتی به حریفی بخوریم که از نظر قدرتی بهتر از ما است، کار مشکل می‌شود. ما فوتبال علی اصغری بازی می‌کنیم و شاید روی ضربات سر به گل برسیم. مقابل یک تیم گردن‌کلفت این احتمال پایین می‌آید. ایران با میانگین قد متوسط مقابل تیم‌های بزرگ کار راحتی ندارد.

سام ستارزاده

 

در همین روزهای ابتدایی که از قرعه‌کشی جام‌جهانی قطر می‌گذرد، نبود یک کارلوس کی‌روش در فوتبال ما به‌شدت حس می‌شود. غرض این یادداشت مقایسه فنی کی‌روش با اسکوچیچ یا هیچ مربی دیگری نیست؛ بلکه تنها این است که به یاد آوریم تا چه اندازه جای مردی در فوتبالمان خالی است که پیش از پرتغال و انگلیس، با خودی‌ها بجنگد؛ برای تأمین امکانات و البسه باکیفیت مورد نیاز تیم‌ملی؛ برای فراهم‌شدن اردوها و دیدارهای دوستانه در خور ‌شأن تیم‌ملی. متأسفانه دیگر کسی قرار نیست پیش از بازی‌های مهم پیش رویمان، فیلم «نجات سرباز رایان» را برای بازیکنانمان به نمایش بگذارد تا به آنان یادآوری کند که ذات جام جهانی جز جنگ نیست. تنها کریم انصاری‌فرد بود که سه روز قبل در اینستاگرامش از ضرورت حمایت‌ و جدی‌گرفتن جام‌جهانی به‌جای وعده صعود صحبت‌ کرد؛ اما پریروز، دراگان اسکوچیچ بی‌اعتنا به حرف‌های بجای مهاجمش، با جمله «من کروات هستم و می‌توانم انگلیس را شکست‌ دهم» جنگ لفظی بی‌سرانجامی را با روزنامه سان این کشور آغاز کرد.

آقای اسکوچیچ؛ ما کروات‌ها را همیشه دوست می‌داشتیم و داریم؛ اما اگر به ژن باشد، شاید ما به ژن پرتغالی نیاز داشته‌باشیم که یوزهای پارسی را ماه‌ها از نظر فنی و روانی برای سه جنگ تمام‌عیار آماده ساخته‌باشد. با این حال، اگر سرنوشت ما به کروات‌ها گره خورده‌باشد نیز ترجیح می‌دهیم در عمل مانند کرواسی زلاتکو دالیچ تا آخرین نفس مبارزه کنیم.

مازیار فیروزی

 

یک جورهایی انگار عادت کرده‌ایم به اینکه پس از هر قرعه‌کشی در جام جهانی بادی در غبغب بیندازیم، بدون توجه به آنچه که بودیم و آنچه که هستیم همه چیز را به سخره بگیریم و برایش جوک بسازیم.

جام جهانی قبل را یادتان نیست؟ قبلترش را چطور؟ هر بار طوری از رقبا حرف زده‌ایم که انگار آنها بیکار نشسته‌اند، آنها امکانات و زیرساخت ندارند و آنها هیچ چیزشان بر وفق مراد نیست! انگار همه این چیزها را ما داریم!

دو  سه روز بیشتر نیست که قرعه‌کشی جام جهانی انجام شده و از همین حالا بازی با انگلیس را مساوی کرده‌ایم، امریکا و نماینده برنده پلی‌آف را برده‌ایم و به مرحله بعدی صعود کرده‌ایم؛ درست مثل چند دوره قبل که می‌خواستیم آرژانتین و اسپانیا و پرتغال را ببریم و راهی مرحله بعد شویم. انتهایش چه شد؟ حسرتی باقیمانده از یک توپ که طارمی گلش نکرد یا لایی معروف وحید امیری به پیکه تا هنوز هم خیلی‌ها به آن می‌بالند! تقریباً 7 ماه تا جام جهانی مانده است و شش فیفادی پیش روی ایران. بهتر است به جای خوشبینی و بازی با احساسات، به جای ساده انگاری و انتظار کشیدن برای معجزه، تلاش کرد و زحمت کشید تا همه اتفاق‌هایی که ممکن است در فوتبال رقم بخورد بهترینش برای ایران بیفتد. راه درست همین است نه فروختن رویا، ساختن جوک و حمله به پیج بازیکنان انگلیس و امریکا. هفت ماه  زمان هست تا بیشتر تلاش کرد و نتیجه‌اش را دید.

18 سال پیش در چنین روزی روزنامه ایران ورزشی تیتر نخست خود را به ماجرای تیم المپیک اختصاص داده بود: «صفر به جای صفر!» اشاره این تیتر جنجالی به گمانه‌زنی‌های خبرگزاری‌ها در مورد برکناری محمد مایلی‌کهن و جایگزینی او با بیژن ذوالفقارنسب بود.

 مایلی‌کهن مثل دیگر پیشینیان خود نتایج مورد انتظار را کسب نکرده بود و تیم امید ایران دیگر امید چندانی به صعود و حضور در بازی‌های المپیک نداشت. 

این در حالی بود که سه ماه پیش از شروع مسابقات انتخابی المپیک، علی کفاشیان معاون فنی وقت سازمان تربیت بدنی در مصاحبه مطبوعاتی خود تأکید کرده بود که «ما از تیم فوتبال انتظار کسب مدال المپیک داریم» اما تیم ما حتی به آتن نیز راه پیدا نکرد و حتی نتوانست تا پایان بازی‌های گروهی انتخابی خود در آسیا مقتدر ظاهر شود.

 در آن زمان ایران ورزشی در سرمقاله انتقادی خود از مسئولان خواست تا اهداف ورزشی را با واقع‌بینی و بدون جنجال‌های رسانه‌ای ترسیم کنند.

 تیم ملی ایران یکی از آسان‌ترین صعودهای خودش به جام جهانی را تجربه کرد. البته ملی‌پوشان در دور مقدماتی حسابی به مشکل خورده بودند اما بعد از گذر از آن مرحله، ما در مرحله اصلی انتخابی جام‌جهانی مشکل خاصی نداشتیم و خیلی زود به قطر رسیدیم. آمار می‌گوید ایران هیچوقت در دور انتخابی جام جهانی امتیازش به این دوره نرسیده بود و خلاصه حالا همه از صعودی سهل و آسوده می‌گویند. اکنون که رقبای تیم ملی در جام جهانی 2022 را شناخته‌ایم بد نیست نگاهی بیندازیم به روند صعود امریکا و انگلیس به قطر.

 

انگلیس

تیم ملی انگلیس یکی از 13 نماینده اروپا در قطر است. مسابقات انتخابی جام جهانی در قاره سبز، در 10 گروه برگزار می‌شد که 4 تایش 5 تیمی بود و 6 تایش 6 تیمی. صدرنشین هر گروه به‌صورت مستقیم به جام جهانی می‌رسید و تیم‌های دوم گروه باید در پلی‌آف حاضر می‌شدند.

سه‌شیرها یکی از راحت‌ترین صعودهای خود به جام جهانی را تجربه کردند. بدون شکست و با 26 امتیاز. آنها در گروه نهم انتخابی جام جهانی در اروپا بودند. در کنار تیم‌هایی چون لهستان، آلبانی، مجارستان، آندورا و سن مارینو. گروهی نسبتاً آسان بدون مزاحمی خاص. قدرترین رقیب آنها در این گروه لهستان با بازیکنانی مثل شزنی و لواندوفسکی بود. تیمی که در بازی رفت و در انگلیس به سه‌شیرها 2-یک باخت و در ورشو هم به تساوی یک-یک رسید تا یکی از 2 تساوی تیم ملی انگلیس در این رقابت‌ها به‌دست بیاید. نکته این است که انگلیس در دور انتخابی جام جهانی 39 گل به ثمر رساند. بیشتر از هر تیم دیگری در اروپا. آنها بهترین خط حمله مرحله انتخابی را در اختیار داشتند و این زنگ خطری جدی برای مدافعان تیم ملی ایران است.

 

امریکا

تیم ملی امریکا یکی از 3 نماینده قاره امریکای شمالی، مرکزی و حوزه دریایی کارائیب است. 3 نماینده‌ای که در صورت برد کاستاریکا در دیدار پلی‌آف مقابل نیوزلند، می‌تواند به 4 تبدیل شود.

امریکا امسال صعود آسانی نداشت و برخلاف سال‌های گذشته کارش به هفته پایانی رسید. در منطقه کونکاکاف 2 دور مسابقات مقدماتی برگزار شد تا بازی‌ها به مرحله اصلی برسد. در این منطقه 5 تیم اول رنکینگ فیفا لازم نیست در مرحله‌های پیشین حاضر باشند و امریکا با چنین شرایطی تنها در همان دور سوم که یک گروه 8 تیمی بود، به میدان رفت. آنها در این مرحله تنها نیمی از بازی‌های‌شان را بردند (7 از 14) و 3 شکست را تجربه کردند. جالب اینجاست که کانادا، تیمی که به‌دلیل رنکینگ نه چندان مطلوبش مجبور بود در دور مقدماتی شرکت کند و با پیروزی بر رقبایی کوچک‌تر به این مرحله رسیده بود، در نهایت هم صدرنشین شد.

امریکا در بازی اولش مقابل تیم ضعیف السالوادور به مساوی بدون گل تن داد و بازی دوم هم مقابل کانادا برای آنها خوب پیش نرفت و یک-یک شد. امریکا باخت‌هایش را برابر تیم‌هایی مثل پاناما، کانادا و کاستاریکا تجربه کرد. باخت آنها به کانادا برای دهه‌ها بود که رخ نداده بود.

امریکا در نهایت 25 امتیاز از 14 بازی کسب کرد؛ درست به اندازه کاستاریکا. اما به‌دلیل تفاضل گل بهتر به جام جهانی رسید و کاستاریکا باید به پلی‌آف برود. البته امسال مسابقات در این حوزه بسیار نزدیک بود و کانادا و مکزیک هم تنها با 3 امتیاز بیشتر(28 امتیاز) به‌عنوان تیم‌های اول و دوم این کنفدراسیون به قطر رسیدند.

آخرین حضور تیم ملی فوتبال ایران در رقابت‌های المپیک، یکی از بهترین عملکرد‌های تاریخ ایران را در این رشته در رقابت‌های بین‌المللی رقم زده است.

در آن سال‌ها که تیم‌ها می‌توانستند از بازیکنان بزرگسال خود در ترکیب استفاده کنند، ایران بعد از پیروزی برابر کوبا با یک گل و شکست سه بر دو برابر لهستان نامدار، به‌دلیل تساوی دو تیم کوبا و لهستان از گروه خود به‌عنوان تیم دوم بعد از لهستان صعود کرد.

ایران در مرحله یک‌چهارم به شوروی با نتیجه دو بریک باخت تا نتواند دیدار نیمه نهایی را برابر آلمان شرقی که فرانسه را شکست داده بود، برگزار کند.

نکته قابل توجه قبل از آغاز رسمی رقابت‌ها، دیدار تدارکاتی ایران و فرانسه بود که از ستاره بزرگ فوتبال این کشور میشل پلاتینی استفاده می‌کرد.

 این دیدار در روز درخشش علی پروین با نتیجه 4 بر 3 به نفع شاگردان مهاجرانی به پایان رسید تا روزنامه کیهان ورزشی با تیتری جذاب از تذکر حشمت‌الله مهاجرانی به علی پروین با کنایه صحبت کند. 

درخشش پروین در این دیدار به قدری زیاد بوده است که کیهان ورزشی نوشته است: «علی جون چه قدر دریبل می‌کنی!!»

زوج کریستیانو رونالدو و جورجینا رودریگز یکی از خبرسازترین و مورد توجه‌ترین زوج‌های فوتبال دنیا هستند. چند ماه پیش مستند زندگی جورجینا در شبکه نتفلیکس منتشر شد که با واکنش‌های زیادی همراه شده است. خیلی‌ها به هزینه‌های بالای زندگی جورجینا اشاره کرده‌اند و حس می‌کنند که نامزد ستاره پرتغالی زندگی پرخرجی را دارد.

جورجینا در صفحه اینستاگرامش 37 میلیون دنبال‌کننده دارد که البته فاصله زیادی با کریستیانو با 420 میلیون دنبال‌کننده دارد. ستاره پرتغالی پرطرفدارترین انسان کره زمین است. جورجینا از تبلیغات در شبکه‌های اجتماعی درآمدزایی بالایی دارد. وبسایت کاتالونیایی «ال ناسیونال» گزارش داده است که جورجینا از تبلیغات در شبکه‌های اجتماعی ماهی هشت هزار یورو درآمد دارد اما طبیعتاً این درآمد، کفاف زندگی پرخرج وی را نمی‌دهد. به همین خاطر کریستیانو ماهانه 100 هزار یورو تحت عنوان «هزینه‌های مراقبت از بچه ها» به حساب جورجینا واریز می‌کند. جورجینا مبلغی که از کریستیانو می‌گیرد را خرج هزینه‌های زندگی خودش و بچه‌هایش می‌کند.

(ایران ورزشی: با اینکه منبع اصلی خبر هم عدد 8 هزار یورو را برای درآمد جورجیانا لحاظ کرده بود اما باتوجه به 36 میلیون دنبال‌کننده او در اینستا، به نظر درآمده ده‌ها برابر باشد)

گروه ورزش شبکه سه با توجه به صعود ایران به متفاوت‌ترین جام جهانی از نظر زمان و مکان برگزاری، با انتخاب تیم برنامه‌ساز، آماده‌سازی برای پوشش مطلوب بازی‌ها را آغاز کرد.

این خبر را دیروز روابط عمومی شبکه سه داد. به همین منظور حسین ذکایی تهیه‌کننده ویژه برنامه‌های دو جام جهانی ۲۰۰۶ و ۲۰۱۰ به عنوان تهیه‌کننده برنامه «جام ۲۰۲۲» انتخاب شده است.

بنابر اخبار محمدحسین میثاقی مجری اصلی این برنامه خواهد بود و محمدرضا احمدی برای گزارش به قطر می‌رود.

همچنین رضا جاودانی مجری باسابقه گروه ورزش هم از اعضای مهم تیم اجراست و اسدی دیگر مجری پخش برنامه‌های فوتبال خارجی هم در این کار حضور دارد. گفته می‌شود جواد خیابانی هم مجری ویژه برنامه شبکه ورزش خواهد بود.

 جام جهانی دردسر بزرگ والدین و آموزش و پرورش!

دوره آتی رقابت‌های جام جهانی با وجود همه جذابیت‌ها و زیبایی‌هایی که دارد، به یک دردسر بزرگ برای معلمان و اولیای دانش‌آموزان بدل خواهد شد. ادوار گذشته رقابت‌های جام جهانی همواره از اواخر خردادماه آغاز می‌شد و وزارت آموزش و پرورش هم از قبل هماهنگ می‌کرد تا امتحانات دانش‌آموزان قبل از آغاز این مسابقات به اتمام برسد ولی امسال شرایط کاملاً متفاوت است. جام جهانی به دلیل وضعیت کرونا و شرایط جوی کشور قطر از روز ۳۰ آبان آغاز می‌شود و تا اواخر آذر ماه ادامه پیدا خواهد کرد و این یعنی برگزاری مسابقات در دوران باز بودن مدارس و دردسری بزرگ برای معلمان و والدین. حتی گروهی از اهالی آموزش و پرورش و خانواده‌های فوتبالدوست که قصد تماشای جام‌جهانی از نزدیک را داشته باشند هم دقیقاً به همین خاطر نمی‌توانند به سوی دوحه پرواز کنند و باید در ایران بمانند تا فرزندانشان به مدرسه بروند و آنها هم مسابقات را از طریق تلویزیون دنبال کنند. البته این مشکل فقط مربوط به ایران نیست و تقریباً برای فوتبال‌دوستان در سراسر جهان وجود دارد. اتفاقاً این مورد از جمله مواردی بود که همان زمان انتخاب قطر به‌عنوان میزبان جام جهانی هم به طور جدی مورد بحث قرار گرفت و عده‌ای تأکید داشتند مردم به دلیل فرزندانشان نمی‌توانند برای تماشای مسابقات به قطر سفر کنند.

 

 

هومن جعفری

 

اول صبح، وقتی می‌خواهی در فضای مجازی دنبال سوژه‌ای برای طنز نوشتن باشی، هرطور خبری به پستت می‌خورد! منتهی بعضی خبرها این‌طوری به آدم سیلی می‌زنند! این‌طوری! ناگهانی و بیهوده!

مرگ همین طوری می‌آید دم خانه آدم! می‌روی باشگاه دوش می‌گیری. می‌نشینی روی صندلی. سیم لخت برق خشکت می‌کند! دست‌کم برای آرش آقایی قهرمان جودو این اتفاق افتاد. عجیب نیست؟ مرگ از این عجیب‌تر و بی‌‎دلیل‌تر داریم؟ 

مراقب زندگی‌تان باشید. زندگی اگر به یک سیم برق وصل باشد، ارزش ندارد آدم بابتش اینقدر حرص بخورد!

اینطوری که پوچیتینو در پاری سن ژرمن مشغول فحش خوردن است، آدم جز خنده تلخ کاری برای انجام دادن ندارد. این تیم‌ها قاتل موفقیت‌های خودشان هستند. چیزی ندارند جز پول زیاد در یک لیگ متوسط! فکر می‌کنند باید همه دنیا مال آنها باشد. کلکسیون مربیان برکنار شده آنها آنقدر از مربیان درجه یک پر است که باشگاه‌ها برای برکنار شدن آنها لحظه شماری می‌کنند. خلاصه کلام اینکه در منچستر منتظر آقای پوچیتینو هستیم. بیا برادر که اولد ترافورد منتظر قدم مبارک شماست.