«خوان لاپورتا» رئیس باشگاه بارسلونای اسپانیا اعلام کرد: بزودی اولین قرارداد برای تبلیغ روی پیراهن این تیم منعقد می‌شود.

به گزارش خبرگزاری رویترز از مادرید، لاپورتا در گفت وگو با روزنامه‌ها چاپ اسپانیا اظهار داشت: «امیدواریم قهرمانی در لیگ حرفه‌ای باشگاه‌های اسپانیا و امضای اولین قرارداد حمایت مالی خود را همزمان به دست آوریم.»

طبق گزارشات منتشره در رسانه‌های، کمیته برگزاری المپیک پکن جدی‌ترین متقاضی امضای قرارداد مالی با بارسلوناست و سپس شرکت هواپیمایی قطر ایرلاینز برای این موضوع ابراز تمایل کرده است.

گفته می‌شود پیشنهاد کمیته پکن به ارزش 19 میلیون یورو در هر فصل و به مدت پنج سال است و البته شامل پاداش‌هایی برحسب نتایج کسب شده می‌باشد.

بعد از بازی‌های المپیک 2008، باشگاه بارسلونا برای ارتقای سطح بازی‌های آسیایی 2010 در گوانگجو چین تلاش خواهد کرد.

با وجود مخالفت‌های قبلی سهامداران باشگاه بارسلونا با عقد قرارداد مالی با شرکت‌های تجاری، به نظر می‌رسد کمیته میزبانی پکن شانس بیشتری برای جلب نظر این باشگاه دارد.

انعقاد این قرارداد به گسترش دامنه محبوبیت باشگاه بارسلونا در بازار بسیار بزرگ و رو به رشد قاره آسیا نیز کمک خواهد کرد. کاتالونی‌ها در سال گذشته سفر کوتاهی به آسیا داشتند.

بارسلونا و اتلتیک بیلبائو تنها تیم‌های لیگ دسته اولی اسپانیا هستند که هیچ قرارداد تبلیغاتی روی پیراهن خود ندارند.

 

فرشاد کاس‌نژاد

 

مشکلات استقلال در سازمان دفاعی‌اش تازگی ندارد. آنچه در لیگ قهرمانان آسیا می‌بینیم و تصاویری نگران‌کننده از بازی استقلال است، غیرقابل پیش‌بینی نبود.

در دوره مربیگری آندره‌آ استراماچونی هم ضعف‌های خط دفاع را می‌دیدیم. درمانش را استراماچونی اینگونه پیدا کرد که به بازی با ۳ مدافع رو بیاورد. ۲-۵-۳ در استقلال وضعیت خط دفاع را تا اندازه‌ای سامان داد اما بعد از استراماچونی، اجرای آن سیستم برای فرهاد مجیدی دشوار بود. از دقت و کیفیت در اجرا کاسته شد و سرانجام از آن سیستم دست برداشتند. بعد از مجیدی، محمود فکری هم راهی برای حل مشکلات دفاعی پیدا نکرد. فکری که نه تنها راهی پیدا نکرد بلکه کیفیت فردی مدافعان را نیز نازل‌تر کرد، آنچنان که بازسازی آنها نیز وقت و انرژی می‌خواست.

استقلال در نقل و انتقالات رشید مظاهری را هم خرید اما مشکلات سازمان دفاعی استقلال با دروازه‌بانی باکیفیت هم حل نشد. مسأله استقلال بخصوص در ۲ فصل اخیر این است که تیم بدون نظارت مربی یا مدیر فنی یا مدیر باشگاهی که شناخت از روند ساخت یک تیم داشته باشد، بازیکن استخدام می‌کند. ستاره هم می‌خرد اما سازمان دفاعی تیم اصلاح نمی‌شود.

استقلال دوباره به مجیدی رسید اما همچنان استقلال در نقل و انتقالات تابستانی دو فصل اخیر با حضور یک مربی یا مدیرفنی و بر اساس نیازهای فنی وارد پروژه خرید بازیکن و چیدن نفرات تیم نشده است. این مشکل کوچکی در استقلال نیست اگرچه چندان مورد بحث قرار نمی‌گیرد و همیشه فراموش می‌شود.

استقلال در دفاع با این مشکلات مواجه بود اما محمد دانشگر با کج‌رفتاری خود به این مشکلات اضافه کرد. او اگر مطابق اخلاق حرفه‌ای، رفتاری صحیح داشت، کارش به اخراج نمی‌رسید و استقلال می‌توانست با قدرت دفاعی بیشتری در لیگ قهرمانان آسیا بازی کند. مجیدی تصمیم درستی گرفت که از بی‌انضباطی او چشم‌پوشی نکرد و از این رو دفاع استقلال هر چه متزلزل هم باشد، فرهاد مجیدی در برخورد با بی‌انضباطی و بدرفتاری بازهم بهترین تصمیم را گرفته است. استقلال تجربه‌های ارزشمندی در لیگ قهرمانان به دست آورد، تجربه‌هایی که هم می‌تواند در ادامه راه لیگ قهرمانان به کارش بیاید و هم در ادامه لیگ برتر. حالا استقلال مشکلاتش را در دفاع بهتر از همیشه می‌شناسد و نوبت مجیدی است که ایده داشته باشد.

 

بازی کردن یک بازیکن ایرانی مقابل یک تیم ایرانی در لیگ قهرمانان، معمولاً حساسیت‌های ویژه‌ای را ایجاد می‌کند. حساسیت‌هایی که معمولاً تأثیرش را روی بازیکن می‌گذارد. گاهی ستاره ایرانی حریف مثل خلیل‌زاده و رضاییان، اشتباهات معمولی در جریان بازی دارند اما گاهی این اشتباهات سرنوشت‌ساز هستند. مثل بازی این هفته استقلال و الدحیل که کریمی تیم سابقش را صاحب پنالتی کرد. قبل از کریمی هم، بازیکنان زیادی احساس مشابه او را تجربه کرده بودند. سایت فوتبال ۳۶۰ در این مورد گزارش جالبی دارد:

 

تقدیم پنالتی به استقلال

استرس داشتن علی کریمی مقابل استقلال، موضوعی قابل پیش بینی بود. کریمی اول فصل جدایی پر سر و صدایی از جمع آبی پوشان داشت و خیلی زود مجبور شد مقابل تیم سابقش به میدان برود. در بازی رفت استقلال و الدحیل، کریمی با وجود پیروزی تیمش نمره نسبتاً ضعیفی گرفت. در بازی برگشت، او خیلی زود با خطا روی فرشید اسماعیلی استقلال را صاحب یک پنالتی کرد. گلی که می‌توانست حکم پیروزی استقلال را داشته باشد اما اولونگا مثل بازی رفت تیمش را به مسابقه برگرداند. البته کریمی بعد از دادن پنالتی، تمرکزش را پیدا کرد و در ادامه مسابقه نمایش خوبی داشت.

 

گل صدرنشینی پرسپولیس

سال 2018 که پرسپولیس برای اولین بار به فینال لیگ قهرمانان رسید، یکی از مهم‌ترین گل‌هایش را مرتضی پورعلی‌گنجی زد. پرسپولیس در بازی پایانی دور گروهی، میزبان السد بود. تیم برانکو فقط با پیروزی می‌توانست به عنوان تیم صدرنشین صعود کند و به جای دردسرهای رویارویی با الاهلی عربستان در زمین بی‌طرف، روبه‌روی الجزیره امارات قرار بگیرد. پرسپولیس برای برد وارد زمین شد و در همان دقایق ابتدایی به گل پیروزی رسید. گلی که مرتضی پورعلی‌گنجی وارد دروازه تیم خودی کرد! پرسپولیس با همان گل بازی را برد و به عنوان صدرنشین در مرحله یک‌هشتم نهایی حریف الجزیره شد. مسیری که در نهایت به فینال لیگ قهرمانان رسید.

 

لطف فرهاد به دنیزلی

علاقه زیاد فرهاد مجیدی به استقلال، یک بار به نفع پرسپولیس تمام شده است. فرهاد مجیدی نیم‌فصل لیگ یازدهم، استقلال را در انتقالی پرحاشیه ترک کرد و به الغرافه رفت. نیم‌فصل دوم، او با الغرافه در لیگ قهرمانان روبه‌روی پرسپولیس قرار گرفت. الغرافه بازی رفت را در قطر باخت و تنها شانسش برای صعود، بردن پرسپولیس پر فراز و نشیب دنیزلی در آزادی بود. مجیدی در این مسابقه، زیر پیراهن تیمش یک زیرپوش آبی پوشید که زمان گلزنی آن را به طرفداران حریف نشان دهد. انگیزه زیاد مجیدی، در نهایت به ضرر تیم او تمام شد. مجیدی با دو کارت زرد که دومی به خاطر شبیه‌سازی در محوطه جریمه بود، از داور کارت قرمز گرفت. اخراج مجیدی شرایط را به نفع پرسپولیس تغییر داد و الغرافه به سختی و با گل دقایق پایانی توانست فقط یک امتیاز از این مسابقه بگیرد. الغرافه در نهایت در مرحله گروهی از مسابقات کنار رفت.

 

صحنه تکراری برای طارمی

رویارویی مهدی طارمی با تراکتور در لیگ قهرمانان، پایان چندان خوشی برای نماینده ایران نداشت. طارمی که بعد از حاشیه‌های محرومیتش از پرسپولیس به الغرافه رفته بود، در لیگ قهرمانان سال 2018 با تراکتور همگروه شد. او رفت و برگشت، توانست دروازه تراکتور را باز کند و تیمش هر دو بازی را ببرد. با این حال بازی طارمی مقابل تراکتور علاوه بر گلزنی، گل‌سازی و پنالتی گرفتن، یک صحنه تکراری دیگر هم داشت. طارمی بازی رفت زمانی که الغرافه با 2 گل جلو بود، توانست برای تیمش پنالتی بگیرد. خودش پشت توپ رفت و مثل بیشتر پنالتی‌های آن دوران، فرصت را از دست داد. هر چند تراکتور نتوانست با این لطف طارمی به بازی برگردد و خود او در دقایق پایانی مسابقه گل سوم را هم زد.

 

تاریخ‌سازی پدیده با کریم

پدیده هم بابت حضور در لیگ قهرمانان فصل پیش، باید از انصاری‌فرد متشکر باشد. آنها به عنوان آخرین نماینده ایران و با نام شهرخودرو، سهمیه پلی آف لیگ قهرمانان را به دست آوردند. برای رسیدن به مرحله گروهی، پدیده روبه‌روی السیلیه قطر قرار گرفت و تک مسابقه‌ای در دوحه، تیم صعود‌کننده را مشخص می‌کرد. پدیده توانست در خاک قطر، السیلیه را متوقف کند تا کار به وقت اضافه و ضربات پنالتی بکشد. از 10 پنالتی زده شده دو تیم، 9 پنالتی گل شد. تنها پنالتی از دست رفته، متعلق به کریم انصاری‌فرد بازیکن ایرانی السیلیه بود. رحمتی با گرفتن همان پنالتی، تیمش را به مرحله گروهی لیگ قهرمانان فرستاد.

 

مثل اینکه تراکتوری‌ها یک بار از قصه بازی کردن با پاسپورت بازیکن درس نگرفتند که الان دوباره دارند با گرو گرفتن پاسپورت عکاشه حمزاوی مهاجم الجزایری خودشان مشکل درست می‌کنند. بابا از اول درست انتخاب کنید، درست قرارداد ببندید که آخرش ناچار نباشید برای پیچاندن بازیکن کارتان به این پلیتیک‌ها بیفتد!

***

حمیدخان جاسمیان هم درگذشت و راحت شد. نسل قدیمی‌های فوتبال ایران در حال ته کشیدن هستند و یکی یکی تنهایمان می‌گذارند. حمیدخان بازیکن کوچکی نبود اما خیلی اهل شلوغ کردن نبود. شاید دلیل اینکه فوتش خیلی سروصدا نکرد همین باشد. اگر چند اظهارنظر جنجالی علیه این و آن می‌کرد، شاید خبر درگذشتش بیشتر به چشم می‌آمد. تلخ شده این روزگار. آدم‌ها برای دیده شدن نباید موفق باشند. باید هوچی‌گری کنند!

***

سرپرست دپارتمان راهبردی فدراسیون فوتبال هم منصوب شد. احتمالاً وظیفه چنین پستی این است که یک چراغ بگیرد جلویش و راه بیفتد و راه را نشان راه گم شده‌ها بدهد. حالا اینکه حامد مؤمنی کارش درست است و باید در فدراسیون حتی پست‌های بالاتری هم دریافت کند که اصلاً محل بحث نیست منتهی سؤال اصلی اینجاست که دپارتمان راهبردی در فدراسیونی که حتی نمی‌تواند یک قرارداد بدون تبعات امضا کند، دقیقاً چه معنایی دارد!

 

میعاد نیک

 

استقلال در نخستین دیدار دور برگشت گروه C رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا مقابل تیم قدرتمند الدحیل قطر تقریباً همان تیمی بود که در آخرین تقابل دور رفت مقابل سرخ‌های قطری دیدیم؛ پر اشتباه و ناتوان در انجام صحیح امور دفاعی. استقلالی‌ها در بازی اول خود مقابل الدحیل دوحه نشان دادند به همان اندازه که خوب گل می‌زنند و خوب هم موقعیت می‌سازند، در فاز دفاعی اصلاً محلی از اعراب ندارند و اگر درخشش‌ فردی محمدرشید مظاهری نباشد، قفس توری آبی‌ها را هر لحظه بیم فروریختن خواهد بود.

اگر قرار باشد پس از گروه A مسابقات ACL۲۰۲۱ که در آن تا به امروز هر ۴ تیم شانس صعود دارند یک گروه را به‌عنوان گروه مرگ موسوم کنیم، قطعاً گروه تیم استقلال خواهد بود. آبی‌ها در تقابل با الدحیل قطر، الاهلی عربستان و الشرطه عراقی قرار گرفته‌اند که صرف‌نظر از عملکردشان در لیگ‌های داخلی، به‌ سادگی به کسی باج نمی‌دهند. کسب ۷ امتیاز جانفرسا از این گروه و ایستادن مقتدرانه بر رده دوم جدول در این گروه کار ساده‌ای نیست اما ماجرا زمانی تلخ‌تر می‌شود که بدانیم اگر ساختار تدافعی آبی‌ها لااقل نیمی از کیفیت ساختار هجومی‌اش را داشت، الان این تیم استقلال بود که حتی زودتر از سایر تیم‌های ایرانی صعودش به مرحله یک‌هشتم نهایی رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا را قطعی می‌کرد.

شاگردان فرهاد مجیدی در هر ۲ تقابل پیاپی برابر شاگردان صبری لموشی نشان دادند که اندک هراسی هم از نام عریض و طویل رقیب ندارند و اگر شرایطش مهیا باشد، حتی می‌توانند نبض و تنظیم جریان بازی را مقابل یکی از متمول‌ترین و البته توانمندترین تیم‌های غرب آسیا در دست بگیرند و با حملات پی‌درپی و کشنده، طاقت قطری‌ها را طاق کنند اما مشکل اصلی اردوگاه آبی در عربستان سعودی، پاشنه آشیل مهلکی‌ است که در خط دفاعی‌اش رخنه کرده و هر آن می‌تواند آینده استقلال را به مخاطره بیندازد. هزار فغان از خط دفاعی تیم استقلال که در هر بازی هر آنچه مهاجمان آبی‌پوش با مشقت و محنت ریسیده‌اند را پنبه می‌کند. شاید اگر محمد دانشگر دست از رفتارهای بچه‌گانه‌اش می‌کشید و کمی شخصیت حضور در تیم بزرگی مانند استقلال را پیدا می‌کرد، الان وضعیت کمربند حساس ترکیب آبی‌ها تا این حد اسفبار نبود و می‌توانستیم روی صعود قطعی پسران آبی حساب ویژه‌ای باز کنیم اما حالا ۲ بازی آینده استقلال مانند هندوانه‌ای دربسته است که سرنوشت رنگ و شیرینی آن تا پایان ۱۸۰ دقیقه آتی مشخص نخواهد شد.

نکته مهم از ۲ بازی آبی‌ها با سرخ‌پوشان قطری به عدم توانایی خط دفاع استقلال در مهار کردن مهاجم سیه‌چرده تیم الدحیل قطر باز می‌گردد. مایکل اولونگا طی ۱۸۰ دقیقه نبرد تن‌به‌تن با مدافعان متفاوت تیم استقلال، هر آنچه در چنته داشت را رو کرد و هر چه خواست بی کم و کاست انجام داد تا به مرد اول فتح‌الفتوح قطری‌ها تبدیل شود. اولونگا با ۵ گل زده مقابل محمدرشید مظاهری، ساختار فشل و ناتوان دفاعی شاگردان فرهاد مجیدی را بارها و بارها به سخره گرفت تا این الدحیل قطر باشد که شانس صعود بیشتری داشته باشد. مجیدی چه در لیگ قهرمانان آسیا و چه در ادامه رقابت‌های لیگ بیستم باید فکری به حال دفاع مریض خود بکند. دیگر وقت تسامح و سهل‌انگاری نیست؛ استقلال برای موفقیت در آسیا و لیگ بیست‌ویکم به جنبشی سخت در خط دفاع خود نیازمند است.

 

خوش‌بین‌ترین هوادار استقلال هم می‌دانست که ترمیم اشتباهات استقلال در بازی برگشت با الدحیل امکان ناپذیر است. در واقع سبک بازی استقلال در خط دفاعی به گونه‌ای است که با تمرین دو، سه روزه ترمیم نخواهد شد. شاید استقلالی‌ها امیدوار بودند اشتباهات فردی مانند آنچه گل دوم الدحیل در بازی رفت را شکل داد، دیگر تکرار نشود تا در کنار تلاش‌ سیری ناپذیر آنها در خط حمله بتوانند از این بازی امتیاز لازم را بگیرند. نهایتاً هم یک امتیاز حاصل دومین دیدار استقلال و الدحیل بود اما حتی تغییر در ترکیب خط دفاعی هم نتوانست مانع گل زنی ستاره کنیایی الدحیل شود و این اولونگا بود که یک تنه در دو بازی پنج گل به استقلال زد. استقلالی‌ها حالا دو بازی حساس برای صعود از گروه‌شان دارند و خیلی محتمل است آنها در برابر الاهلی هم با چنین چالشی در خط دفاعی مواجه شوند. استقلال اگرچه در این سال‌ها بازیکنان زیادی در خط دفاعی جذب کرده ولی هنوز نتوانسته به ترکیب مطلوب خط دفاعی‌اش برسد. همین تغییرات گسترده هم موجب شده تا خط دفاعی آنها این روزها به نقطه ضعف‌شان تبدیل شود. اگر درخشش رشید مظاهری در مقاطعی از فصل نبود هم‌ ای بسا استقلالی‌ها گل‌های بیشتری دریافت می‌کردند. در واقع شاید کلید حل مشکل استقلال در خط دفاعی را بتوان تثبت شرایط فنی در این تیم دانست. اگر فرهاد مجیدی تا پایان قرارداد دو سال و نیمه‌اش در استقلال باقی بماند و این تیم مانند فصل‌های قبل هر سال تعداد زیادی بازیکن از دست ندهد و چهره‌های جدیدی به خدمت نگیرد ‌ای بسا بتوان امیدوار بود که گره این مشکل استقلالی‌ها حل شود و گرنه در برابر مهاجمی با کیفیت اولونگا به هیچ وجه نمی‌توان انتظار داشت که یک شبه فلسفه دفاعی استقلال متحول شود و آنها از این رو به آن رو شوند.

 

سام ستارزاده

 

آبی‌پوشان پایتخت دو راند متوالی پایاپای با تیمی که چند ماه قبل مدافع عنوان قهرمانی فوتبال آسیا را 3 بر یک شکست داده بود، جنگیدند اما یک ستاره کاربلد در خط حمله الدحیل، تفاوت‌ها در نتیجه هر دو بازی مقابل استقلال را رقم زد. مایکل اولونگا، مهاجم کنیایی که پیش از پیوستن به الدحیل، عنوان آقای گلی فصل ۲۰۲۰ جی‌لیگ ژاپن را کسب کرده ‌بود، به‌تنهایی ۵ گل از ۶ گل تیمش برابر نماینده کشورمان را به‌ثمر رساند تا به فوتبال ایران دیکته کند که حضور یک مهاجم بین‌المللی تا چه اندازه می‌تواند در لیگ قهرمانان تعیین کننده باشد.

البته اولونگا اولین مهاجمی نیست که چنین درس عبرت تلخی به یک باشگاه ایرانی می‌دهد. لیگ برتری‌ها تاکنون طعم دریافت دو یا سه گل از مهاجمین زهردار متعددی نظیر عمر السوما، عمر خریبین، بغداد بونجاح و بافتیمبی گومیس را چشیده‌اند. چنین مهاجمانی به درجه‌ای از فرصت‌طلبی و چارچوب‌شناسی رسیده‌اند که حتی قابلیت مجازات کوچک‌ترین اشتباهات فردی یا تیمی هر مدافعی را دارند.

در همین هفته، شاهد شکست تلخ فولاد برابر النصر نیز بودیم؛ در جدالی که علی‌رغم نمایش شجاعانه و حتی برتری فنی نسبی شاگردان جواد نکونام مقابل میزبان عربستانی گروهش، النصر روی فرصت‌طلبی ستاره مراکشی خط آتش خود، عبدالرزاق حمدالله مقابل دو اشتباه محمد آبشک و موسی کولیبالی سه امتیاز بازی را به حساب خود واریز کرد. نکته قابل توجه این هفته لیگ قهرمانان آسیا البته صرفاً مجازات دفاع استقلال و فولاد به دست اولونگا و حمدالله نیست؛ بلکه این مسأله زمانی پررنگ می‌شود که بدانیم این دو نماینده شایسته فوتبال کشورمان، پس از پرسپولیس دومین و سومین دفاع برتر لیگ را در اختیار دارند.

متأسفانه، بخش بزرگی از ضعف فوتبال ایران مقابل مهاجمان درجه یک، به عدم حضور نمونه‌های مشابه آنها در لیگ برتر باز می‌گردد. مهاجمانی نظیر شیخ دیاباته، برونو سزار و مامه تیام که هم روی هوا و هم روی زمین زهردار باشند، تعدادشان در تاریخ فوتبال باشگاهی ایران به تعداد انگشتان دو دست نیز نمی‌رسد؛ هر چند در این چند سال، همین فوتبال استعدادهایی نظیر مهدی طارمی، کاوه رضایی، علی علیپور و مهدی قایدی را پرورانده که هوش و تکنیک خود را به نحو احسن در جهت آزار مدافعین مقابلشان به کار گرفته ‌باشند. قانون منع جذب خارجی‌ها که در سال جاری اعمال شد نیز فوتبال ایران را بیش از پیش با خلأ مهاجم باکیفیت مواجه ساخته؛ به گونه‌ای که میانگین گل بازی‌های لیگ بیستم به زیر ۲ گل در هر بازی نیز کشیده شده.

فوتبال ایران در همین فصل جاری لیگ قهرمانان، روی همیت و تعصب مثال‌زدنی بازیکنان ایرانی نتایج شایسته‌ای در دور گروهی رقم زده؛ به گونه‌ای که غیر از پرسپولیس که صعودش به دور حذفی مسجل شده، سه نماینده دیگر کشورمان نیز شانس بالایی برای راهیابی به جمع ۸ تیم برتر آسیا دارند اما از سویی، ضعف‌های فوتبال‌مان نیز در رویارویی تیم‌های برجسته کشورمان با قدرت‌های فوتبال غرب آسیا نمایان شده‌اند. در همین دوره از رقابت‌ها، لوسیانو پریرا و شیخ دیاباته به همراه شهریار مغانلویی که تجربه حضور در لیگا نوس پرتغال را دارد، ستاره‌های خط حمله تیم‌های ایرانی بوده‌اند. مدافعین لیگ برتری برای ارتقای فنی خود نیاز مبرمی دارند تا در همین لیگ نیز همانند لیگ قهرمانان، توسط مهاجمانی که حتی شادی پس از گلشان از خود گل‌هایشان خطرناک‌تر است، به چالش کشیده شوند حتی اگر ورود چنین بازیکنانی به ایران هزینه‌بر باشد.