این قرار بود جشن بوروسیا دورتموند باشد، چرا که 81365 تماشاگر آنها به ورزشگاه وست‌فالن برگشته بودند تا برای اولین بار این ورزشگاه بعد از دوران کرونا با ظرفیت کامل میزبان بازی باشد. اما تیم مارکو روزه مقابل لایپزیگ شکست سنگینی را متحمل شد. روزه پس از تحمل شکست چهار بر یک گفت: «هضم این نتیجه برایمان سخت است و ما واقعاً ناامید شده‌ایم، چرا که به نظرمان اوضاع باید به شکل دیگری پیش می‌رفت و ذوق آن را داشتیم که دوباره مقابل تماشاگران پرشمارمان به میدان برویم. لایپزیگ در دفاع و در حمله مؤثر کار کرد و حول و حوش محوطه جریمه، بی‌رحم‌تر از ما بود.»

دورتموند خوشحال بود که هواداران به ورزشگاه بازگشته‌اند، اما در همان ابتدای مسابقه بود که روی پاس کریستوفر انکونکو، کونراد لایمر گل اول را زد. لایمر سپس گل دوم را در شرایطی به ثمر رساند که توپ به مدافع حریف برخورد کرد و مسیرش عوض شد. دومنیک تدسکو، مربی لایپزیگ پس از بازی گفت: «گاهی سر به سر کونراد می‌گذارم، چون وقتی در تمرینات شوت می‌زند، توپش به هر جا می‌رود به جز دروازه!» لایپزیگ در نیمه دوم هم برتری خود را حفظ کرد و انکونکو و دنی اولمو گل‌زنی کردند و گل دونیل مالن برای دورتموند بی‌نتیجه بود.

این پیروزی، به همراه شکست فرایبورگ مقابل بایرن، باعث شد جایگاه لایپزیگ در رده چهارم مستحکم شود و تیم تدسکو در وضعیت خوبی قرار بگیرد. آنها می‌خواهند هم جام حذفی آلمان را فتح کنند و هم لیگ اروپا را.

اما دورتموند احتمالاً فصل را بدون جام به پایان می‌رساند. متس هوملس بعد از بازی گفت: «می‌دانیم که این نتیجه خوبی نیست ولی نباید طوری رفتار کنیم که انگار بازی کاملاً در دست حریف بوده است.»

ارلینگ هالند از 14 ژانویه در ترکیب دورتموند در وست‌فالن قرار نگرفته بود و در دیدارهای ملی هم مصدوم شد، هر چند که برابر لایپزیگ در ترکیب ثابت به میدان رفت.

او پیش از مصدومیت دوماهه‌اش 16 گل در لیگ زده بود، اما مقابل لایپزیگ کار چندانی انجام نداد. او شب آرامی را پشت سر گذاشت. جود بلینگهام هم هرگز مقابل ورزشگاه پر از جمعیت دورتموند بازی نکرده بود و در این مسابقه عملکرد ناامیدکننده‌ای داشت.

 

نائومی اوزاکا، ستاره تنیس ژاپن نتوانست صعودش به فینال رقابت‌های اوپن میامی را با قهرمانی همراه کند و در بازی پایانی با نتیجه 2 بر صفر مغلوب حریف سوئدی‌اش ایگا سواتیک شد اما او با عملکردی که در این مسابقات داشت، نشان داد که آماده بازگشت به اوج و پس گرفتن رده‌های بالای رنکینگ تنیس زنان است. اوزاکا که 4 بار قهرمان گرنداسلم‌ها شده است و سابقه ایستادن در صدر رده‌بندی WTA را هم دارد، در فینال مسابقات آزاد میامی با نتایج 6-4 و 6-صفر به زن شماره یک جدید تنیس جهان باخت اما او بهترین نمایش خود از زمان مسابقات تنیس آزاد استرالیا در سال 2021 را ارائه کرد.

به سبب همین نمایش، اوزاکا که به خاطر یک سال توأم با ناکامی تا رده 77 رنکینگ تنزل کرده بود حالا تا رده سی‌و‌ششم بالا خواهد آمد. این تورنمنت همچنین به زن 24 ساله ژاپنی کمک کرد مشکلاتی مانند افسردگی و اضطراب که در ماه‌های گذشته گریبانش را گرفته بود، پشت سر بگذارد و حالا او امیدوار شده که جایگاهش در میان 10 تنیسور برتر دنیا را پس بگیرد. او گفت: «من فکر می‌کنم که تا آخر سال‌جاری یا سال آینده من جزو 10 تنیسور برتر دنیا باشم. دوست دارم تا آن موقع دوباره نفر اول رنکینگ باشم. اوه البته این ادعای خیلی بزرگی است. آن را فراموش کنید. منظورم این بود که دوست دارم جزو 5 نفر اول باشم. درست است که این بار باختم اما برخلاف همیشه این بار مأیوس نشدم. من معمولاً بعد از باخت‌هایم در رختکن گریه می‌کنم اما الان یک جور حس هیجان دارم. احساس می‌کنم که می‌دانم چه چیزی نیاز دارم تا بهتر از این کار کنم.»

 

 رئال مادرید تا حدودی خوش‌شانس بود که توانست با پیروزی 2 بر یک بازی خارج از خانه‌اش برابر سلتاویگو در هفته سی‌ام لالیگا را به پایان برساند، بردی که سبب شد کهکشانی‌ها حاشیه امنیت خود در صدر جدول رده‌بندی را به 12 امتیاز افزایش دهند. کارلو آنچلوتی سرمربی تیم که در آستانه این بازی تست کرونایش مثبت شد، نتوانست تیمش را در ورزشگاه بالایدوس همراهی کند و از تلویزیون شاهد مسابقه‌ای بود که در آن سه پنالتی به سود شاگردانش اعلام شد و یک گل سلتاویگو هم توسط VAR در نیمه اول بازی مردود اعلام شد. درست 4 روز قبل از بازی رئال مادرید برابر چلسی در دور رفت مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا، مشخص شد که کهکشانی‌ها خیلی باید بهتر کار کنند تا بتوانند شانسی برای غلبه بر مدافع عنوان قهرمانی داشته باشند.

کریم بنزما به خاطر دو گلی که از روی نقطه پنالتی زد خیلی مورد تمجید واقع شد و حقش هم بود اما تیبو کورتوا، دروازه‌بان رئال مادرید هم باید به همین اندازه تمجید شود. در هر بازی، دروازه‌بان بلژیکی واکنش‌هایی تحسین‌برانگیز انجام می‌دهد که باعث نجات دروازه تیمش می‌شود و شنبه شب واکنش‌اش برای مهار ضربه ایستگاهی ایاگو آسپاس هم یکی از آنها بود.

اتفاق مهم دیگری که در این بازی رخ داد رکورد گل‌های بنزما بود که سی‌و‌چهارمین و سی‌و‌پنجمین گل فصلش را به ثمر رساند. این بهترین آمار مهاجم فرانسوی با پیراهن رئال مادرید بوده است. او اما نه فقط از حیث گلزنی بلکه از جهات مختلف بهترین رهبر تیم پایتخت اسپانیا محسوب می‌شود.

پیروزی رئال و گل‌های بنزما اما تحت‌الشعاع تصمیمات داور قرار گرفت بخصوص توسط کسانی که تنفر خاصی نسبت به رئال دارند. آنها قطعاً درباره اینکه چگونه داور بازی، پابلو گونسالس فوئرتس سه پنالتی به سود تیم مادریدی اعلام کرد و یک گل سلتا را به‌دلیل آفساید مردود اعلام کرد، صحبت می‌کنند.

با وجود پیروزی، عملکرد کهکشانی‌ها یک ضعف محسوس در سمت راست خط دفاعی داشت. آنچلوتی برای پوشش این ناحیه از زمین بازی ترجیح داد لوکاس واسکز را به جای دنی کارواخال قرار دهد اما واقعیت این است که هیچ یک از این دو نفر اکنون در حدی نیستند که رئال مادرید می‌خواهد و باید دید با تمرکزی که رسانه‌های اسپانیایی روی خرید امثال کیلیان امباپه، ارلینگ هالند و اورلین شوامنی دارند، مدیران باشگاه روی نیاز تیم به تقویت سمت راست خط دفاعی توجه خواهند کرد یا نه.

 

چلسی در موقعیت خوب همیشگی قرار داشت اما ظرف 10 دقیقه همه چیز به هم ریخت. گل عالی آنتونیو رودیگر به برنتفورد در ابتدای نیمه دوم، حال استمفوردبریج را خوب کرد اما در دورانی که باشگاه درگیر مشکل مالکیت است و با آینده مبهمی مواجه شده، کریستین اریکسن، مدز رورسلف و برایان امبوئمو با عملکرد درخشان خود شب وحشتناکی را برای چلسی رقم زدند و به برد 4 بر یک رسیدند.

 

برنتفورد درخشان

 در فاصله دقیقه 50 تا 60 چلسی سه بار روی ضدحمله گل خورد، ویتالی یانلت قبل و بعد از نخستین گل اریکسن در لیگ برتر گل زد و یوان ویسا در دقایق پایانی گل آخر را به ثمر رساند تا اولین پیروزی برنتفورد بر تیم همسایه از سال 1939 شکل بگیرد، بین استمفوردبریج و ورزشگاه برنتفورد کمتر از 9 کیلومتر فاصله است.

  برنتفورد در نخستین فصل حضورش در لیگ برتر بزرگترین پیروزی فصل خود و یکی از بهترین نتایج تاریخش را به دست آورد به لطف سختکوشی، پرسینگ دقیق و منظم و درخشیدن تک‌تک بازیکنان. تیم توماس فرانک با ارائه یک بازی عالی به نتیجه‌ای فوق‌العاده رسید و 11 امتیاز با منطقه سقوط فاصله گرفت و حالا می‌تواند برای فصل بعد برنامه‌ریزی کند که یکی از آنها حفظ اریکسن است که در چهار حضورش در ترکیب اصلی، برنتفورد به سه پیروزی رسیده.

 

ابهـــام

آن طرف اما همه چیز مبهم است. چلسی به فروش گذاشته شده و در حالی که 22 فروردین ضرب‌الاجل تعیین شده، چهار پیشنهاد برای خرید باشگاه ارائه شده است.

ساعاتی قبل از مسابقه، کانون هواداران باشگاه اعلام کرد به خانواده ریکتز، یکی از مشتری‌ها، اعتماد ندارد و از آنها حمایت نمی‌کند. این پاسخی بود به اظهارات چند سال قبل جو ریکتز، بزرگ این خانواده که در ایمیل لورفته‌اش نسبت به اسلام توهین کرده و گفته بود: «مسلمانان دشمنان واقعی ما هستند.» او البته عذرخواهی کرد. صبح شنبه خانواده ریکتز گفتند تنوع و فراگیری در مرکز برنامه‌های آنها برای خرید چلسی است اما گروه‌های متعدد هواداران بیرون استادیوم با بنرهای «نه به ریکتز» مخالفت خود را اعلام کردند.

توماس توخل البته از هواداران خواسته بود احساسات خود را بیرون استادیوم نشان دهند نه در جریان بازی تا تمرکز تیمش به هم نریزد. همین‌طور هم شد اما چلسی آن تیم همیشگی نبود و تنها با شوت از فاصله سی و چند متری مدافع آلمانی خود به گل رسید؛ گلی که در 12 دقیقه بعدی سه بار پاسخ داده شد.

برخلاف هواداران چلسی، طرفداران میهمان در منطقه خود غوغا کرده بودند و با گل دقیقه 87 همه چیز تمام شد. چلسی اما سراسر ابهام است. موضوع مالکیت روی تیم تأثیر گذاشته، آندریاس کریستنسن در آستانه انتقال به بارسلونا است، قرارداد رودیگر رو به اتمام است و آینده سزار آسپیلیکوئتا مشخص نیست با آنکه باشگاه ‌بند تمدید خودکار قراردادش را فعال کرده.

 

نبرد با رئال

 تیم توخل چهارشنبه یک بازی بزرگ دیگر دارد، در یک‌چهارم ‌نهایی لیگ قهرمانان مقابل رئال مادرید و با معضلات جدی مواجه است؛ تیمو ورنر و مارکوس آلونسو در حد خود بازی نمی‌کنند و تیم اشتباهات زیادی دارد.

 دو بازی با رئال مادرید و بعد بازی نیمه‌نهایی جام حذفی انگلیس مقابل کریستال پالاس در 28 فروردین. توخل باید خیلی فوری تیمش را سامان دهد. بعد از گل چهارم، هواداران چلسی شروع به ترک استادیوم کردند و هواداران میهمان می‌خواندند: «ما پنجمی را می‌خواهیم». توخل با سوت پایان با فرانک دست داد و یک‌راست به رختکن رفت. او امیدوار است این نتیجه یک بیدارباش برای تیمش باشد نه آغاز از هم پاشیده شدن یک فصل خوب.

 

 

پل پوگبا در تعطیلات زمستانی گفت فصل منچستریونایتد همین حالا مرده است و برای همین جای تعجب ندارد اگر بازیکنان این تیم در بیشتر دقایق بازی شنبه شب با لسترسیتی نمایشی بدون حیات ارائه کردند!

از این دو تیم، یونایتد انگیزه بیشتری برای ارائه یک بازی بهتر در اولدترافورد داشت. لستر به میانه جدول چسبیده است و تمرکزش روی بازی پنجشنبه در دور رفت یک‌چهارم ‌نهایی لیگ کنفرانس اروپا با پی‌اس‌وی آیندهوون است چون از این راه بیشترین شانس را برای حضور در رقابت‌های اروپایی فصل آینده دارند. یونایتد اما چاره‌ای جز پیروزی در این بازی نداشت. آنها آرسنال (تیم چهارم جدول) را با پنج امتیاز اختلاف تعقیب می‌کنند در حالی که یک بازی هم بیشتر انجام داده‌اند بنابراین سه امتیاز این بازی برای رسیدن به سهمیه لیگ قهرمانان حیاتی بود.

اما یونایتد تنها وقتی به بازی آمد و اشتیاق و انگیزه لازم برای موفقیت را بروز داد که کلچی آیهیناچو در دقیقه 63 میهمان را پیش انداخت. رالف رانگنیک جمعه گفته بود بازیکنانش مصمم شده‌اند فصل را خوب تمام کنند اما در این بازی که در نهایت به تساوی یک - یک انجامید نشانه‌های زیادی از علاقه و شوق به موفقیت بروز نداد. واقعیت غم‌انگیز این است که کیفیت فوتبالی که یونایتد در این فصل به نمایش گذاشته مناسب لیگ قهرمانان نیست. حالا که دو امتیاز مهم دیگر را از دست داده‌اند احتمال اینکه فصل بعد در میان بهترین‌های اروپا رقابت کنند، کمتر هم شده است.

یونایتد هنوز هشت بازی دارد اما باید در هفته‌های پیش رو در زمین لیورپول و آرسنال بازی کند. حس قبل از بازی این بود که آن دو سفر تکلیف تیم برای رسیدن به سهمیه لیگ قهرمانان را مشخص می‌کند اما با این تساوی اگر از دو بازی بعدی خود مقابل اورتون و نوریچ، شش امتیاز نگیرند، همه چیز تقریباً تمام است.

در واقع برای رسیدن به سهمیه شوق‌برانگیز لیگ قهرمانان نه تنها به کمک رقبا نیاز دارند بلکه باید پیشرفت فوق‌العاده‌ای در این تیم شکل بگیرد.

نبود کریستیانو رونالدو به‌دلیل بروز علائم آنفلوانزا باعث شد یونایتد با سیستم بدون مهاجم بازی کند. به همین دلیل الگوی هجومی منسجمی نداشتند و دروازه کاسپر اشمایکل به ندرت تهدید شد. یونایتد یک بار دیگر منتظر لحظه‌ای از درخشش ستاره‌هایش بود که در این بازی پیش نیامد. در واقع همه استعدادها آن طرف زمین بروز کرد وقتی جیمز مدیسون با یک سانتر عالی زمینه‌ساز گل آیهیناچو شد و یک بار دیگر ضربه ایستگاهی هافبک تیم ملی انگلیس با اثرگذاری وسلی فوفانا، داوید دخئا را به واکنشی عالی مجبور کرد.

منچستریونایتد دوباره از آن دست بازی‌هایی را ارائه کرد که در دسته‌بندی «متوسط» قرار می‌گیرد. آنها در نیمه دوم کمی بهتر شدند اما در حمله بی‌دندان  و البته خوش‌شانس بودند که VAR گل پیروزی مدیسون را به خاطر خطا روی رافائل واران مردود اعلام کرد.

هر امتیازی که در این مقطع از فصل از دست می‌رود، ضربه مرگباری به امید صعود به لیگ قهرمانان است. فصل یونایتد شاید هنوز نمرده باشد اما بعد از آخرین ضربه دیگر نایی ندارد.

 

بزرگترین مانع پپ گواردیولا برای اینکه یک بار دیگر فاتح لیگ قهرمانان اروپا شود، پپ گواردیولا است. نمی‌شود منچسترسیتی در مرحله حذفی لیگ قهرمانان اروپا بازی داشته باشد و صحبت از تفکرات گواردیولا نشود.

دراماتیک‌ترین لحظه فینال فصل قبل وقتی بود که ترکیب اصلی دو تیم یک ساعت قبل از بازی سیتی با چلسی اعلام شد و نه رودری و نه فرناندینیو در ترکیب سیتی نبودند. همین است که گواردیولا را شاخص می‌کند. او تنها یک مربی بزرگ نیست بلکه یک قهرمان شکست خورده است. البته همیشه این‌طور نبوده، او عادت داشت قهرمان اروپا شود. بارسلونای او در سال‌های 2009 و 2011 در فینال، منچستریونایتد را شکست داد و چند دقیقه بعد از شروع بازی رم، جای ساموئل اتوئو و لیونل مسی را عوض کرد تا تیمش مثل تمام فصل و تمام رقبا بازی بسیار بهتری نسبت به شاگردان سر الکس فرگوسن ارائه کند و به قهرمانی برسد.

این اواخر کارهای عجیب برایش عادت شده مثل چهار هافبک در بازی یک‌چهارم‌ نهایی سال 2018 مقابل لیورپول، بازی با سه مدافع مقابل لیون در یک‌چهارم‌نهایی سال 2020 و نبود هافبک دفاعی در فینال سال قبل مقابل چلسی. او می‌داند چه اتفاقی ممکن است رخ دهد اما به‌دنبال تغییر است حتی اگر به قیمت اختلال در سیستمی باشد که تیم او را بزرگ کرده.

 

شکست تلخ

 سیتی فرداشب در بازی رفت مرحله یک‌چهارم‌ نهایی لیگ قهرمانان این فصل میزبان اتلتیکومادرید است. از همه شکست‌های گواردیولا در لیگ قهرمانان شاید هیچ کدام به تلخی باخت نیمه‌نهایی سال 2016 با بایرن‌مونیخ مقابل تیم دیگو سیمئونه نباشد. گواردیولا برای بازی رفت در اسپانیا توماس مولر را بیرون گذاشت که فشار را روی تیمش بیشتر کرد. بایرن با گل عالی سائول نیگس عقب افتاد اما تیم بهتر زمین تا 20 دقیقه پایانی بود تا اینکه گواردیولا تیاگو آلکانتارا را بیرون کشید و مولر را آورد. بایرن وسط زمین را از دست داد و اگر ضربه فرناندو تورس به تیرک دروازه میهمان نخورده بود، بایرن با شکست سنگین‌تری به مونیخ می‌آمد.

بایرن به سومین قهرمانی آلمان با پپ نزدیک بود اما آنها همیشه بوندس‌لیگا را می‌برند، دو سال قبل هم در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان شکست خورده بودند، ابتدا به رئال مادرید کارلو آنچلوتی و بعد به بارسلونای لوییس انریکه. میراث گواردیولا در مونیخ در خطر بود. او می‌دانست با یک ناکامی دیگر ایده‌آل‌های او زیر سؤال می‌رود بخصوص اینکه نگاه دیگو سیمئونه به فوتبال کاملاً متضاد با او بود.

گواردیولا بین فیلیپه لوییز، دفاع چپ و استفان ساویچ، مدافع میانی مایل به چپ نقطه ضعف اتلتیکو را شناسایی کرد. کوکه از این دو حمایت می‌کرد اما گواردیولا باور داشت فیلیپ لام می‌تواند برای مولر موقعیت ایجاد کند. برنامه‌ریزی او جواب داد و ژابی آلونسو بایرن را پیش انداخت و مولر یک پنالتی خراب کرد. 9 دقیقه بعد از شروع نیمه دوم، آنتوان گریزمان گل تساوی را زد و روبرت لواندوفسکی 16 دقیقه به پایان دوباره بایرن را پیش انداخت. تورس پنالتی خراب کرد اما اتلتیکو به لطف گل زده در خانه حریف صعود کرد. بایرن در بازی برگشت 73 درصد مالکیت توپ داشت و 33 ضربه به سمت دروازه حریف در برابر هفت ضربه اتلتیکو. برای پپ آشنا بود، بارسلونای او در نیمه‌نهایی سال‌های 2010 و 2012 به ترتیب برابر اینترمیلان و چلسی باخت در حالی که برتری کامل داشت.

 

تردیدهای بیشتر

تیم‌های گواردیولا از جلو پرس می‌کنند، پشت‌شان فضا ایجاد می‌شود. در این شیوه آسیب‌پذیر می‌شوند اما نباید آن را ضعف دانست چون به خاطر همین عالی شده‌اند. گواردیولا باید به‌دنبال راهی برای دفع خطر باشد، برای مربی بزرگی مثل گواردیولا نمی‌توان همه شکست‌ها را با بدشانسی توجیه کرد. نمی‌شود باور کرد اگر بازی‌های نیمه‌نهایی سال‌های 2010، 2012 و 2016 تکرار شود، گواردیولا برنده نمی‌شود؛ انتخاب‌های عجیب او در سال‌های اخیر مقابل لیورپول، لیون و چلسی برای مقابله با تاکتیک حریف بوده.

حالا آنها پس از پیروزی 2-صفر در زمین برنلی، دوباره باید با اتلتیکو بازی کنند، تیمی که تردیدهای گواردیولا را بیشتر کرد. این اتلتیکو چندان قوی نیست و از نظر فوتبالی، سیتی باید براحتی برنده شود. اما همه‌اش فوتبالی نیست و برای گواردیولا یک تست روانی بزرگ در پیش است.

 

جدایی توخل از همسرش

توماس توخل، مربی چلسی از همسرش جدا شده است. او 13 سال با همسرش زندگی کرد و حالا سیسی، همسر سابق او، مراحل طلاق را آغاز کرده است. دوستان آنها گفته‌اند که احتمال نجات زندگی مشترک آنها صفر است.

یک منبع گفته: «سیسی و توماس خیلی سعی کردند که زندگی‌شان را نگه دارند، اما هیچ راه دیگری برایشان وجود نداشت. حالا آنها می‌خواهند مطمئن شوند که دخترانشان در اولویت اصلی هستند. هفته گذشته، مراحل طلاق آغاز شده است و مدارک ارسال شده‌اند.»

سیسی در آگوست و هفت ماه پس از پیوستن توخل به چلسی، راهی انگلیس شده بود. توخل ابتدا در یک هتل زندگی می‌کرد. او که دستمزد سالانه 7 میلیون پوند می‌گیرد، حالا باید مبالغ زیادی را برای این جدایی بپردازد. همسر او شغلش در روزنامه آلمانی زوددویچه سایتونگ را ترک کرد تا به خانواده بپردازد و به همین دلیل ممکن است بخشی از درآمد آتی توخل به او برسد. همچنین احتمالاً نیمی از دارایی‌های فعلی توخل به سیسی می‌رسد.

 

منچستر یونایتد آرائوخو را می‌خواهد

بارسلونا پذیرفته که رونالد آرائوخو را در تابستان به فروش برساند. این مدافع حاضر نشده پیشنهادهای بارسا برای تمدید قراردادش را بپذیرد و بارسا ترجیح می‌دهد او را در همین تابستان بفروشد تا او در تابستان سال بعد به‌عنوان بازیکن آزاد نرود. اما بارسا قیمت او را 40 میلیون یورو می‌داند و من‌یونایتد حاضر است این مبلغ را بپردازد تا او را جذب کند.

 

صلاح قرارداد جدیدی با لیورپول امضا می‌کند؟

روزنامه میرر گزارش داده که محمد صلاح در آستانه عقد قراردادی جدید با لیورپول است. این مهاجم 29ساله خواستار آن شده بود که هفته‌ای 400هزار پوند دستمزد داشته باشد، اما حالا گزارش شده که تصمیم گرفته در این مبلغ تخفیف بدهد. انتظار می‌رود او قراردادی چهارساله را با لیورپول امضا کند. این در حالی است که پیش‌تر گزارش شده بود او ممکن است راهی بارسلونا شود.

 

دستمزد فودن در صورت آمدن هالند افزایش می‌یابد

اگر منچستر سیتی ارلینگ هالند را خریداری کند، دستمزد فیل فودن هم به میزان زیادی افزایش خواهد یافت. سیتی حاضر است به هالند 500 هزار پوند در هفته بپردازد. فودن هم قرار است قرارداد جدیدی امضا کند و باید با باشگاه بر سر آن مذاکره کند. سران سیتی می‌دانند در صورتی که دستمزد بالایی به هالند بپردازند، باید دستمزد فودن، که تنها چند ماه بزرگتر است را هم بیشتر کنند.