دیوید بکام با قراردادی ده ساله به ارزش 150 میلیون پوند به عنوان سفیر قطر انتخاب شد. او چند هفته پیش به دوحه سفر کرده بود تا از نزدیک روند آماده‌سازی این کشور برای برگزاری جام جهانی سال آینده را مشاهده کند. بکام 46 ساله و کاپیتان سابق تیم ملی انگلیس، ماه آینده رسماً به عنوان سفیر قطر معرفی خواهد شد.

قطر با انتقادات زیادی از سوی گروه‌های حامی حقوق بشر مواجه شده است به خصوص به خاطر نگرش نسبت به زنان و مسائل دیگر. رشد حضور زنان در دولت قطر یکی از نکاتی بود که مورد توجه بکام قرار گرفت. ضمناً او با همسر 47 ساله‌اش، ویکتوریا قبل از امضای قرارداد مشورت کرد. گروه موسیقی پاپ ویکتوریا، «اسپایس گرلز» قطعه مشهوری به نام «قدرت دختران» را اجرا کرده است. یکی از نزدیکان بکام درباره این قرارداد گفت: «دیوید به پیشرفت قطر باور دارد و اینکه این جام جهانی- نخستین بار به میزبانی دنیای عرب- تأثیرات مثبت فراوانی خواهد داشت.»

بکام که از زمان بازی برای پاری‌سن‌ژرمن با قطری‌ها رابطه خوبی دارد، برای پیشرفت گردشگری و فرهنگ این کشور نیز تلاش خواهد کرد.

مایک تایسون فاش کرد بازگشت بعدی‌اش در بهمن و برابر یک حریف واقعاً جذاب خواهد بود. اسطوره 55 ساله بوکس سال گذشته بازگشت خاطره‌انگیزی داشت و در یک مسابقه هشت راندی با روی جونز جونیور روبه‌رو شد. این بوکسور آمریکایی برابر هموطن 52 ساله‌اش مساوی شد اما تأکید کرد این آخرین بار نیست که هواداران بوکس او را وسط رینگ می‌بینند.

حالا مایک آهنین در مصاحبه‌ای اختصاصی با سان از مبارزه بعدی‌اش صحبت کرده که گفته می‌شود برابر لوگان یا جیک پل باشد.

تایسون گفت: «قرار است در فوریه یک بازگشت دیگر داشته باشم و ما خیلی درباره حریف وسواس به خرج می‌دهیم، اما مطمئنم رقیب بسیار جذابی خواهد بود.»

جوان‌ترین قهرمان سنگین وزن تاریخ بوکس با جیک 24 ساله که برادر کوچکتر لوگان است، دوست شده. او حتی به خاطر فعالیت جیک در یوتیوب یک مبارزه نمایشی راه انداخت که به ناک اوت شدن ستاره سابق NBA، نیت رابینسون 37 ساله منجر شد.

تایسون این اواخر گفته به راحتی می‌تواند جیک را 4 بر صفر ناک اوت کند اما هرگز این کار را نمی‌کند چون خانواده‌اش این اینفلوئنسر شبکه‌های اجتماعی را خیلی دوست دارند.

لوگان 26 ساله که خرداد ماه یک مبارزه نمایشی با فلوید می‌ودر داشت، از مبارزه با مایک آهنین استقبال کرده است.

تایسون در جریان رونمایی از مجسمه خودش در بیرون رستوران مالبری پیتزریا در لاس وگاس از برنامه‌هایش برای آینده صحبت کرد. این مجسمه به وسیله ریچی پالمر، رستوران‌دار به خاطر ادای احترام به دوست قدیمی و نزدیکش تهیه شده است. مالک و بنیانگذار مالبری پیتزریا گفت: «خیلی مهم است چون ما 35 سال است با هم دوست هستیم. این سبک من برای تشکر از او بود چون مردم نمی‌دانند او چه انسان بزرگی است. او بسیار سخاوتمند و مهربان است و هرگز برای یک عکس به کسی نه نمی‌گوید. مردم این را نمی‌دانند چون رسانه‌ها دائماً از عصبانیت، دیوانگی و لحظات بد می‌گویند. مردم جنبه‌های دیگر او را نمی‌بینند.»

تایسون هم گفت این مجسمه واقعاً سورپرایزش کرده: «نظری ندارم، واقعاً زبانم بند آمده، نمی‌توانم حرف بزنم، خیلی ممنونم.»

تایسون همچنین گفت نمی‌دانسته امسال سی و پنجمین سالگرد تبدیل شدن او به جوان‌ترین قهرمان سنگین وزن تاریخ بوکس در 20 سالگی بوده: «راستش آن شب و خیلی از اتفاقات مهم دوران حرفه‌ای خودم را به خاطر نمی‌آورم. بیشتر به حال فکر می‌کنم.»

 

شبکه تلویزیونی تنسنت که بازی‌های NBA را در چین پخش می‌کند، پخش، بازپخش و نمایش صحنه‌های مهم بازی‌های بوستون سلتیکس را لغو کرد چون فقط یک بازیکن این تیم، از دولت چین انتقاد کرده و آن را به «نسل‌کشی فرهنگی» در تبت متهم کرده است.

«انس کانتر» در پست‌های متعدد در شبکه‌های اجتماعی به انتقاد از سیاست دولت چین در قبال تبت پرداخته و در یک فیلم دودقیقه‌ای، تی شرتی به تن داشته که تصویر دالایی لاما، رهبر معنوی تبعیدشده تبت رویش بوده. او در این ویدئو می‌گوید: «براساس قوانین ظالمانه چین، حقوق اساسی و آزادی مردم تبت نادیده گرفته می‌شود.» او همچنین در یک پست رئیس‌جمهوری چین، ژی جین پینگ را دیکتاتوری بی‌رحم توصیف می‌کند.

چهارشنبه شب در جریان نخستین بازی این فصل سلتیکس برابر نیویورک نیکس، کانتر کفش‌هایی پوشیده بود که رویش نوشته بود: «تبت را آزاد کنید». او بعد از بازی در توییتر نوشت: «بیش از 150 تبتی خودشان را سوزانده‌اند به این امید که مردم از وضعیت تبت آگاه شوند. من در کنار برادران و خواهران تبتی هستم و از درخواست آزادی آنها حمایت می‌کنم.»

پنجشنبه سخنگوی وزارت خارجه چین گفت کانتر تنها به دنبال جلب توجه است. بازیکن تیم ملی بسکتبال ترکیه البته سابقه اظهار نظرهای سیاسی را دارد و پیش از این به شدت از رجب طیب اردوغان انتقاد کرده تا جایی که آنکارا او را به عضویت در گروه‌های تروریستی متهم کرده است.

NBA هم به دنبال ایجاد تعادل بین آزادی بیان و بازار وسوسه‌انگیز مالی چین است. دو سال قبل مدیر هیوستون راکتس از تظاهرات آزادیخواهانه مردم هنگ کنگ حمایت کرد و چین به سرعت واکنش نشان داد و همکاری‌های تجاری‌اش با NBA را معلق کرد. بنابر تخمین لیگ آمریکا این توییت 400 میلیون دلار در آن فصل NBA زیان وارد کرد.

رفتار دولت چین با اقلیت مسلمان اویغور همچنین باعث شده 43 کشور عضو کمیته حقوق بشر مجمع عمومی سازمان ملل متحد با امضای نامه‌ای، اقدامات پکن در استان غربی سین کیانگ را محکوم کنند. در این نامه از دولت چین خواسته شده بازرسان سازمان ملل برای بررسی شرایط این مناطق دسترسی نامحدود داشته باشند.

 

کریستیانو رونالدو یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال است و پنج بار هم توپ طلا را فتح کرده است. اما هوگو آویرو، برادر کریس، زندگی سخت‌تری داشته است.

هوگو که 10 سال بزرگ‌تر از کریستیانو است، زمانی خودش هم فوتبال بازی می‌کرد، اما در اواخر دهه 1990 بود که درگیر الکل و مواد مخدر شد.

البته خانواده آنها ژن اعتیاد را داشت و ژوزه دینیس آویرو، پدرشان هم الکلی بود.

اما با حمایت کریستیانو بود که هوگو 46ساله، از اعتیاد به الکل و مواد مخدر پاک شد و حالا مدیر موزه CR7 در مادیرا در پرتغال است.

این دو نفر حالا با هم صمیمی هستند و رونالدو پدرخوانده پسر هوگو نیز هست. آنها زیاد با هم به سفر می‌روند. در مراسم توپ طلای سال 2017 هم هوگو حاضر بود. او سوار بر هواپیمای شخصی کریستیانو آمده بود.

رابطه صمیمی این دو در فینال لیگ قهرمانان در سال 2014 به نمایش درآمد، زمانی که رئال مادرید با درخشش کریستیانو رونالدو، توانست اتلتیکو مادرید را در ورزشگاه استادیو دا لوز با نتیجه چهار بر یک شکست دهد. او پس از قهرمانی برادرش را مقابل دوربین‌ها در آغوش گرفت.

کریستیانو در آن هنگام به برادرش گفت که به قولش عمل کرده و با رئال مادرید فاتح لیگ قهرمانان شده است و حالا زمان آن رسیده که هوگو هم به وعده‌اش عمل کند و الکل و مواد مخدر را کنار بگذارد. این درخواست سختی از هوگو بود؛ او سال‌های زیادی را با اعتیاد گذرانده بود. اما هوگو به این قولش وفادار ماند و از آن‌ هنگام، با حمایت کریستیانو، مواد مخدر را کنار گذاشته است. البته همه معتادان می‌دانند که ترک کردن کار آسانی نیست و این کار کریستیانو را پررنگ می‌سازد.

هوگو در همان سالی به دنیا آمد که ژوزه دینیس، پدرشان، به همراه ارتش پرتغال به آنگولا رفت. او پیش از 17سالگی مدرسه را ترک کرد و در یک کارخانه تولید آلومینیوم مشغول به کار شد و بعدتر مسئولیت یک تیم نقاشی ساختمان را به عهده گرفت.

اما مشکلات برای هوگو از راه رسیدند. او ابتدا به سراغ مواد مخدر رفت. هوگو در آن هنگام فوتبال خیابانی بازی می‌کرد و می‌گویند که بازیکن خوبی هم بود. او یک مهاجم چپ‌پا بود و در لیگ‌های غیررسمی سانتو آنتونیو به میدان می‌رفت. ژوئل سانتوس، دوست قدیمی او می‌گوید که هوگو مقابل بازیکنانی که از او بزرگ‌تر بودند، عالی کار می‌کرد: «با هوگو در آن هنگام هنوز دوست نشده بودم. اما همه آنهایی که او را می‌شناختند می‌گویند که او فوتبالیستی بهتر از رونالدو بوده است.»

اما کارلوس پریرا، رئیس باشگاه ماریتیمو که رونالدو را به‌خوبی می‌شناسد، می‌گوید: «این روزها، مردم می‌گویند که هوگو بازیکن خوبی بود، اما این ربطی به فوتبال رونالدو ندارد. هوگو یک بازیکن خیابانی بود. او بازی می‌کرد، ولی اعتیاد به الکل هم داشت. وقتی رونالدو بازی می‌کرد، در یک باشگاه ساختاریافته با مربی و مدیر حضور داشت. این سبک متفاوتی از فوتبال است. هوگو شاید تکنیک خوبی داشت، اما او فوتبالیست خیابانی بود و به شکل آماتور مقابل دوستانش بازی می‌کرد. او اصلاً شبیه رونالدو نبود.»

دینیس، پدر این دو نفر، تأثیر بسیاری روی آنها داشت. وقتی کریستیانو داشت فوتبالیست حرفه‌ای می‌شد، با خود عهد کرد که هرگز الکل ننوشد، چرا که دیده بود اعتیاد به الکل چگونه خانواده‌اش را تا مرز نابودی پیش برد. اما هوگو مانند پدرش، الکلی شد.

وقتی رونالدو 20 سالش بود، دینیس به دلیل نارسایی کبد در اثر مصرف الکل درگذشت و نتوانست پیشرفت خارق‌العاده پسرش را ببیند. این روی رونالدو تأثیر بسیاری داشت. دولورس، مادر رونالدو می‌گوید: «کریستیانو دید که الکل و مواد مخدر روی نزدیکانش چه اثر بدی می‌گذارد. این یکی از دلایلی است که باعث شده او امروز اینجا باشد. دینیس آنقدر الکل نوشید که زودهنگام از دنیا رفت و همین باعث شد کریستیانو بسیار اندوهگین شود. کریستیانو بارها و بارها به پدرش گفته بود حاضر است خرج درمانش را بدهد، اما دینیس به نوشیدن ادامه می‌داد. او تازه 52 سال داشت که درگذشت. کریستیانو رابطه‌ای بسیار صمیمی با پدرش داشت. او دوست داشت پدرش زنده بماند و ببیند که امروز به چه جایگاهی رسیده است. این خیلی تأسف‌بار است.»

کریستیانو و پدرش در جوانی همیشه پیش هم بودند. در شش تا نه‌سالگی کریستیانو بود که دینیس مسئول تدارکات تیم آندورینیا در فونچال بود. با وجود مرگ او در سال 2005، رونالدو گفته است: «البته که مرگ پدرم روی همه چیز تأثیر گذاشت. اما من می‌دانستم که این غم تمام می‌شود و مهم‌ترین چیز این است که به کارم ادامه دهم.»

وقتی کریستیانو در 11سالگی به لیسبون رفت، در ماه 170 پوند دستمزد می‌گرفت. در آن هنگام، زندگی هوگو داشت از کنترل خارج می‌شد. دولورس دریافته بود که باید کاری انجام دهد و پسرش را به مرکز ترک اعتیاد فرستاد: «من پولش را دادم تا او به نزد یک متخصص برود و درمان شود. من در آن هنگام خدمتکار بودم و درآمدم در ماه فقط 400 پوند بود و مجبور شدم پول قرض کنم.»

اما هوگو بعد از ترک به روزهای اعتیاد برگشت. این بار برادر او بود که نگذاشت زندگی او هم مانند پدرشان نابود شود و هزینه درمان او را پرداخت کرد. دولورس می‌گوید: «کریستیانو 16 سال داشت. او پول بیشتری درمی‌آورد و هزینه درمان برادرش را داد. تردیدی نیست که آن پول هوگو را نجات داد. اگر کریستیانو فوتبالیست نشده بود، اوضاع بسیار متفاوت می‌شد.»

هوگو در مستندی که در سال 2015 درباره کریستیانو ساخته شده، درباره این مشکلش صحبت کرده است. او گفته است که زندگی در محله‌ای که فروشندگان مواد مخدر مرتباً به سراغش می‌رفتند، کار آسانی نبوده. پریرا، دوست هوگو می‌گوید: «رونالدو دو خواهر داشت که با آنها بسیار صمیمی‌تر از هوگو بود، چرا که برادرش داشت تبدیل به فردی مانند پدرش می‌شد. دور و بری‌های هوگو افراد متفاوتی بودند. آنها معتادان محله بودند و همیشه الکل می‌نوشیدند و مواد مخدر مصرف می‌کردند.»

ژوائو اورنلاس، هم‌محله‌ای آنها هم همین را می‌گوید: «رونالدو خوش‌شانس بود و هوگو بدشانس. هوگو مواد مخدر را امتحان کرد و درگیرش شد. او یکی دو بار از خانه‌ خودشان سرقت کرد تا پول خرید مواد مخدر را جور کند. اما او امروز حالش خوب است. او آدم خوبی است و دیگر پاک شده است. تفاوت این است که هوگو همیشه در همان محله زندگی می‌کرد. اما رونالدو در 12سالگی به لیسبون رفت. او در لیسبون آسایش بیشتری نسبت به این محله داشت. در آنجا، افراد بیشتری حواسشان به رونالدو بود. او باید مقررات را رعایت می‌کرد. از آن هنگام بود که همه چیز تغییر کرد.»

پریرا، رئیس ماریتیمو هم می‌گوید: «رونالدو بخت متفاوتی نسبت به هوگو داشت. هوگو همیشه در آنجا زندگی کرده بود. او در آن محیط مانده بود. اما از وقتی رونالدو کودک بود، همه دریافته بودند که استعداد خاصی دارد. افراد زیادی حواسشان به او بود و از او مراقبت می‌کردند. او را خوب پرورش دادند و کاری کردند که حس کند فرد خاصی است. او به این ترتیب مسیری متفاوت از برادر و پدرش در پیش گرفت.»

منبع: The Sun

 

استانبول امشب میزبان یکی از بازی‌های شاخص فصل فوتبال سوپرلیگ ترکیه است و بشیکتاش در وودافون پارک، میزبان گالاتاسرای است. بشیکتاش از 9 بازی اولش در این فصل 17 امتیاز گرفته و در رده چهارم لیگ قرار دارد، در حالی که حریف امشبش با همین امتیاز رتبه‌ای بهتر از هفتم به دست نیاورده است.

بشیکتاش این فصل به مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا صعود کرده اما نتوانسته در گروه C کار خاصی بکند و با سه باخت مقابل بوروسیادورتموند، آژاکس و اسپورتینگ لیسبون در قعر جدول گروه قرار گرفته. تیم سرجین یالچین بعد از باخت خانگی 4 بر یک برابر نماینده پرتغال به این بازی مهم آمده و در واقع در پنج بازی آخرش در رقابت‌های مختلف چهار باخت داشته از جمله شکست برابر آلتای و باشاک شهیر در لیگ ترکیه.

درست است که یک نمایش خوب و قابل قبول در میان بهترین تیم‌های قاره اهمیت زیادی دارد اما لیگ برای غول استانبولی که فصل قبل برای شانزدهمین بار قهرمان سوپرلیگ شده، اولویت دارد. بشیکتاش با 5 برد، دو تساوی و دو باخت 17 امتیاز گرفته و با هفت امتیاز اختلاف نسبت به تیم صدرنشین ترابزون اسپور در رده چهارم جایگاه متزلزلی دارد چون پنج تیم 17 امتیازی در جدول لیگ ترکیه حضور دارند البته بدون احتساب بازی‌های دیشب.

در مجموع، عقاب‌های سیاه در لیگ ترکیه 126 بار با گالاتاسرای روبه‌رو شده‌اند که سهم گالا با 46 پیروزی در برابر 37 برد بشیکتاش بیشتر است هرچند میزبان امشب در دیدار مشابه فصل قبل با دو گل گالا را شکست داده است.

گالاتاسرای اما این فصل در مرحله گروهی لیگ اروپا بازی می‌کند و بعد از پیروزی باارزش یک بر صفر پنجشنبه شب برابر لکوموتیو مسکو به این بازی می‌آید. کسب هفت امتیاز از سه بازی باعث شده این تیم بزرگ ترکیه در صدر گروه E لیگ اروپا قرار گیرد و شانس خوبی برای صعود به مرحله حذفی این رقابت‌ها داشته باشد. تیم فاتح تریم همچنین در سه بازی آخرش در لیگ به پیروزی رسیده و گازتپ، ریزه‌اسپور و قونیه اسپور را شکست داده تا باخت ماه گذشته برابر قیصریه اسپور تا حدی جبران شود. گالا هم یکی از پنج تیم 17 امتیازی جدول لیگ ترکیه است که به نظر می‌رسد بسیار نزدیک و جذاب پیگیری می‌شود.

نتیجه دیدار فصل قبل گالاتاسرای با بشیکتاش خیلی برایش گران تمام شد چون هر دو تیم از 40 بازی خود 84 امتیاز گرفته بودند و بشیکتاش تنها به این دلیل قهرمان شد که در نبرد رودررو با گالاتاسرای نتایج بهتری گرفته بود.

 

اخبار تیمی

میزبان بازی امشب نمی‌تواند از مهمت توپال، ژرژ کوین انکودو و آتیبا هاچینسون به دلیل مصدومیت استفاده کند. احتمال تغییرات گسترده در ترکیب بشیکتاش زیاد نیست و میشی باتشوایی رهبر خط حمله این تیم در سیستم 1-5-4 خواهد بود. میرالم پیانیچ به بازی در مرکز خط میانی تیم ادامه می‌دهد اما شاید به صالح اوجان هم فرصت داده شود، الکس تیکسیرا و رشید غزال هم در کناره‌های خط میانی بازی می‌کنند.

گالاتاسرای یک بار دیگر آردا توران و ساشا بویی را به خاطر مصدومیت ندارد اما مارکائو محرومیت خود را پشت سر گذاشته و می‌تواند به ترکیب اصلی برگردد. مصطفی محمد رهبر خط حمله میهمان خواهد بود اما شاید نسبت به تیمی که مقابل حریف روس بازی کرد، تغییراتی در تیم ایجاد شود.

کریم آکتورک اوغلو از روی نیمکت به بازی رفت و تنها گل مسابقه را زد بنابراین شاید جایی در ترکیب اصلی بازی امشب پیدا کند ضمن اینکه الیمپیو موروتان هم برای قرارگرفتن در ترکیب اصلی تلاش می‌کند.

پیروزی میلواکی باکس مقابل اسپرز

توفان قهرمان

به لطف درخشش کریس میدلتون و جیانیس آنتتوکومپو تیم میلواکی باکس دومین پیروزی در سومین بازی‌اش در فصل جدید NBA را با اختلافی 10 امتیازی در سن‌آنتونیو مقابل اسپرز کسب کرد. میدلتون 28 امتیاز و آنتتوکومپو 21 امتیاز کسب کردند تا مدافع عنوان قهرمانی رقابت‌ها روز گذشته میزبان خود را با نتیجه 121 به 111 شکست دهد و باختش در بازی قبلی را جبران کند. باکس روز پنجشنبه در میامی مقابل تیم هیت با نتیجه 137 به 95 شکست خورد که سنگین‌ترین باختش طی چند سال اخیر بود. میدلتون پس از این بازی گفت: «فقط باید راهی برای بازگشت به مسیر درست پیدا می‌کردیم. این همان کاری است که شما باید خودتان را با شرایط تطبیق دهید و باید به یک ناکامی واکنش نشان دهید. من فکر می‌کنم که در بخش زیادی از بازی امشب، تیم در زمان مناسب، کار درست را انجام داد.»

در سمت مقابل برای میزبان مغلوب، داگ مک‌درموت با ثبت بالاترین رکورد حرفه‌اش در پرتاب‌های موفق 3 امتیازی، ستاره اسپرز بود. او 7 پرتاب 3 امتیازی موفق داشت و در کل 25 امتیاز گرفت. دومین بازیکن امتیاز‌آور اسپرز هم کلدون جانسون بود که 20 امتیاز گرفت. این دومین باخت متوالی سن‌آنتونیویی‌ها بعد از باخت 102 - 96 مقابل دنور ناگتس در بازی جمعه بود. این دو باخت در حالی در کارنامه اسپرز به ثبت رسید که آنها فصل را با یک پیروزی خانگی امیدوار کننده مقابل اورلاندو مجیک آغاز کرده بودند. باکس برای قطعی کردن دومین پیروزی‌اش با اختلاف دو رقمی نسبت به حریف، چندین بار حملات اسپرز را خنثی کرد. این در حالی بود که هر یک از نفرات ترکیب اولیه میلواکی امتیازاتی دو رقمی داشتند و بهترین بازیکن نیمکت‌نشین این تیم هم جورج هیل بود که 15 امتیاز گرفت.

6 دقیقه از آغاز کوارتر چهارم گذشته بود که میدلتون، آنتتوکومپو و جرو هالیدی پشت  سر هم 20 امتیازی شدند تا میلواکی 107 به 98 امتیاز پیش بیفتد. حتی زمانی که آنتتوکومپو به خاطر ارتکاب خطا مجبور به ترک میدان می‌شد هم کاناتون به خوبی جای خالی او را پر می‌کرد و در آخر هم این بازیکن در 37 دقیقه حضورش در میدان 16 امتیاز گرفت. مایک بودنهولزر سرمربی تیم میلواکی باکس پس از بازی گفت: «کاناتون برای ما همه کار می‌کند. 37 دقیقه قرار دادن او در ترکیب در همین ابتدای فصل کار سختی است. او احتمالاً تا دو روز دیگر در وان یخ ریکاوری کند تا به بازی دوشنبه برسد.»

 

 

دومین باخت نایب قهرمان 

چانسی بیلاپس سرمربی تیم بسکتبال پرتلند تریل بلیزرز بعد از بازی شاگردانش مقابل فینیکس سانز مجبور شد تمام لباس‌هایش را عوض کند اما او خیلی از این زحمت اضافی ناراحت نبود چون این اتفاق حاصل جشنی بود که بازیکنانش برای مربی جدید‌شان پس از کسب اولین برد فصل‌شان راه انداختند.

سی‌جی مک‌کالوم 28 امتیاز گرفت و امتیاز‌آورترین بازیکن پرتلندی‌ها شد تا این تیم میهمانش را با نتیجه قاطع 134 به 105 شکست دهد. این دومین باخت ققنوس‌ها در این فصل بود.

بیلاپس پس از این بازی درباره بلایی که بازیکنانش بر سر او آوردند، گفت: «حرکت‌شان دیوانه‌کننده بود. وقتی که دیدم همه دوربین‌های‌شان را درآورده‌اند فهمیدم که قرار است به دردسر بیفتم. فقط می‌دانم سطل آبی که رویم ریختند خیلی یخ بود. حالا نمی‌شد از همین شیرهای سالن آب بیاورند؟!»

پرتاب‌های موفق بی‌پایان مک‌کالوم سهم زیادی در ثبت اولین پیروزی فصل بلیزرز داشت. بیلاپس درباره مک‌کالوم گفت: «یک بار با خودم گفتم که بهتر است او را از آنجا بیرون بکشم اما مدام با خودم می‌گفتم بازی بعدی چون او مدام داشت امتیاز می‌گرفت.»

دیمین لیلارد هم با 19 امتیاز و 8 پاس گل دومین بازیکن امتیاز‌آور بلیزرز بود و آنفرنی سیمونز هم که از روی نیمکت به میدان رفت و 18 امتیاز گرفت سومین بازیکن امتیاز‌آور میزبان شد. با این حال چیزی که بیش از همه به چشم سرمربی تیم آمده بود، عملکرد خوب مدافعان بود. بیلاپس گفت: «گاهی اوقات به نظر می‌رسید که ما 6 بازیکن در زمین بازی داریم. بازیکنان‌مان واقعاً زحمت کشیدند.» در سمت مقابل هم دوین بوکر با وجود کسب 21 امتیاز نتوانست مانع از شکست سانز، نایب قهرمان فصل قبل شود.