علی رضایی

 

چند هفته‌ای است که رقابت‌های لیگ NBA شروع شده و تیم لیکرز مدعی اصلی قهرمانی با آن همه ابرستاره با سه باخت و دو پیروزی، فصل را شروع کرده است. لیکرزی‌ها در بازی سوم هم که با تیم ممفیس گریزلیز رقابت پایاپایی داشتند، در ثانیه‌های آخر آن هم به خاطر از دست دادن سومین پرتاپ آزاد جا مورانت پیروز میدان شدند.

 کمااینکه اگر این پرتاب هم منجر به کسب امتیاز می‌شد، معلوم نبود که بازهم لیکرز بازی را واگذار می‌کرد. البته همانطوری که اکثر طرفداران لیکرز از اختلاف بازیکنان این تیم مطلع هستند، شاید یکی از مهم‌ترین باخت‌های پی در پی دو بازی آغازین این تیم مقابل گلدن استیت و سانز همین تفرقه بین بازیکنان باشد.

رسانه‌های آمریکایی، شکست لیکرز مقابل سانز را به «باخت زشت» تعبیر کرده بودند اما قضیه اختلاف بازیکنان لیکرز این بود که آنتونی دیویس و دوایت هاوارد، دو ستاره لیکرز در کوارتر دوم با هم درگیر شده و صحنه‌های زشتی را به نمایش گذاشته بودند.

 علت این درگیری و مشاجره هنوز اعلام نشده است. سایر بازیکنان لیکرز، این دو ستاره را از هم جدا کردند و تمام این صحنه‌ها از تلویزیون آمریکا هم پخش شده بود. هاوارد در نیمه دوم مقابل سانز اصلاً بازی نکرد و دیویس هم فقط 24 دقیقه در زمین بود اما 22 امتیاز و 14 ریباند برای تیمش داشت.

 لبران جیمز نیز 25 امتیاز دیگر برای لیکرز کسب کرده بود.

در بازی چهارم تیم لس آنجلس لیکرز به مصاف سن آنتونیو اسپرز در سن آنتونیو رفت. لبران جیمز، فوق‌ستاره لس آنجلس لیکرز در این بازی حضور نداشت اما دو ستاره دیگر این تیم، آنتونی دیویس و راسل وستبروک عملکرد بسیار خوبی را از خودشان نشان دادند. 

در این بازی که با نتیجه ۱۲۵ بر ۱۲۱ به سود لیکرز به پایان رسید و یک بار نیز به وقت اضافه رفت، آنتونی دیویس ۳۵ امتیاز، ۱۷ ریباند و ۴ بلاک را ثبت کرده و وستبروک نیز ۳۳ امتیاز، ۱۰ ریباند و ۸ پاس منجر به گل را به ثبت رساند.

بازی پنجم لس آنجلس لیکرز با اوکلاهاما سیتی تاندر برگزار شد. این مسابقه در حالی برگزار شد که تاندر در چهار بازی خود در این فصل شکست خورده بود و لیکرز نیز رکورد دو پیروزی و دو شکست را به ثبت رسانده بود.

 در نهایت این مسابقه با حساب 123-115 به سود تاندر پایان یافت. شی گیلجس الکساندر با کسب 27 امتیاز در این مسابقه بهترین بازیکن تیمش بود و در سوی مقابل در غیاب لبران جیمز، راسل وستبروک 20 امتیاز، 14 ریباند و 13 اسیست ثبت کرد ولی نتوانست مانع از شکست تیمش شود. 

نتایج ضعیف لیکرز شاید برای طرفداران لیکرز غیر قابل توجیه باشد چرا که این تیم با این همه ستاره‌ای که روی نیمکت ذخیره دارد و همچنین دارای پلی میکرهای فوق ستاره‌ای همانند لبرون جیمز، راسل وستبروک، راجا راندو، کارملو آنتونی، آنتونی دیویس و دوایت هاوارد است که هر کدام از این بازیکنان در بازی‌های حساس می‌توانند رهبری یک تیم را بر عهده بگیرند. 

البته هرکدام از تیم‌های لیگ NBA هم اگر شرایط لیکرز را داشتند شاید نمی‌توانستند نتیجه‌ای بهتر از این تیم را کسب کنند؛ تغییر ترکیب تیمی باشگاه لیکرز که باعث جدایی اکثر بازیکنان قدیمی این تیم شد و آسیب‌دیدگی که دامنگیر اکثر ستاره‌های لیکرز شده می‌تواند مهم‌ترین عوامل ضعف لیکرز تا اینجای فصل باشد. این تیم بامداد امروز هم ششمین بازی خودش را با کلیولند کولیرز انجام داد.

 

هومن جعفری

 

می‌خواهند جام جهانی را دو سال یکبار برگزار کنند. بعدش جام جهانی را هر سال برگزار می‌کنند. اینطوری بهتر هم هست. می‌توانیم هر سال کلی سر صعود کردن و نکردن به جام جهانی، ذهن خودمان و مربیان مربوطه را آسفالت کنیم. اتفاق خاصی هم رخ نمی‌دهد! هر سال  می‌رویم.

 در مرحله گروهی حذف می‌شویم و خلاص! یکی، دو تا مربی بیشتر از بقیه داد می‌زنند. همان‌ها را می‌گذاریم مربی تیم ملی برای سال بعدی! می‌دانید چقدر پول می‌شود از این و آن گرفت؟ نان همه در روغن است! این آرسن ونگر هم ناقلا می‌داند نانش را چطوری در روغن بزند! شیطون!

*

نشریه اکیپ در شماره روز گذشته خود تیتر اصلی‌اش را به مسی اختصاص داده است. این روزنامه با تیتر «بالاخره یک شروع خوب؟» به انتظارات از لیونل مسی اشاره و ابراز امیدواری کرده که او برابر لیل نسخه مورد نظر خود را ارائه 

دهد.

همچنین در بخش دیگری از گزارش اکیپ آمده است: «لیونل مسی از زمان پیوستن به پاری سن ژرمن در تابستان امسال به عملکردی که در بارسلونا داشت، دست نیافته است. اکنون زمان نگرانی نیست اما بی‌حوصلگی پیرامون او در حال افزایش است.»

به جان خودم اگر یک روزنامه یا سایت در ایران بخواهد در مورد بازیکن خارجی استقلال و پرسپولیس چنین مطلبی بنویسد، توسط طرفداران باشگاه چنان به خاک و خون کشیده می‌شود که دیگر نتواند از جایش بلند شود! فقط مجسم کنید ایران ورزشی همچین تیتری را بزند. الفاتحه... .

نتیجه اخلاقی: کاش حداقل حقوق ما را به یورو می‌دادند، دلمان نمی‌سوخت!

 

«اتو ره هاگل» مربی سابق تیم فوتبال باشگاه کایزرسلاترن آلمان که در دو دیدار پایانی تیم ملی فوتبال یونان در رقابت‌های مقدماتی جام جهانی 2002 در قاره اروپا رهبری این تیم را به عهده داشت، اعلام کرد: در‌صدد انعقاد یک قرار‌داد سه‌ساله برای مربیگری این تیم است.

به گزارش خبرگزاری رویتر از آتن، وی یادآور شد هنوز قراردادهای رسمی از سوی وی و فدراسیون فوتبال یونان به امضا نرسیده است اما به احتمال قوی با آمدن وکلای وی از آلمان این امر مرحله پایانی خود را طی خواهد کرد.

«ره هاگل» که پس از شکست سنگین تیم یونان با حساب پنج بر یک مقابل فنلاند در چارچوب رقابت‌های مقدماتی جام جهانی رهبری این تیم را به عهده گرفت، در آخرین دیدار در ورزشگاه اولدترافورد منچستر با تیم ملی انگلیس به تساوی 2 بر 2 رسید.

این درحالی است که یونان تا 20 ثانیه به پایان وقت بازی 2 بر یک تیم انگلیس را شکست داده بود.

گفته می‌شود، «ره هاگل» براساس قرارداد مورد نظر تا پایان رقابت‌های مقدماتی جام ملت‌های اروپا در سال 2004 رهبری تیم ملی فوتبال یونان را بر عهده خواهد داشت.

(ایران ورزشی: این قرارداد در نهایت بسته شد و 3 سال بعد یونان قهرمان یورو 2004 شد!)

 

امیر فروزش

 

برانکو ایوانکوویچ را باید پدر پرسپولیس نوین لقب داد. او حس یک تیم به معنای واقعی را در روح و کالبد تیم پرسپولیس جا انداخت و اصول کلی را برای این تیم پایه‌گذاری نمود.

 این تیم مانند یک سیستم ساخته شده که جابه‌جایی نفرات و رفت و آمدها در کارش تأثیری نخواهد داشت و هرکه در هر جایگاهی مانند سرمربی، مربی، مدیر و بازیکن برود، نفر بعدی می‌تواند نقش او را در این سیستم به خوبی ایفا کند. برانکو به این تیم القا کرد که برای رسیدن به هدف نباید به هیچکس وابسته بود و هر که این تیم را در ادامه مسیرش تنها گذاشت، هیچ خللی در روند این تیم به وجود نخواهد آمد و در آخر آن فرد است که پرسپولیس را از دست داده و ابراز پشیمانی خواهد کرد.

نکته دیگری که تیم پرسپولیس را از سایر مدعیان لیگ متمایز می‌کند، به دست آوردن پیروزی تحت هر شرایطی است.

 این تیم به برد عادت کرده و هیچ بهانه و یا توجیهی برای به دست نیاوردن سه امتیاز کامل قابل قبول نخواهد بود. هیچ حریفی دست کم گرفته نمی‌شود و یا هیچ حریفی بزرگ‌تر از آن نیست که مانع پیروزی این تیم بشود. فرهاد مجیدی در فصل گذشته در یکی از کنفرانس‌های خبری بعد از بازی گفت که به دنبال آن است که تیم استقلال به بردن عادت کند. 

مجیدی خوب می‌داند که باید تیمی را برای قهرمانی مهیا کند که مانند رقیب قدیمی در فصول گذشته عادت همیشگی‌اش یعنی بردن را ترک نکرده و برای بازیکن‌های این تیم هر نتیجه‌ای جز پیروزی در دیدارهای پیش رو نتیجه‌ای غیرقابل قبول محسوب شود، حتی کسب تساوی نیز برایشان به معنی گریختن از شکست باشد مگر مواقعی که حوادث بر علیه یک تیم مهندسی شود هرچند که حوادث را دست انسان می‌سازد.

عادت به پیروزی خود یک نوع سبک زندگی است که باید بازیکنان به زندگی از این دید بنگرند و زندگی را از زوایای یک پیروز، یک همیشه برنده و یک فاتح نگاه کنند.

 

مازیار گیلکان

 

  یحیی گل‌محمدی می‌تواند خوشحال و امیدوار لیگ را شروع کند. جام در آغوش اوست و کارش برای بالا بردن دوباره جام سخت نیست اما فراموش نکنیم که وقتی یحیی به پرسپولیس برگشت، جام را در آغوش نداشت و خودش در موقعیت تازه پرسپولیس در راه قهرمانی اثر گذاشت، آن هم دو سال پی در پی.

گابریل کالدرون که به پرسپولیس رفت، کار دشواری داشت. او سرمربی تیمی شده بود که پیش از او یک سرمربی موفق به نام برانکو ایوانکوویچ داشت. کالدرون به سختی باید تیم خودش را می‌ساخت، چون قرمزها عادت داشتند مطابق دیدگاه‌های برانکو بازی کنند. برانکو روش‌های خود را نهادینه کرده بود و مربی پس از او کار ساده‌ای نداشت. کالدرون اما در تمام نیم‌فصل تلاش کرد تا تیم خودش را بسازد، تیمی بی‌شباهت به تیم برانکو. موفق هم شد. شاید تیمش را هنوز بهتر یا موفق‌تر از برانکو نمی‌دانستید، چون زمان برای تکامل فنی و کسب موفقیت کافی نبود اما می‌توانستید پرسپولیس را به روایت کالدرون ببینید.

یحیی گل‌محمدی باید راه کالدرون را طی می‌کرد. او نیم‌فصل تیم را ساخت و رفت و گل‌محمدی هم لابد می‌خواست تیم را خودش دوباره بسازد، با نشانه‌های انحصاری خودش. گل‌محمدی برای چنین کاری به زمان و اعتماد نیاز داشت. همان چیزی که کالدرون هم نیاز داشت. هواداران حتماً درک می‌کنند که گل‌محمدی باید در چه فرصتی چه راهی را پیش می‌رفت، همانطور که به رغم انتقاد از کالدرون، سرانجام با او همراه شدند و از رفتنش نیز حسرت خوردند.

گل‌محمدی مربی خوشفکر و اهل کار کردن و تیم ساختن است. او در هر تیمی که کار کرده، خودش و همکارانش آثار فنی داشته‌اند. او یک بی‌توجه به اسلوب‌های فنی خود نیست. مربیانی مثل او کار سخت‌تری دارند، چون وسواس‌ها و دقت‌های بیشتری دارند.

شاید عده‌ای از تغییرات بیشتر یحیی می‌ترسیدند، ترس از اینکه پرسپولیس کیفیت پایین‌تری را نشان دهد. یا شاید ترس از اینکه بازیکنان در تغییرات پی در پی کادر فنی دچار سردرگمی و افت کیفیت شوند اما گل‌محمدی توانست با کمترین آسیب‌ها پرسپولیس را پیش ببرد و دو بار در دو فصل قهرمانش کند.

پرسپولیس البته با گل‌محمدی روزهای سخت هم داشت، مثل روزهایی که دفاع قرمزها در لیگ قهرمانان متزلزل نشان می‌داد و یحیی دوباره باید دست به کار می‌شد.

پیش‌تر خط دفاع پرسپولیس عملکردی فوق‌العاده داشت. کالدرون دوره‌ای از جلال حسینی گذر کرد، دوره‌ای تا مرز نیمکت‌نشینی علیرضا بیرانوند پیش رفت و مشغول اصلاحات فنی و تربیت تیمش بود و به بازیکنانش نیز هشدار داده بود که با هر پیشینه‌ای ممکن است بیرون از ترکیب باشند. یحیی گل‌محمدی حتماً متوجه این تغییر وضعیت بود. او باید می‌دید در دوره کالدرون چه تصمیماتی در انتخاب نفرات و انتخاب شیوه‌ها گرفته می‌شد که خط دفاع مستحکم بود و حالا چه تغییراتی از سوی او منجر به شکل‌گیری دفاعی متزلزل شده است.

یحیی اما از تمام روزهای سخت گذشت و با قهرمانی‌های پی در پی کاری کرد که کمتر کسی یادی از مربیان گذشته می‌کند. برانکو و حتی کالدرون همچنان برای قرمزها قابل احترام‌اند اما آنها گل‌محمدی را دارند.

یحیی می‌داند که همیشه باید اعتبارش را در پرسپولیس بالا و بالاتر ببرد و این به نمایش‌های تیم او در هفته‌های آینده وابسته است. او دنبال قهرمانی سوم است. کیست که این را نداند؟

 

میعاد نیک

 

دومین گام سرخ‌پوشان در فصل جدید لیگ برتر اگر سخت‌تر از قدم نخست مقابل تیم فوتبال فولاد نباشد، آسان‌تر هم نبود. پرسپولیسی‌ها علی‌رغم برخورداری از امتیاز میزبانی که ماه‌هاست فقط در کاهش خستگی بازیکنان تأثیرگذار بوده و از مزایای تشویق و تهییج تماشاگران برخوردار نیست، توانست تیمی را در تهران زمین‌گیر کند که به هیچ وجه مستحق پذیرش شکست نبود و مانند بازنده‌ای سربلند، تهران را به مقصد مازندران ترک کرد. برخلاف نیمه نخست نمایش تیم فوتبال پرسپولیس مقابل فولاد در هفته نخست لیگ، سرخ‌ها در تهران با برنامه‌ریزی و آنالیز بهتری نسبت به گذشته روبه‌روی شاگردان ساکت الهامی ایستادند. همین امر باعث شد تا قرمزها از برتری تاکتیکی نسبت به سرمه‌ای‌پوشان مازنی در زمین برخوردار شوند اما پرس سنگین شاگردان ساکت الهامی که برای کسب حداقل امتیاز وارد چمن ورزشگاه آزادی شده بودند، دست طراحان خط آتش پرسپولیس را از تعدد موقعیت خالی نگاه داشت تا تنها یک گل در این نیمه به ثمر برسد.

نیمه مربیان اما تا حدودی به نفع تیم میهمان رقم خورد؛ در زمانی که قرمزپوشان هنوز خود را جمع نکرده بودند، مهاجم کارکشته نساجی‌چی‌ها دروازه رقیب را روی غفلت خط دفاعی باز کرد تا بازی وارد تب و تاب زیادی شود. هر چند یک گل تیم فوتبال پرسپولیس در نیمه نخست به طرز مشکوکی مردود اعلام شد اما این برتری نتوانست نساجی را تیمی از پیش بازنده جلوه دهد. پرسپولیس این جدال مهم را با اتکا به ستاره قائمشهری‌اش با پیروزی پشت سر گذاشت اما نساجی با ساکت الهامی احتمالاً از آن دست تیم‌هایی خواهد شد که بعدها درباره‌اش زیاد خواهیم شنید. تیمی که میل به پیروزی دارد، تاکتیک را سرلوحه کار خود قرار داده و به معنای واقعی کلمه دوست دارد فوتبال بازی کند.

 

سامان موحدی راد

 

یک سه امتیاز دیگر در روز بازی سخت و پربرخورد فیزیکی در تهران. شاگردان یحیی گل‌محمدی از پس یک بازی سخت در هفته دوم رقابت‌ها بر‌آمدند تا همچنان با 100 درصد امتیاز در میان تیم‌های بالانشین جدول باشند. حالا شروع فصل است و نتیجه‌گیری برای همه فصل کمی زود است اما باید پذیرفت که تیم‌هایی در پایان فصل موفق خواهند بود که از پس چنین بازی‌های سختی با سه امتیاز بیرون بیایند. معلوم نیست نساجی تا پایان فصل این کیفیت را حفظ کند اما این تیم با نمایشی که در آخر هفته گذشته نشان داد، می‌توانست برای هر تیمی حریف سفت و سختی باشد.

وقتی شما در برابر تیمی بازی می‌کنید که از پیش پیروزی بر آن مسجل است، با کسب سه امتیاز کار سختی نکرده‌اید اما وقتی در برابر تیمی بازی می‌کنید که مثل نساجی گلوگیر و استخوان‌دار است و عرصه را تنگ می‌کند، ماجرا چیز دیگری است. برای همین سه امتیازی‌هایی مثل پیروزی برابر نساجی برای تیم مدعی لیگ بسیار مهم است و می‌توان گفت به کمک آن است که شما را در کورس قهرمانی نگه می‌دارد.

اما دیدار با نساجی روز درخشش یک ستاره جوان در پرسپولیس هم بود. مهدی عبدی که چون یک ستاره نوظهور در پرسپولیس ظاهر شد و بعد از فرصت به دست آمده در نبود مهاجم‌های اصلی پرسپولیس نتوانست به خوبی استفاده کند. با این حال و وقتی او قرار بود به نیمکت دوخته شود، بار دیگر خودی نشان داد و با دو گل زیبا چهره مهم هفته دوم لیگ برتر شد. پرسپولیس در روزهایی به سر می‌برد که در خرید بازیکن خارجی با مشکل مواجه شده و تا حل شدن این مشکل باید روی چهره‌هایی چون عبدی حساب کند. بازیکنی که به نظر می‌رسد کیفیت لازم را برای تبدیل شدن به یک ستاره در پرسپولیس دارد و تنها باید از نظر روحی آماده درخشش در لیگ برتر شود.

بازی با نساجی یک نکته مهم دیگر هم داشت؛ تأکید یحیی گل‌محمدی برای استفاده از کناره‌ها و رسیدن به گل روی همین استراتژی. با این حال نمایش پرسپولیس برابر نساجی کمی هواداران را هم نگران کرده است. آنها اگرچه شش امتیاز از شش امتیاز ممکن را کسب کرده‌اند اما نمایش‌شان در یک بازی فیزیکی، پربرخورد و خیلی نزدیک چندان چنگی به دل نمی‌زد و آمارهای آنها که نزدیک و حتی کمتر از رقبای سابق‌شان است، موجب شده تا آن فاصله همیشگی در چند فصل اخیر را با رقبا نداشته باشند. به نظر می‌رسد پرسپولیس دیگر دست‌یافتنی شده و برای همین خطر رقبا را خیلی جدی پشت سرش حس می‌کند.