مربی اسبق تیم فوتبال پرسپولیس تهران معتقد است اگر پرسپولیس علی کریمی را در اختیار نداشت با مشکلات جدی روبه‌رو می‌شد.

ناصر ابراهیمی روز چهارشنبه در گفت و گو با خبرنگار ورزشی ایرنا، افزود: «متأسفانه در بازی‌های اخیر هیچ تغییری در تیم پرسپولیس نمی‌بینیم و در اکثر بازی‌ها این تیم ضعیف‌تر از حریف است.»

وی ادامه داد: «مشکلات زیادی در خط دفاع و هافبک پرسپولیس دیده می‌شود و آنها اصلاً در طول مسابقه خوب کار نمی‌کنند.»

مربی اسبق تیم فوتبال پرسپولیس تهران گفت: «اگر پرسپولیس علی کریمی را در اختیار نداشت نمی‌دانم چه باید می‌کرد و به طور حتم با مشکلات زیادی روبه‌رو می‌شد.»

وی تصریح کرد: «دنیزلی را خیلی دوست دارم اما با حضور او هیچ تغییری در پرسپولیس ندیدیم و انتظارات بیش از این بود.»

وی اظهار داشت: «پرسپولیس به خوبی مهره دارد اما آنها اشباع شده‌اند و بی‌انگیزه در زمین مسابقه کار می‌کنند.»

ابراهیمی خاطرنشان کرد: «پرسپولیس باید بازیکنان جوان بیاورد و در گذشته نیز این کار به سود این تیم تمام شده

 است.»

 

شهرام وزیری

 

 اکنون که صلاحیت علی کریمی درکنار مصطفی آجرلو، شهاب‌الدین عزیزی خادم و کیومرث هاشمی برای نامزدی پست ریاست فدراسیون تأیید گردیده و اکنون که شخصیتی محبوب و مشهور با برخورداری از پیشینه‌ای پر بار در میدان‌های ملی و جهانی توانسته در چنین رقابتی مهم حضور یابد، به‌طور حتم برای جامعه فوتبال‌مان جای بسی خوشحالی است اما چه کنیم که هیبت منحوس شک و شائبه حضورش دست از سرمان بر نمی‌دارد چنانچه بار‌ها کم ننوشتیم و کم نخواندید که حضور امثال کریمی‌ها در چنین رقابت‌ها برای حاکمان لایزالش همین «مجمع نشینان» از قبل دیده شده و چیده شده، نه تنها تهدید نیست که خود فرصتی است برای خراب کردن امثال کریمی‌ها و مهدوی‌کیا‌ها تا عالیجنابان خندان‌لب به اهلش بگویند خلاف به عرض‌تان رسانده‌اند؛ در این چرخه «رأی بخر و رأی بگیر» حتی اگر صدتا کریمی در معیت مهدوی‌کیا هم ردیف شوند باز این ما هستیم که در این مجمع مرئوس صفت حکم می‌ دهیم که کی برنده باشد و کی بازنده‌!

از آنجایی که خوشبختانه رقبای کریمی در این رقابت، کم و بیش با توجه به پیشینه‌های خود با مقوله فوتبال بیگانه نیستند و هر کدام در دوره‌هایی نیز با عناوین و سمت‌های مختلف در متن مدیریتش حضور داشته‌اند، اگر در این رقابت‌ها حکم است که کریمی‌ها بازنده باشند حداقل دل‌مان خوش است فوتبال‌مان بازنده نیست و به دست بیگانه‌های نا‌اهل نمی‌افتد‌!

 البته بسیاری از اهالی فوتبال انتظار دارند یکی مثل علی کریمی که حالا برای اداره فوتبال پا پیش گذاشته با توجه به آن فوتبال ناب و شگفتی‌سازش حالا هم در پشت میز ریاست با شگفتی‌های جادویی‌اش بتواند دریبل زنان یکی یکی موانع پیش روی فوتبال را بردارد و... اما از آنجایی که مقوله مدیریت بخصوص در فوتبال با دریبل زدن‌ها و زدن گل‌های جادویی در دل تشویق‌های میدانی قیاس مع‌الفارق است و هر تنابنده‌ای هم در این دیار گل و بلبلی فوتبال رئیس شود از بام تا شام باید ده‌ها هیولای پیش رو و پس رویش را دریبل بزند، بنابراین همچنان این شائبه وجود دارد که یکی مثل کریمی با توجه به روحیه حساس و شکننده و نا‌صبورانه‌اش که تا‌کنون پشت هیچ میز ریاستی هم ننشسته، چگونه قادر است فوتبال را مدیریت کند!

 علی کریمی یادش نرود اگردوره‌ای صفایی فراهانی مدبرانه توانست مدیری موفق شود، یکی مثل محمد خاتمی رئیس جمهوری وقت پشت و پناهش بود و اگر در پس آن دادکان با توجه به عناد و دشمنی‌های دولت و دولتمردان وقت پهلوانانه جنگید تا یکی یکی موانع را از سر راهش بردارد، همه این فاکتور‌ها بستگی به مدیر بودن‌شان داشت. بنابراین کریمی عزیز هرچند به عنوان یک ستاره فوتبال خوب فکرکند و هرچند هم که تئوری‌هایش برای نجات فوتبال چشمگیر و چشم‌نواز و قابل قبول باشد، همه این فاکتورها بستگی به عنایت و گوشه چشم بیدار و خواب بالا سری‌ها‌یش دارد‌!

البته علی کریمی‌ها و مهدوی‌کیا‌ها آدم‌هایی نیستند که بی‌گدار به آب بزنند. این دو عزیز فوتبال‌مان بهتر از من و تو می‌دانند در این رقابت‌های نا‌برابر اگر کسی با آن مجمع کذا لابی نکند یک بازنده تمام عیار است‌... اما کجا را دیدی شاید علی کریمی‌ها آمده‌اند تا در این فرصت مغتنم پیش چشم و گوش اهل و نااهل این فوتبال ... چه قبل از رأی‌گیری (با انصراف) و چه بعد از ناکامی با به چالش کشیدن‌های افشاگرانه یکجا سر و تن ساختار غلط این فوتبال را جلوی چشم اهل و نا‌اهلش بشوید‌!

 

 تو بگو آیا این فرصت مغتنم برای کسانی مثل علی کریمی و مهدی مهدوی‌کیا که از دیرباز در میان جامعه فوتبال‌مان اهلیت و مقبولیتی جاودانه دارند، یک شکست یا یک پیروزی برای فوتبال‌مان است!؟

 

انتخابات این دوره فدراسیون فوتبال تفاوت‌های زیادی با دوره‌های قبلی دارد و اصلاحات انجام ‌شده در اساسنامه و همچنین شرایط خاص فوتبال ایران از نظر مالی و اوضاع بحرانی تیم ملی در انتخابی جام جهانی ۲۰۲۲، انتخابات این دوره را بسیار مهم‌تر از گذشته کرده است. از طرفی حضور فوتبالی‌ها در انتخابات هم اتفاقی است که در گذشته کمتر شاهدش بودیم ولی در این دوره علی کریمی به همراه مهدی مهدوی‌کیا و سعید دقیقی آمده‌اند تا پس از مدت‌ها اداره فوتبال به دست فوتبالی‌ها بیفتد.

اگر علی کریمی به ریاست فدراسیون فوتبال برسد، اولین فوتبالیستی نیست که به این پست رسیده و پیش از او محمد دادکان هم با سابقه حضور در پرسپولیس ریاست فدراسیون فوتبال را تجربه کرده بود. خارج از ایران هم در حال حاضر مشهورترین فوتبالیستی که پس از پایان فوتبالش به ریاست فدراسیون فوتبال کشور خود رسیده، داوور شوکر، ماشین گلزنی فوتبال کرواسی است که این روزها ریاست فدراسیون فوتبال این کشور را بر عهده دارد. همچنین چندی پیش ایکر کاسیاس، سنگربان اسطوره‌ای باشگاه رئال مادرید و تیم ملی اسپانیا تصمیم گرفت در انتخابات فدراسیون فوتبال این کشور شرکت کند اما در نهایت اعلام کرد به دلیل شرایط خاص اسپانیا و شیوع کرونا از شرکت در انتخابات انصراف می‌دهد.

رئیس فعلی فدراسیون فوتبال اسپانیا «لوییس روبیالس» ۴۳ ساله است که در گذشته فوتبالیست بود و در سال ۲۰۰۹ کفش‌هایش را آویزان کرد. او سابقه حضور در تیم‌های پایه والنسیا و اتلتیکو مادرید و تیم‌های بزرگسالان خرز و لوانته را هم در کارنامه خود دارد.

با این حال روبیالس تنها رئیس فدراسیونِ فوتبال در میان کشورهای صاحبنام اروپایی است و در کشورهایی چون ایتالیا، آلمان،  انگلیس و فرانسه افراد غیر فوتبالی بر این منصب تکیه زده‌اند. با این حال بسیاری از بازیکنان بزرگ پس از خداحافظی از فوتبال راهی عرصه مدیریت شده‌اند و اغلب در پست مدیر ورزشی تیم‌ها مشغول به کار هستند که مشهورترین آنها «پائولو مالدینی» ستاره سابق میلان است که این روزها در تیم سابق خود فعالیت می‌کند.

البته بدون تردید مشهورترین نمونه مدیران فوتبالی «میشل پلاتینی» اسطوره فوتبال فرانسه با چهار توپ طلا است که چند سال قبل به عنوان رئیس یوفا هم انتخاب شد ولی پس از چند سال حضور به دلیل فساد مالی مجبور به استعفا شد. در ایران هم به جز محمد دادکان در چند سال اخیر ابراهیم شکوری، مدافع سابق پرسپولیس و سایپا در فدراسیون فوتبال حضور داشته که اخیراً هم به عنوان یکی از معاونین جعفر سمیعی در پرسپولیس انتخاب شده است.

(این مطلب پیش‌تر در خبرآنلاین منتشر شده بود)

 

میعاد نیک

 

اقدام به تشکیل یک ساختار متعارف و الزام حداکثری به رعایت اصول زیرساختی در باشگاه پرسپولیس، باعث شده تا تیم فوتبال این باشگاه در تندباد حوادث سهمگینی همچون ناکامی در فینال لیگ قهرمانان آسیا، انتشار ویدیوهای رئیس پیشین هیأت‌مدیره و فقدان یک مهاجم تارگت، به‌سلامت عبور کرده و حالا در قامت یک مدعی عرض اندام کند. در روزهایی که سرخ‌ها خود را گرفتار در تله تساوی‌های پیاپی و افت روحی ناشی از شکست در کسب نخستین افتخار آسیایی تاریخ خود می‌دیدند، رقبایی مانند استقلال، گل گهر و سپاهان مشغول دروی امتیازات بودند اما این ماراتن دیری نپایید که روند برعکسی به خود گرفت و پرسپولیسی‌ها به اصل خود بازگشتند. تیم پرسپولیس طی هفته‌های آغازین لیگ بیستم مدت‌ها خود را بالاتر از رتبه هشتم جدول رده‌بندی ندید اما قرار بر این نبود که این روند ادامه‌دار باشد. سرخ‌های تهرانی با تکیه بر کسب حداقل امتیاز از بازی‌های خارج از خانه و بازی نتیجه‌گرا در بازی‌های خانگی توانستند در پایان هفته چهاردهم لیگ برتر، با یک بازی کم‌تر بر رده سوم تکیه بزنند. اهمیت این بازی عقب‌افتاده آنجایی مشخص می‌شود که تقابل قرمزپوشان با گل گهر امیر قلعه‌نویی در بهترین شرایط آمادگی سرخ‌ها و شرایط نامساعد تیم کرمانی برگزار خواهد شد. قطع به یقین اگر پرسپولیسی‌ها در بحبوحه امتیازگیری تیم ژنرال مجبور به تقابل با گل گهر بودند، اوضاع کمی برای پیروزی در این دیدار حساس سخت می‌شد اما حالا دیگر خبری از بالانشینی آبی‌های کرمانی نیست و از آن‌طرف هم شاگردان یحیی گل‌محمدی روحیه خود را بازیافته‌اند. نخستین گام برای رسیدن به عنوان غیررسمی قهرمانی نیم‌فصل برای سربازان سرخ، تقابل با پیکانی ا‌ست که در دفاع تیمی و فردی تبحر خاصی دارد. تیم مهدی تارتار همان‌قدر که خوب دفاع می‌کند و لایه‌های نفوذ را بر حریف کور می‌کند، در ضدحمله هم تیم زهرداری نشان داده و مترصد کم‌ترین فرصت‌ها برای گلزنی ا‌ست. پیکان را نباید صرفاً در اوت‌اندازی‎‌های خطرناک نادر محمدی خلاصه کرد، این تیم یکی از جان‌سخت‌ترین حریفان پرسپولیس برای صدرنشینی ا‌ست؛ حریفی که البته می‌تواند مسیر بهشت را برای سرخ‌ها هموار کند.

 

سامان موحدی راد

 

پرسپولیس از ۱۵ امتیاز ممکن در پنج بازی آخر خودش ۱۲ امتیاز کسب کرده است. به جز باخت ناگهانی و البته مهم در برابر آلومینیوم آنها در 

4 بازی آخرشان برنده و صاحب 3 امتیاز بازی بودند. این درست است که در همه بازی‌ها برد میلیمتری داشته‌اند و با اختلاف یک گل پیروز میدان شده‌اند اما روند حرکتی تیم یحیی گل‌محمدی نشان می‌دهد که آنها خودشان را به خوبی بازیافته‌اند و توانسته‌اند سختی‌ها را پشت‌سر بگذارند. بعد از یک پاییز پرتلاطم به نظر می‌رسد سرانجام یحیی توانسته تیمش را از سیل حوادث به سلامت عبور دهد و حالا قطار پرسپولیس در ریل همیشگی چند سال اخیرش قرار گرفته. پیروزی، پیروزی و بازهم پیروزی! پرسپولیس در چند ماه اخیر در مسیر تبدیل شدن به یک تیم ایرانی کلاسیک بود. تیمی که در پنج سال اخیر از حاشیه به دور بوده و یکدست و منسجم تنها در مسیر قهرمانی قدم بر می‌داشته، با کمرنگ شدن دیسیپلینی که برانکو در آن پایه‌گذاری کرده بود، از پاییز امسال وارد دنیای حاشیه‌ها شده و از درگیری با بازیکنان خودی تا رسوایی هیأت مدیره و از دست دادن چند بازیکن کلیدی و ناکامی مجدد در فینال آسیایی را تجربه کرده. روزهای بعد از فینال آسیایی روزهای از دست دادن امتیازات بود و آنها در چند بازی پیاپی امتیاز از دست دادند. تساوی‌های پیاپی و سرانجام شکست در برابر آلومینیوم هواداران را نگران کرده بود اما سرانجام یحیی گل‌محمدی کلید مسأله را پیدا کرد و با چند پیروزی پیاپی تیم را به مسیر قهرمانی بازگرداند. حالا و در حالی که روز گذشته استقلال و سپاهان خیلی جدی برای قهرمانی نیم فصل به مصاف هم رفته بودند، این پرسپولیسی‌ها هستند که در صورت کسب همه امتیازات از بازی‌های عقب مانده‌شان می‌توانند به صدر جدول برسند. حرکتی چراغ خاموش و آهسته برای تیمی که به دلیل نداشتن مهاجم هدف کم گل می‌زند و در سیستمی بدون مهاجم توانسته خیلی خوب امتیازات را کسب کند. آنها دو بازی آخر خود را تنها با یک گل پشت سر گذاشتند و حالا باید با همین سیستم به مصاف پیکان بروند. بازی‌ای که می‌تواند مسیر رسیدن آنها به صدر جدول را تا حدود زیادی هموار کند. یحیی گل‌محمدی بعد از اینکه عیسی آل‌کثیر را از دست داد به خریدهای جدیدی که در فصل نقل و انتقالات جذب کرده بود فرصت داد و البته نتیجه‌ای از آنها نگرفت و مسأله‌ای که البته موجب انتقاد از یحیی گل‌محمدی هم شد چرا که این بازیکنان با نظر مستقیم او خریداری شده بودند و اما نهایتاً آنها در سیستمی بدون مهاجم و به مدد تکیه بر گلزنی بازیکنانی چون سیدجلال حسینی تا اینجا امتیازات خوبی کسب کرده‌اند و امیدوارند با گذشت از این زمستان بتوانند در بهار ۱۴۰۰ به مدد بازگشت آل‌کثیر و خرید زمستانی مهمی چون مهدی ترابی سلطه خود را در لیگ ایران ادامه دهند. 

تیم یحیی در مسیر آرامش و ثبات قرار گرفته و این بهترین خبر برای هواداران این تیم است.

سام ستارزاده

 

زمین‌خوردن تقدیر تقریباً تمام انسان‌هاست اما برخاستن و محکم‌تر از قبل ادامه دادن، هنر قدرتمندترین آنهاست. همین جمله در جهان ورزش و در مورد باشگاه‌های فوتبالی نیز صدق می‌کند. آخرین یکشنبه بهمن‌ماه، می‌تواند روز برخاستن دوباره ارتش سرخ باشد، پس از چشیدن طعم تکراری شکست در قطر و در دیدار نهایی لیگ قهرمانان آسیا. ارزش این بازگشت نیز از آنجا مشخص می‌شود که پرسپولیس یحیی برای رسیدن به این نقطه باید از طرفی با کمبود بازیکن و از طرفی دیگر نیز با حواشی عجیب ساختمان مدیریت باشگاه مقابله کند.

پیکان این فصل تیمی بود که کمی دیر تحویل مهدی تارتار داده ‌شد اما سکان هدایتش به سرمربی‌ای رسید که پیش‌تر در پارس جنوبی جم و نفت مسجدسلیمان نشان‌ داده که سیستم بازی مبتنی بر ضدحمله‌های برق‌آسا را به ‌خوبی پیاده می‌کند. در همین فصل جاری، خودروسازان سفیدپوش با 15 گل زده، رده چهارم برترین خطوط حمله لیگ برتر را به‌طور مشترک با خود پرسپولیس و چند تیم دیگر در اختیار دارد.

نکته قوت شاگردان تارتار در آخرین نمایش نیم‌فصل‌شان، بازیکنان جوانی هستند که بازی با پرسپولیس می‌تواند انگیزه آنان را دوچندان نماید.

 محمد دریس که این فصل از نفت آبادان به پیکان پیوسته، در دیدار مقابل دیگر تیم پرهوادار پایتخت، عامل شماره یک کلین‌شیت تیمش بود. نادر محمدی که محصول آکادمی خود باشگاه است، با پرتاب‌های بلندش حتی مدعیان قهرمانی لیگ را به لغزنده‌سازی محوطه کنار زمین واداشته. امیر روستایی که قرضی از خود پرسپولیس در پیکان بازی می‌کند، در پستی به‌کار گرفته می‌شود که در تیم‌های تارتار کلیدی‌ترین نقش در اختیار وی است؛ هافبک کناری.

برای تقابل با پیکان و سپس گل‌گهر، یحیی همچنان مشکلات تکراری پیشینش را یدک می‌کشد؛ مصدومیت حسین کنعانی، محرومیت عیسی آل‌کثیر و در دسترس نبودن مهدی ترابی اما وی نشان داده که پیروزی با کمترین داشته‌ها را به‌ خوبی می‌داند. 

اگر مهدی عبدی گاهی در پرسپولیس موقعیت می‌سوزاند، در عوض کاپیتان سیدجلال حسینی با کمال کامیابی‌نیا زوج تشکیل می‌دهد و گل‌های پیروزی‌بخش قرمزها را در آغاز 39 سالگی‌اش به ثمر می‌رساند.

شاید بتوان بر بردهای چند هفته اخیر پرسپولیس برچسب «برد اقتصادی» زد و حتی به‌درستی از آنها خرده هم گرفت اما این بردها هرچه بودند، یک نیاز بودند برای خروج از یک بحران موقت که باید به هر شیوه‌ای تأمین می‌شدند. به‌علاوه، آمار دیدار آخر سرخ‌پوشان با مس رفسنجان، تیمی که چندان هم اهل فوتبال دفاعی نیست، حاکی از آن است که زمان بازگشت پرسپولیس به فوتبال مالکانه همیشگی خودش نزدیک است. امید گلزنی 76/1، ارسال 600 پاس با دقت 85 درصد و مالکیت 60 درصدی زمین.

پرسپولیس نیم‌فصل دوم با حضور آل‌کثیر و ترابی در فاز هجومی بی‌شک تیم مخرب‌تر و رعب‌آورتری خواهد بود اما مهم‌تر از جذب بازیکن جدید یا بازگشت این دو، پی‌ریزی تاکتیکی دوباره‌ای است که گل‌محمدی و کادرش در بازی تیم انجام داده‌اند. 

بازی با پیکان برای پرسپولیس روی کاغذ هم حایز اهمیت است؛ ولی از این جهت مهم‌تر است که المان‌های بازی باحوصله، منطقی و جاه‌طلبانه قرمزپوشان مقابل پیکان نیز دیده شود تا طرفداران این تیم را امیدوار به تداوم یکه‌تازی آنان در فوتبال ایران نگاه دارد.

مازیار گیلکان

 

 در تیم پرسپولیس چیزی هست که آسان نمی‌توان درباره‌اش حرف زد، نه از فرط پیچیدگی بلکه از فرط سادگی. این جریان ساده و پویا چیزی نیست جز اعتماد به نفس.

پرسپولیس باز هم در آستانه صدرنشینی در پایان نیم‌فصل قرار گرفته است و این می‌تواند همچنان به پرسپولیسی‌ها نوید دهد که در پایان فصل مدعی قهرمانی یا قهرمان باشند. تعداد سال‌های درخشش اخیر پرسپولیس به ۵ رسیده و این با اعتماد به نفس به دست آمده است. این اعتماد به نفس اما معانی مختلفی دارد. این تیم سالهاست به خود اعتماد فنی دارد، می‌داند که بلد است، می‌داند که می‌تواند و می‌داند که درهای موفقیت به رویش باز می‌شود. این ویژگی آسان به دست نیامده است، بلکه مربیانی پای این کار ایستاده‌اند، از برانکو ایوانکوویچ تا گابریل کالدرون و یحیی گل‌محمدی.

حمید مطهری، مربی پرسپولیس و یکی از مردان مؤثر در پروژه جدید فنی پرسپولیس در راه موفقیت، درباره صدرنشینی نیم‌فصل چنین گفته است: «در نهایت اینکه قهرمانی نیم‌فصل جزو اهداف کوتاه‌مدت اما بسیار ارزشمند ماست. مثل این می‌ماند که ما زودتر برای قهرمانی نیم‌فصل سوار آسانسور شویم و برای قهرمانی در هفته سی‌ام یا طبقه سی‌ام چند پله بالاتر از تیم‌های رقیب قرار خواهید گرفت اما باید مراقب باشید که داخل آسانسور کلید اشتباهی نزنیم، چرا که ممکن است رقیبان به ما برسند و حتی ما را پایین بکشند. باید باهوش کار کنیم تا بتوانیم قهرمانی نیم‌فصل و در آخر قهرمانی پایان فصل که طبقه سی‌ام است را به هواداران تقدیم کنیم.»

پرسپولیس مسیرش را سالهاست که می‌شناسد. پرسپولیسی‌ها این اعتماد به مسیر و روش فنی خود را با موفقیت‌های پی در پی به دست آورده‌اند و آسان از دست نمی‌دهند.

صدرنشینی در نیم‌فصل می‌تواند این اعتماد به خود را در پرسپولیس چند برابر کند. آنها می‌دانند که قهرمانی آخر فصل در موقعیتی که در جریان فصل درخشیده باشند، آسان‌تر به دست می‌آید.

پرسپولیس برای درخشیدن به اصول ساده‌ای پایبند است، مثل همین حرف‌های حمید مطهری: «ما از سیدجلال که کاپیتان و ستون تیم است تا آن جلو هر کسی که در تمرین خودش را خوب نشان دهد صد‌درصد استفاده خواهیم کرد. چه بازیکن 18 ساله باشد یا 38 ساله. بازیکنان در پرسپولیس همیشه باید در حال مبارزه و جنگجو باشند و خودشان را به کادرفنی تحمیل کنند و برای بازی آماده باشند. بازیکنان باید بدانند در چه باشگاهی بازی می‌کنند.»