رابین بیرنر

 

برای سومین بار در چهار سال حضور در پاری‌سن‌ژرمن، نیمار حداقل یک بازی از مرحله یک‌هشتم‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا را از دست می‌دهد. شش روز قبل از اینکه تیم موریسیو پوچتینو در نوکمپ به مصاف بارسلونا برود، ستاره برزیلی در بازی جام حذفی فرانسه مقابل کائن به زمین رفت در حالی که هیچ ضرورتی نداشت.

کائن تیم یازدهم لیگ دو است. آنها در شرایطی به این بازی بزرگ آمدند که تنها یکی از 9 بازی آخرشان را برده بودند، علاوه بر اینکه مصدومان و محرومان زیادی داشتند و پنج بازیکن اصلی‌شان نبود. خلاصه اینکه این بازی آن مسابقه‌ای نبود که پاری‌سن‌ژرمن بخواهد با تمام توان و با حضور گران‌ترین بازیکن جهان برگزار کند.

ضمن اینکه هنری که نیمار در هر مسابقه به نمایش می‌گذارد، فوق‌العاده است. او در این فصل به طور متوسط هر 70 دقیقه یک گل زده یا یک پاس گل داده. در بازی‌های لیگ قهرمانان، این تأثیرگذاری را در هر 55 دقیقه داشته است. ساده‌اش اینکه هیچ تردیدی در توانایی او به عنوان یک بازیکن جهانی روی فرم وجود ندارد. او در یک ساعت بازی در زمین هفت دریبل موفق داشت، پاس تنها گل تیمش را داد که توسط مویسه کین به ثمر رسید اما بعد از خطای استیو یاگو، مصدومیتی گریبانش را گرفت که باعث می‌شود در یک مقطع حساس تیمش را همراهی نکند. او برای دومین بار در این فصل ماهیچه رانش آسیب دید در حالی که مصدومیت قبلی از این ناحیه، باعث دوری سه هفته‌ای او شد.

مربی آرژانتینی پاری‌سن‌ژرمن از تصمیم خود برای به کار گرفتن نیمار دفاع کرد اما قابل انکار نیست که این نخستین اشتباه بزرگ پوچتینو به عنوان مربی پاریسی‌ها بود. پوچ در دفاع از خودش گفت: «او شرایط خیلی خوبی برای بازی داشت. نمی‌خواهم درباره شیوه بازی تیم حریف یا سبک خاص نیمار حرف بزنم اما فقط احساس می‌کنم گاهی اوقات از سوی داور حمایت لازم وجود ندارد اما این فقط یک احساس است.»

اگرچه بحث حمایت نشدن نیمار از سوی داور کاملاً منطقی است اما این هم درست است که این موضوع قرار نیست یک‌شبه حل شود بخصوص وقتی تیمی از رده‌های پایین‌تر لیگ می‌خواهد فاصله عظیم فنی با حریف را با ارائه یک بازی فوق‌العاده فیزیکی جبران کند. در واقع در 60 دقیقه بازی نیمار در زمین تیمش 14 خطا گرفت که شش تا از آنها روی خود او بود.

 ادعا شده به خاطر اینکه نیمار نتوانست در بازی هفته گذشته برابر مارسی به دلیل ناراحتی مختصر گوارشی، در ترکیب اصلی قرار بگیرد باید مقابل کائن بازی می‌کرد تا از فرم خارج نشود.

اما او در 28 روز قبل پنج بازی انجام داده بود و این یعنی چنین ادعایی بی‌اساس است بخصوص با توجه به اینکه شب گذشته هم بازی سختی برابر نیس داشتند. حالا باید چهار هفته مهم را کنار بنشیند که می‌تواند روی فصل پاری‌سن‌ژرمن سایه بیندازد، در رقابت‌های داخلی و اروپایی.

نیمار در اینستاگرامش نوشت: «خیلی ناراحتم، درد زیادی دارم و گریه‌ام به راه است. برای مدتی باید از کاری که بیشترین لذت را از آن می‌برم، دور باشم. گاهی از سبک بازی خودم ناراحت می‌شوم چون دریبل می‌زنم و من را می‌زنند. نمی‌دانم مشکل از من است یا چیز دیگر. خیلی ناراحت می‌شوم. خیلی ناراحت می‌شوم وقتی یک بازیکن، مربی، گزارشگر یا هر آدم عوضی دیگری می‌گوید باید او را بزنید، می‌افتد، گریه می‌کند، بچه است. نمی‌دانم تا کجا می‌توانم تحمل کنم، من فقط می‌خواهم از بازی فوتبال لذت ببرم، نه چیز دیگر.»

شاید مرتبه بعدی که نیمار بتواند به زمین بیاید، پاری‌سن‌ژرمن از لیگ قهرمانان اروپا حذف شده باشد. وقتی در قرعه‌کشی حریفشان مشخص شد، شاید انتظار داشتند به راحتی بر تیم بحران‌زده بارسلونا غلبه کنند اما آنخل دی‌ماریا را هم در بازی سه‌شنبه شب در اختیار ندارند و چه بار سنگینی روی دوش کیلیان امباپه است؛ بازیکنی که بهترین روزهایش را سپری نمی‌کند.

یک بازی کاملاً بردنی به مسابقه‌ای روی لبه تیغ تبدیل شده است.

در لیگ هم پاری‌سن‌ژرمن سوم است. در نبود نیمار، پوچتینو در خانه با نیس و موناکو و خارج از خانه با دیژون و بوردو بازی دارد. موناکو با مربیگری نیکو کواچ پیشرفت خوبی داشته و هر هشت بازی رسمی‌اش در سال 2021 را برده و این یعنی بازی خیلی سختی برای پاریس است.

مصدوم شدن او در دیداری که تیم دوم پاری‌سن‌ژرمن هم به راحتی شکستش می‌داد، باعث می‌شود این تیم بزرگترین ستاره‌اش را درست در وقتی که بیشترین نیاز را به او داشت، از دست بدهد.

منبع: گل

 

ریچارد هال

 

جام حذفی ایتالیا را فراموش کنید، همینطور همه اتفاقات اخیر که برای اینتر خاطره شده است. برای آنتونیو کونته این چند هفته حیاتی است، اول برای امیدهای قهرمانی لیگ و دوم برای امنیت شغلی خودش.

امشب و یکشنبه آینده برای او تعیین‌کننده است و بازی‌های اینتر سرنوشت فصلش را رقم می‌زند. اول، لاتزیو است که هرگز نمی‌توان دست‌کمش گرفت. بعد هم دربی دلا مادونینا که می‌توان آن را فینال زودرس اسکودتو قلمداد کرد.

در هفته‌های گذشته نکات مثبت و منفی از اینتر دیده شده است اما کونته باید تمام تیم را راه بیندازد اگر می‌خواهد آینده‌ای در میلان داشته باشد.

مشکل اینتر این است که حتی وقتی شرایط خیلی خوبی دارد یک بازی بیشتر با بحران فاصله ندارد. حذف از لیگ قهرمانان این فصل، به شدت ناامیدکننده بود اما خیلی زود و به درستی اوضاع روبه‌راه شد. بعد از آن، کونته استاد موفقیت داخلی بود و جام حذفی و اسکودتو برایش در دسترس شد.

باخت در نیمه‌نهایی جام حذفی تلخ بود، اول به خاطر اینکه مقابل یوونتوس رقم خورد و دوم به دلیل آنکه نتیجه اشتباهات بود و اینکه خط حمله کارآمدی لازم را نداشت اما اینها نباید «پروژه اینتر» را به هم بریزد حتی اگر کونته به خاطر درگیری با آندره‌آ آنیلی، خبرساز شده باشد. این تیم با دو امتیاز اختلاف نسبت به میلان در رده دوم لیگ است و قرار است با هم بازی کنند، پس مشکل از کجا است؟

این به مالکیت باشگاه ربط دارد که دلبستگی به باشگاه ندارد و می‌گوید یا قهرمانی یا هیچ. گروه سونینگ همواره گزینه فروش اینتر را روی میز دارد. تصمیم دولت چین برای محدودکردن سرمایه‌گذاری‌ها، باعث شده این گروه وارد مذاکره با خریداران احتمالی شود. «ایل جورنو» گزارش داده علاوه بر گروه آمریکایی فورترس، چهار گروه دیگر هم علاقه دارند اما این مذاکرات باید زودتر به نتیجه برسد.

سونینگ تا انتهای فصل به 200 میلیون یورو نیاز دارد و باید این را از جایی وام بگیرد چون دولت چین سرمایه‌گذاری خارجی را محدود کرده است.

این سناریو را تصور کنید، اینتر به لاتزیو و میلان ببازد و شانس واقعی برای بردن اسکودتو را از دست بدهد. کمی اغراق آمیز است اما واقعیت دارد. کونته تحت فشار زیادی قرار می‌گیرد اما واکنش سونینگ چه خواهد بود؟ اخراجش می‌کند؟ شاید در شرایط عادی این کار را می‌کردند اما نبود سرمایه‌گذاری (اگر موضوع مالکیت حل نشود) این کار را خیلی سخت می‌کند.

فراموش نمی‌کنیم که اینتر هنوز دارد سالانه 4 میلیون یورو به لوچانو اسپالتی می‌دهد. او شاید نتواند به تیم دیگری برود اما شانس با او همراه بوده. خوشبختانه برای اینتر، قرارداد لوچانو در همین تابستان پیش رو منقضی می‌شود.

در عین حال، بهترین سناریو برای اینتر این است که به سرمایه‌گذاری مورد نظرش برسد و بالاخره به اسکودتو برسند تا موضوع استخدام کونته کاملاً موجه جلوه کند.

باید اشتباهات فردی را ترک کنند و در مقابل دروازه در بازی‌های بزرگ فرصت‌طلبی بیشتری داشته باشند. بله، آنها بیشترین گل زده را دارند در عین حال فرصت‌های گلزنی زیادی را از دست می‌دهند.

برای همین است که آینده اینتر کاملاً مبهم است، ممکن است اسکودتو را ببرند و سرمایه‌گذاری خارجی زیادی را جذب کنند هرچند ممکن است از حالا تا پایان فصل اتفاقات دیگری برای این تیم رقم بخورد.

حتی اگر شریکی پیدا کنند و به ثبات برسند، کونته اگر قهرمان سری A نشود، یک شکست‌خورده تلقی می‌شود. او همان کسی است که در تابستان می‌خواست مورد حمایت قرار گیرد اما این را هم می‌دانست همین حمایت شاید قاتلش شود. این داستان در تیم‌های دیگر دراماتیک است اما برای اینتر نه. آنها مثل یک خلبان نمایشی هستند. با شتاب به سوی زمین می‌روند اما مطمئن نیستند از عهده‌اش بر می‌آیند یا نه، اگر بتوانند مردم برایشان دست می‌زنند اما زمین خوردن اجتناب‌ناپذیر است. یک چیز قطعی است، اگر اینتر دو برد برابر لاتزیو و میلان به دست آورد، قطعاً جمعیت برای خلبان دست می‌زنند.

منبع: فوتبال ایتالیا

 

 

بایرن مونیخ قهرمان جام جهانی باشگاه‌ها شد و توانست شش‌گانه را فتح کند. آنها دومین تیم تاریخ هستند که به این دستاورد می‌رسند، پس از بارسلونای اسطوره‌ای پپ گواردیولا در سال 2009.

گواردیولا بلافاصله به بایرن تبریک گفت، تیمی که در سال‌های 2013 تا 2016 هدایتش را برعهده داشت. البته او به شوخی هانس دیتر فلیک، مربی بایرن را به چالش کشید و گفت که خوب است دو تیم بارسلونای 2009 و بایرن 2021 مقابل هم قرار بگیرند تا یک بار برای همیشه مشخص شود که کدام بهترین تیم تاریخ است.

گواردیولا در پیامی ویدئویی در توییتر گفت: «می‌خواهم به هانسی تبریک بگویم که دومین تیمی را دارد که شش قهرمانی پیاپی در یک فصل کسب می‌کند. پیش از تو یک تیم دیگر به اسم بارسلونا این کار را کرده. پس موافقی که من مسی و بقیه را بیاورم تا برای هفتمین قهرمانی مسابقه بدهیم؟ فقط بگو کجا تا بیاییم!»

متأسفانه چنین دیدار کلاسیکی را نمی‌توان برگزار کرد، چرا که بسیاری از بازیکنان تیم تاریخی گواردیولا بازنشسته شده‌اند اما سایت گل لیست بازیکنان دو تیم را با هم مقایسه کرده تا مشخص شود کدام تیم از نظر نفرات بهتر است.

 

ترکیب‌ دو تیم

 دروازه‌بان:   

ویکتور والدس و مانوئل نویر

هر دو نفر نقش سوییپر- دروازه‌بان را داشتند و هرچند والدس گزینه مناسبی برای سبک بارسلونا بود، در این زمینه رأی ما کاملاً آشکار است. مانوئل نویر کاری که والدس انجام داد را ادامه داد و هر دو نفر این نقش را به حد کمال رساندند اما نویر آلمانی یکی از معدود دروازه‌بانانی است که بازی‌هایش بسیار تماشایی است.

رأی ما: نویر (بارسلونا صفر – بایرن یک)

 

 

خط دفاعی: 

دنی آلوز و بنجامین پاوار

مدافع راست بایرن بود که گل قهرمانی این تیم در جام جهانی باشگاه‌ها را زد اما این مدافع فرانسوی در فینال لیگ قهرمانان ذخیره یاشوا کیمیش بود و به هیچ وجه قابل قیاس با دنی آلوز، مدافع پرانرژی برزیلی نیست.

آلوز ماشین پاس گل بارسلونا بود و بارسا هنوز نتوانسته جای خالی او را پر کند. او هماهنگی ویژه‌ای با لیونل مسی داشت.

رأی ما: آلوز (یک- یک)

 

کارلس پویول و ژروم بواتنگ

پویول رهبر و ستون خط دفاعی بارسلونا بود. او قلب شیر تیم گواردیولا بود. بواتنگ پس از آنکه مسی در سال 2015 نابودش کرد و البته پس از آنکه نیکو کواچ او را در سال 2019 عملاً کنار گذاشت، توانست خود را به شکلی عالی احیا کند اما «کاپیتان ابدی» بارسلونا در نبرد بین این دو نفر پیروز می‌شود.

رأی ما: پویول (2- یک به نفع بارسلونا)

 

جرارد پیکه و داوید آلابا

پیکه در دوران جوانی بود و بازگشتی پرشکوه از منچستر یونایتد داشت اما آلابا بازیکنی در اوج است و در بایرن مونیخ نقشی حیاتی داشته است. او که به پست مدافع میانی رفته، در فینال لیگ قهرمانان درخشان بود و توانست نیمار و کیلیان امباپه را مهار کند. آلابا گل اول فینال جام حذفی آلمان مقابل بایر لورکوزن را هم زد.

رأی ما: آلابا (2-2)

 

اریک آبیدال و آلفونسو دیویس

آبیدال اسطوره بارسلونا است و زیر نظر گواردیولا بسیار پیشرفت کرد اما او در هر دو فینال جام حذفی و لیگ قهرمانان به دلیل محرومیت غایب بود. دیویس در فصل 20-2019 کابوس مدافعان رقیب بود، هرچند که در این فصل افت کرده است اما اگر او در اوج باشد، مانند بازی 8-2 مقابل بارسلونا، مهارنشدنی است.

رأی ما: دیویس (3-2 به سود بایرن)

 

 

خط میانی: 

سرخیو بوسکتس و یاشوا کیمیش

اینکه بوسکتس توانست یحیی توره را از پست هافبک دفاعی بارسلونا کنار بزند خودش گویای همه چیز است. این بازیکن اهل ساحل عاج در پست‌های دیگر برای کاتالان‌ها همچنان نقش مهمی داشت، از جمله در پست مدافع میانی اما تیکی‌تاکای گواردیولا وابسته به گردش توپ از سوی بوسکتس بود.

کیمیش از بایرن یکی از قدر‌ترین بازیکنان فوتبال مدرن است. او نه‌ تنها بسیار سخت تلاش می‌کند، بلکه هوش تاکتیکی و انعطاف‌پذیری بالایش باعث شده از یک مدافع کناری تبدیل به یکی از بهترین هافبک‌های دنیا شود اما بوسکتس در این نبرد با فاصله‌ای اندک پیروز می‌شود.

رأی ما: بوسکتس (3-3)

 

ژاوی و لئون گورتزکا/تیاگو

دو هافبک کاملاً متفاوت که هر دو برای تیم‌هایشان حیاتی بودند. لئون گورتزکا هافبکی قدرتمند است که فاصله دو محوطه جریمه را پوشش می‌دهد. او در برد سوپرجام مقابل سویا گل زد و در بازپس‌گیری توپ از رقیبان به بایرن کمک می‌کند. او در ترکیب بایرن بهتر از تیاگو است که در دوران حضور در باواریا نقش مهمی داشت اما راهی لیورپول شده و بایرن بدون او شش‌گانه را فتح کرده است.

تیاگو بارسلونا را ترک کرد چرا که به هیچ وجه نمی‌توانست ژاوی را کنار بزند. ژاوی در فصل 09-2008 توانست 25 پاس گل بدهد. هرچند مسی ستاره و چهره اصلی تیم بود اما بدون مغز فوتبالی ژاوی، بارسلونا به اینجا نمی‌رسید. او ضرباهنگ بازی بارسلونا را تنظیم می‌کرد و باعث می‌شد بتوانند از ابتدا تا انتها حاکم میدان باشند.

هرچند گورتزکا را به تیاگو ترجیح می‌دهیم اما ژاوی از هر دو نفر بهتر است.

رأی ما: ژاوی (4-3 به سود بارسا)

 

آندرس اینیستا و توماس مولر

مولر پس از افت نگران‌کننده بعد از جام جهانی 2018، در فصل 20-2019 توانست به اوج برگردد و کمک کند بایرن تاریخ‌ساز شود. رائوم‌دویتر (به معنی فضایاب) زیر نظر فلیک احیا شد و اگر رقیب مستقیم او هر بازیکن دیگری به جز اینیستا بود، او را انتخاب می‌کردیم.

عملکرد این بازیکن اسپانیایی را نمی‌توان در آمار گل و پاس گل نشان داد، هرچند که او گل حیاتی بارسا مقابل چلسی را در دقیقه 93 زد و بارسلونا را به فینال لیگ قهرمانان رساند.

 اینیستا بازیکنی بود که راه حل‌ها را برای بارسلونا پیدا می‌کرد، همیشه می‌توانست در فضاهای محدود توپ را نگه دارد و حمل کند و مسی، ساموئل اتوئو و تیری آنری را راه می‌انداخت تا آتش به پا کنند.

رأی ما: اینیستا (5-3 به سود بارسا)

 

 

مهاجم:  

لیونل مسی و سرژ گنابری

گنابری با سرعتی فوق‌العاده دارد پیشرفت می‌کند و در فتح لیگ قهرمانان به دست بایرن نقشی کلیدی داشت. او در تمامی رقابت‌ها 23 گل زد که دو گل در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان برابر لیون بود اما وقتی بهترین بازیکن تاریخ در اوج باشد، هیچ‌کس را نمی‌توان با او مقایسه کرد. مسی در فینال لیگ قهرمانان گلزنی کرد و کمک کرد بارسلونا منچستر یونایتد را در رم دو بر صفر ببرد. او در برد چهار بر یک در فینال جام حذفی برابر اتلتیک بیلبائو هم گل زد اما شاید بهترین بازی او در این دوران برد 6-2 مقابل رئال مادرید در سانتیاگو برنابئو بود، جایی که برای اولین بار در پست شماره 9 کاذب بازی کرد.

رأی ما: مسی (6-3 به سود بارسا)

 

ساموئل اتوئو و روبرت لواندوفسکی

اتوئو در فینال لیگ قهرمانان در سال 2009 گل زد و با 30 گل، چهره‌ای کلیدی برای کاتالان‌ها بود اما گواردیولا او را بازیکن مازاد تشخیص داد و در تابستان به فروش رساند و به این ترتیب او در فتح جام جهانی باشگاه‌ها حضور نداشت.

لواندوفسکی ستاره بی چون و چرای بایرن است. او در قهرمانی تیمش در بوندس‌لیگا 34 گل به ثمر رساند و در لیگ قهرمانان در تنها 10 بازی، 15 گل زد. او به شکلی بی‌رحمانه دستش از توپ طلا دور ماند، چرا که این مراسم به دلیل همه‌گیری ویروس کرونا برگزار نشد.

رأی ما: لواندوفسکی (6-4 به سود بارسا)

 تیری آنری و کینگزلی کومان

بهترین روزهای تیری آنری بدون شک در آرسنال بود اما این بازیکن فرانسوی در شش‌گانه بارسا هم نقشی کلیدی داشت و در تمامی رقابت‌ها 26 گل زد. کومان در فینال لیگ قهرمانان تنها گل بازی را زد اما به اندازه هموطنش استمرار و ثبات نداشته است.

رأی ما: آنری (7-4 به سود بارسا)

 

 

نیمکت ذخیره:

بارسلونا: یحیی توره، بویان، رافا مارکس، سیدو کیتا، زلاتان ابراهیموویچ، پدرو، خوسه پینتو

بایرن: تیاگو آلکانتارا، ایوان پریشیچ، کورنتن تولیسو، لوکاس هرناندز، خاوی مارتینس، فیلیپه کوتینیو، سون اولریش

بارسلونا بیش از بایرن مونیخ به همه بازیکنانش متکی بود و یحیی توره، سیدو کیتا و پدرو بازیکنانی کلیدی در فتح شش‌گانه بودند اما تیم اصلی بایرن فاصله قابل توجهی با ذخیره‌هایش دارد و تنها تیاگو در فصلی که گذشت واقعاً استمرار داشت.

رأی ما: بارسا (8-4)

 

 

مربی: 

پپ گواردیولا و هانسی فلیک

فلیک قرار بود تنها کشتی بایرن را پس از جدایی نیکو کواچ به ساحل آرامش برساند و باواریایی‌ها هم در آن هنگام در شرایط بحرانی بودند اما فلیک دستاوردهای بسیار بیشتری داشت. این مربی موقت تبدیل به قهرمان بایرن شد. بایرن با او درخشان، پرفشار و با پرس بالا بازی می‌کند و با گذارهای سریع از دفاع به حمله، رقیبان را در هم می‌کوبد. فلیک همچنین کمک کرد ستارگانی مانند نویر و مولر به اوج برگردند و این اصلاً دستاورد کمی برای مربی نیست که در اولین فصل سرمربیگری در بوندس‌لیگا بود.

اما در سمت دیگر، گواردیولا فوتبال جهان را برای همیشه تغییر داد. تیکی‌تاکا را همیشه با این مربی کاتالان به خاطر خواهند آورد. نوآوری‌های گواردیولا در فوتبال مدرن پرشمار است و با سیستم او بود که اسپانیا فاتح جام جهانی 2010 شد. هرچند فوتبال از آن هنگام تاکنون پیشرفت کرده و مالکیت توپ با محکم بازی کردن و بازی مستقیم ترکیب شده اما فوتبال امروز بدون گواردیولا به اینجا نمی‌رسید. او تصمیماتی شجاعانه هم گرفت و رونالدینیو و دکو، دو اسطوره بارسا را کنار گذاشت.

البته این ربطی به این مطلب ندارد اما بازیکنانی مانند کیمیش به لطف حضور گواردیولا در بایرن به این سطح رسیدند.

رأی ما: گواردیولا

 

امتیاز نهایی: 

بارسلونا:  9 

 بایرن مونیخ: 4

 

استیفن کری می‌گوید یکی از بهترین مقاطع دوران حرفه‌ای خود را سپری می‌کند و حالا که بحث رسیدن جایزه باارزش‌ترین بازیکن فصل(MVP) به او مطرح شده، می‌خواهد در عمل همه چیز را ثابت کند نه با حرف.

گلدن استیت وریرز با پیروزی 105-111 برابر اورلاندو مجیک به آمار 14 برد و 12 باخت رسید در دیداری که کری 10 پرتاب سه امتیازی موفق و در مجموع 40 امتیاز داشت. او همچنین 8 ریباند، پنج پاس منجر به کسب امتیاز و چهار توپ‌ربایی به ثبت رساند.

او حالا 13 بازی متوالی است که حداقل چهار پرتاب سه امتیازی دارد ضمن اینکه برای هفدهمین بار در پرتاب از بیرون محوطه، دو رقمی می‌شود، هیچ بازیکنی در تاریخ NBA بیشتر از پنج بار چنین آماری به دست نیاورده.

کری اعتراف کرد وضعیت وریرز در جدول می‌تواند روی شانس او برای گرفتن جایزه MVP تأثیر بگذارد اما او می‌خواهد روی استمرار روند عالی‌اش تمرکز کند: «در این دو سال همواره بحثش مطرح بوده و این واقعاً افتخار بزرگی است. حالا کار من این است که خودم را در زمین مسابقه نشان دهم، این شرایط را حفظ کنم و به تیم کمک کنم که خودش را بالا بکشد، باید برای رسیدن به این جایزه، تیم رتبه خوبی داشته باشد. البته تلاش می‌کنم تمرکزم را با چنین چیزهایی به هم نزنم، اگر کارم را درست انجام دهم، من هم در پایان فصل جزو مدعی‌ها خواهم بود.»

استیو کر مربی وریرز هم در پاسخ به این سؤال که آیا کری هم می‌تواند جزو نامزدهای MVP باشد، گفت: «چطور نباشد؟ او از یک دنیای دیگر آمده. همین بازی آخر را ببینید، این آمار دیوانه‌کننده برای او تا حدی عادی شده است، کسی کمتر از آن را از او نمی‌پذیرد.»

 کری که دو بار جایزه MVP را برده، در چهار بازی پیاپی حداقل 30 امتیاز گرفته و اگر در بازی بامداد یکشنبه مقابل بروکلین نتس این روند را ادامه دهد، با رکورد خودش برابر می‌شود.

 

حراج کفش‌های مسی برای کمک به کودکان سرطانی

لیونل مسی یک بار دیگر دست به حرکتی خیرخواهانه زد و این بار در راستای اقدامات انسان‌دوستانه‌اش چیزی را حراج کرده که برایش خیلی باارزش است: کفش‌هایی که با آنها ششصد و چهل ‌و‌ چهارمین گلش برای بارسلونا را زد و با آن یک رکورد مهم را به ثبت رساند.

ستاره آرژانتینی تیم فوتبال بارسلونا در پیروزی 3 بر صفر بارسلونا در خانه رئال وایادولید در تاریخ دهم دی، گل سوم بارسا را زد تا رکوردی که 46 سال پیش توسط پله برزیلی در تیم سانتوس به ثبت رسیده بود را بشکند.

اکنون کفش‌هایی که مسی با آنها مقابل وایادولید به میدان رفت، در یک محفظه شیشه‌ای در موزه هنر ملی کاتالونیا در شهر بارسلونا نگهداری می‌شود و برای یک ماه در معرض دید عموم خواهد بود. پس از آن اما این کفش‌ها در یک حراجی به فروش خواهد رفت تا عواید حاصل از آن صرف کمک به برنامه درمان و سلامت کودکان دارای امراض آنکولوژی (غده‌های سرطانی) شود.

تصمیم مسی برای حراج کفش‌هایش به منظور کمک به درمان کودکان سرطانی، پیش از این هم مورد تحسین تولیدکننده این کفش‌ها یعنی شرکت آدیداس قرار گرفته بود. این شرکت آلمانی ویدئویی منتشر کرد که مسی را در حال نوشتن عدد 644 با ماژیک مشکی روی یک شیشه نشان می‌داد و در کنارش این پیام درج شده بود: «از کوچه‌های روساریو تا موزه بارسلونا. از پسر بچه‌ای 13 ساله با یک رویا تا کاپیتانی 33 ساله که عظمت را دوباره معنا کرد. از اولین گل حرفه‌ای‌اش در 15 سال گذشته تا زدن گل 644 و شکست رکوردی 46 ساله.

 

 

اخراج همه تماشاگران حین تماشای بازی جوکوویچ

مسابقات اوپن استرالیا، اولین گرنداسلم فصل جاری تنیس با یک حاشیه جالب همراه شد که در آن تماشاگران حاضر در ورزشگاه محل برگزاری مصاف نواک جوکوویچ و تیلور فریتز درست در اواسط مسابقه مجبور به ترک ورزشگاه شدند چرا که مقررات جدید برای پیشگیری از شیوع کرونا در شهر ملبورن وضع شد. این اتفاق در ست چهارم بازی مرد شماره یک تنیس جهان در دور سوم رقابت‌ها رخ داد. در واقع مقرر شده بود که پروتکل‌های بهداشی جدید از روز گذشته (شنبه) به اجرا درآید و زمانی که بازی جوکوویچ و فریتز به بامداد روز شنبه کشیده شد، تماشاگران در ساعت 23 و 59 دقیقه ناچار به ترک ورزشگاه شدند.

اعلام این خبر که تماشاگران باید ورزشگاه را ترک کنند، توسط داور روی تور انجام شد و واکنش توأم با نارضایتی آنها را به همراه داشت. آنها یکصدا هو کردند و پس از آن مجبور به ترک ورزشگاه راد لاور شدند. این در حالی است که در ابتدا تصور می‌شد پروتکل‌های بهداشتی جدید شامل حال تماشاگران نمی‌شود اما تنها 30 دقیقه به پایان بازی داور اعلام کرد که امکان تماشای ادامه مسابقه توسط تماشاگران حاضر در ورزشگاه رادلاور نیست.

پس از خروج تماشاگران از ورزشگاه، مسابقه ادامه پیدا کرد و مرد شماره یک جهان موفق شد حریف آمریکایی خود را با نتیجه 3 بر 2 شکست دهد هرچند که امیدهای او برای دفاع از عنوان قهرمانی‌اش به خاطر پاره شدن یکی از عضلات شکمش در هاله‌ای از ابهام قرار گرفته است. جوکوویچ پس از بازی درباره وضعیت مصدومیتش گفت: «در حال حاضر به نظر می‌رسد که یکی از ماهیچه‌های شکمی‌ام آسیب دیده است. پس نمی‌دانم که در عرض یکی دو روز می‌توانم بهبودی‌ام را به دست آورم یا نه.»

  

 

چاپ اسکناس با تصویر مارادونا در ایتالیا

یک شهر کوچک در جنوب شرقی ایتالیا برای زنده نگه داشتن یاد دیه‌گو مارادونا تصمیم گرفته که اسکناس‌هایی با تصویر اسطوره فقید فوتبال آرژانتین چاپ کند. به گزارش نشریه مارکا، انریکو فراتانجلو شهردار شهر کاستلینو دل‌بیفرنو که ایده این کار متعلق به او بوده است، گفت: «آرژانتین برای ما یک قهرمان واقعی فرستاد، کسی که ترجیح داد شاد کننده دل فقرا باشد و هرگز تسلیم منطق مزدورانه نشد. بعد از دیه‌گو، جنوب ایتالیا و جنوب دنیا ذهن خود را باز کرد و افرادی که همیشه مظلوم واقع می‌شدند فهمیدند که باید حقوق‌شان را برابر دریافت کنند. پس زنده باید مارادونا و زنده باد آزادی! اسکناس‌هایی که با تصویر مارادونا چاپ خواهد شد، صرفاً در منطقه‌ای کوچک از شهر کاستلینو دل‌بیفرنو و در داد و ستدهای محدود قابل استفاده خواهد بود. گل دست خدا و لحظه بالای سر برده شدن جام قهرمانی جام جهانی 1986 دو تصویر به یادماندنی مارادونا هستند که روی اسکناس‌های شهر کاستلینو دل‌بیفرنو چاپ شده‌اند.