تام سندرسن

 

در روز آگاهی سیاه‌پوستان در برزیل، افراد سیاه‌پوست سوپرمارکت‌های این کشور به قصد کشت کتک می‌خورند، مرتباً از سوی پلیس مورد اذیت و آزار و بی‌رحمی قرار می‌گیرند و حتی تصویرشان از عکس‌های تبلیغاتی مدارس خصوصی بریده می‌شود تا همکلاسی‌های سفیدپوست‌شان بیشتر دیده شوند. زمین فوتبال معمولاً یکی از معدود مکان‌هایی است که برزیلی‌ها در معرض تعصب‌های نژادی و نژادپرستی نیستند؛ عرصه‌ای که حداقل برای ساعاتی سیاه‌پوستان این کشور را از واقعیات ظالمانه زندگی روزمره دور نگه می‌دارد. با این وجود رخ دادن دو حادثه در کریسمس نشان داد حتی فوتبال برزیل هم از نژادپرستی در امان نیست؛ چه در سطوح پایه یا سطوح حرفه‌ای.

ابتدا یک کلیپ از یک پسر 11ساله به نام لوئیز ادواردو جنجال‌‌آفرین شد. در پایان یک مسابقه در کالتداس نوواس در حومه منطقه گویاس، یک بازیکن جوان وقتی شنید سرمربی تیم حریف برای اشاره کردن به او چندبار از لفظ «پِرِتو» (یک اصطلاح زننده نژادپرستانه در زبان پرتغالی) استفاده کرد، چشمانش غرق در اشک و به حسی دچار شد که دیگر به او اجازه نداد روی بازی تمرکز کند. چند روز بعد در واکنش به این اتفاق، بازیکنان تیم کورینتیانس در مصاف با گویاس، همگی برای حمایت از لوئیز ادواردو با پیراهن‌هایی که روی آن نام او درج شده بود به میدان رفتند. این حرکت آنها با استقبال و تشویق بازیکنانی مانند گابریل ژسوس و نیمار مواجه شد. حتی باشگاه سانتوس که نیمار در آن رشد کرد هم به لوئیز ادواردو پیشنهاد کرد در این تیم تست بدهد. در سرزمینی که یکی از نابرابرترین جوامع دنیا از حیث نژادی است، جایی که آموزش عمومی ضعیف و رفتن به مدارس خصوصی گران بوده و برای هرکسی مقدور نیست، فوتبال یکی از معدود راه‌هایی است که به پسربچه‌های سیاه‌پوست و خانواده‌های آنها نوید یک زندگی بهتر را می‌دهد. با این حال همان‌گونه که در نبرد خشونت‌آمیز میان فلامنگو و باهیا در ماه دسامبر به تصویر کشیده شد، فرار از فقر مالی برای بازیکنان سیاه‌پوست الزاماً به معنای نجات از فرار از تبعیض نژادی و نژادپرستی نیست.

در آن بازی از لیگ دسته اول برزیل، ژرسون هافبک تیم فلامنگو فاش کرد که بازیکن تیم باهیا، خوان پابلو رامیرز به او گفته «دهانت را ببند سیاه». ژرسون پس از مسابقه گفت: «من بارها به‌عنوان یک فوتبالیست حرفه‌ای به میدان رفته‌ام و هرگز چیزی نگفته‌ام چون هرگز از تعصبات بیجای برخی افراد آزار ندیده‌ام. اما بعد از آنکه گل خوردیم، رامیرز با برونو انریکه شروع به مشاجره کرد و من هم به سمت او رفتم و او به من گفت «دهانت را ببیند سیاه». او باید یاد بگیرد برای مردم احترام قائل باشد.»

این حادثه اظهارنظر بسیاری از بازیکنان تراز اول برزیلی را به‌همراه داشت. ریچارلیسون، مهاجم برزیلی اورتون که سال‌ها هم‌تیمی ژرسون بود، در توئیتر خطاب به هم‌تیمی سابقش نوشت: «آنها نمی‌توانند دهان ما را ببندند. ما بلند و بلندتر فریاد می‌زنیم. ما در کنار هم هستیم برادر! مرگ بر نژادپرستان!» با این حال بعد از بازی، مانو منزس سرمربی تیم باهیا هم در کنار زمین با ژرسون مشاجره داشت و او را به عوام‌فریبی متهم کرد. منزس که یک دهه پیش تیم امید برزیل را به فینال المپیک لندن رساند، عملاً داشت ادعا می‌کرد ژرسون، بازیکن تیمش او را به نژادپرستی متهم کرد تا جو مسابقه را در یک بازی سخت به سود تیم خودش تغییر دهد. این ماجرا مایه شرمساری باهیا شد؛ تیمی که با افتخار توانسته لقب تیم دارای بیشترین پیشرفت در زمینه مبارزه با نژادپرستی و همنوع‌ستیزی را برای خودش کسب کند. این ماجرا آنقدر برای این باشگاه گران تمام شد که در پایان مسابقه باهیا اعلام کرد رامیرز را محروم و منزس را اخراج کرده است. البته باشگاه دلیل اخراج منزس را نتایج ضعیف دانست اما مشخص بود که جنجالش هم در اخراج او تأثیر گذاشته است. ژرسون شکایتش را به پلیس برزیل اعلام کرد و متعاقب آن رامیرز در یک کلیپ ویدئویی که توسط باشگاه در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد، به‌صورت رسمی عذرخواهی کرد. با این حال او همچنان تأکید داشت به ژرسون نگفته دهانش را ببیند و هیچ حرف نژادپرستانه‌ای نزده و بازیکن حریف منظور او را اشتباه متوجه شده است. باهیا بعد از آن ماجرا یک متخصص زبان‌شناس استخدام کرد که تأیید کرد هیچ خطایی از سوی بازیکن این تیم سر نزده است، به این ترتیب او به تیم برگشت. باشگاه اما اعلام کرد قصد دارد تمهیدات بیشتری برای جلوگیری از رخ دادن اتفاقات مشابه بیندیشد از جمله گنجاندن بندهایی در ممنوعیت نژادپرستی در قرارداد بازیکنان. فقط بازیکنان گمنام نیستند که در برزیل قربانی نژادپرستی می‌شوند. دنی آلوز، یکی از بهترین دفاع راست‌های تاریخ فوتبال که دوران بازیگری‌اش را در باهیا آغاز کرد، در تیم ملی برزیل زیر نظر منزس بازی کرد و حالا هم برای سائوپائولو توپ می‌زند، خودش زخم‌خورده نژادپرستی است. به همین خاطر او اعتراضش را به مجازات‌هایی که برای منزس و رامیرز در نظر گرفته شده بود نشان داد و گفت: «به نظر من شرم‌آور است که ما هنوز درگیر چنین مسائل پیش پا افتاده‌ای هستیم. در مسائلی که باید واقعاً پیشرفت می‌کردیم، هر روز داریم احمقانه‌تر رفتار می‌کنیم. تا وقتی که مجازات سختی در نظر گرفته نشود، این داستان‌ها ادامه دارد.» به هر حال برزیل هنوز درگیر نژادپرستی است و هرچه می‌گذرد فوتبال این کشور هم از سایر تبعیض‌های نژادی که در این کشور وجود دارد تأثیر می‌گیرد.

منبع: گاردین

 

خبرهای زیادی از پیوستن یولیان برانت به آرسنال در ژانویه به گوش می‌رسد. این هافبک بوروسیادورتموند که 30میلیون یورو می‌ارزد، از اینکه به او بازی نمی‌رسد ناراحت است. این بازیکن 24ساله می‌تواند در پست‌های بال و هافبک میانی بازی کند، ولی در این فصل در تمامی رقابت‌ها تنها 955 دقیقه در میدان حاضر بوده است.  به این ترتیب بود که روزنامه بیلد نوشت او ممکن است با قیمت 5/22میلیون یورو فروخته شود.

البته این شایعات را میشاییل زورک، مدیر ورزشی دورتموند رد کرده است. او می‌گوید: «در حال حاضر هیچ پیشنهادی برای وی نداریم. این تقصیر ما نیست که مرتب شایعات خلاف واقع می‌سازند. آنها با اسامی بازی می‌کنند که ما برنامه‌ای برای فروش‌شان نداریم.»

اینکه خبر انتقال یک بازیکن به‌صورت علنی تکذیب شود چیز جدیدی نیست. برانت بی‌تردید از اینکه بازی نمی‌کند ناراحت است. او در تابستان 2019 جذب و از او به‌عنوان خریدی بزرگ یاد شد. اما لوسین فاوره هرگز او را به اوج عملکردش نرساند. این بازیکن در لورکوزن زیر نظر پیتر بوش به‌عنوان بازیکن شماره 8 تهاجمی بهترین بازی‌هایش را داشت.

فاوره اما برنامه‌ای برای بازی دادن به او در این پست نداشت. این مربی سوئیسی از برانت در تمام نقاط زمین استفاده می‌کرد. او در پست بال، بازی‌ساز و حتی شماره 9 کاذب به میدان رفت. در هر حال برانت نتوانست جایی در ترکیب ثابت دورتموند پیدا کند. به این ترتیب شایعات اخیر به‌دلیل نارضایتی او در دورتموند شکل گرفته است.

این خبر خوبی برای آرسنال بود، هرچند آنها مشکلات مالی فراوانی دارند و تراز مالی انتقالات‌شان منفی 300میلیون یورو است. این باشگاه 133میلیون یورو از بانک انگلیس وام گرفته است. آنها با این حال این بازیکن تیم ملی آلمان را می‌پسندند. اما روز شنبه ضربه محکمی به این انتقال احتمالی وارد شد. پس از پیروزی 3 بر یک آنها مقابل آربی‌لایپزیگ بود که دورتموند اعلام کرد اکسل ویتسل، هافبک آنها، دچار مصدومیت تاندون آشیل شده و تا آینده‌ای نامشخص دور از میدان خواهد بود. طبق مطالعه‌ای که یوفا انجام داده، میانگین زمان دوری از میدان با مصدومیت تاندون آشیل 169 روز است در نتیجه ویتسل ادامه فصل بوندس‌لیگا را از دست داد. به این ترتیب بعید است دورتموند در این زمستان اجازه رفتن را به هافبک‌هایش بدهد. در واقع مصدومیت ویتسل باعث می‌شود برانت فرصتی عالی پیدا کند تا خودش را نشان دهد.

مشخصات این بازیکن 24ساله دقیقاً مطابق با هافبک بلژیکی نیست، اما ادین ترزیچ، مربی دورتموند می‌تواند او را به‌جای ویتسل بازی دهد و به این ترتیب خلاقیت بیشتری به خط میانی تیمش بدهد. این خبر بدی برای آرسنال است و آنها حالا باید به سراغ هافبک‌های دیگر بروند. اما برای دورتموند و برانت، این می‌تواند فرصت جدیدی باشد تا آنها سرانجام نشان دهند خوش‌بینی‌ که در سال 2019 به وجود آمده بود بی‌دلیل نبوده است.

 

گزارش

استیو پرایس 

 

لیورپول شاید در حال حاضر در صدر جدول لیگ برتر قرار داشته باشد اما اگر به منچستریونایتد ببازد و نتایج بازی‌های دیگر هم به نفعش نباشد، ممکن است در آخر بازی‌های هفته پیش‌رو تا رده ششم سقوط کند. وقتی آنها در دور سوم جام حذفی سال گذشته اورتون را شکست دادند، با 13 امتیاز اختلاف نسبت به لسترسیتی در صدر بودند و با تیم دهم 31 امتیاز فاصله داشتند؛ با یک بازی کمتر. این فصل تنها هفت امتیاز 10 تیم بالای جدول را از یکدیگر جدا می‌کند.

این فصل لیگ برتر نزدیکتر از حد طبیعی است، در واقع از سال 1992 که لیگ برتر شروع شد هرگز رقابت‌ قهرمانی در بالای جدول به این شدت نبوده. معمولاً در این مقطع از فصل (که همیشه اواسط دسامبر و قبل از برنامه فشرده کریسمس و سال نو بود) 12 امتیاز اختلاف شش تیم بالای جدول است و 17 امتیاز فاصله 10 تیم اول. قبل از این فصل، نزدیکترین رقابت لیگ برتر در فصل 2002-2001 بود که نیوکاسل بعد از 17 بازی در صدر بود و لیورپول به‌خاطر گل زده کمتر و با یک بازی کمتر دوم، فولام هم با 23 امتیاز در رده دهم بود. ماه بعد از آن منچستریونایتد و لیدز به صدر رسیدند و در نهایت آرسنال با هفت امتیاز اختلاف به قهرمانی رسید. فصل نزدیک بعدی 1999-1998 بود که بعد از 17 بازی، استون‌ویلا در صدر بود اما در نهایت ششم شد.

وقتی لیگ برتر اینطور نزدیک است باید تیم‌ها را ورای جدول لیگ ارزیابی کرد. آرسنال و چلسی در حال حاضر به‌ترتیب شش و سه امتیاز با سهمیه لیگ قهرمانان فاصله دارند اما خیلی‌ها منتظر اخراج میکل آرتتا و فرانک لمپارد هستند. کمتر از یک ماه قبل، نبوغ ژوزه مورینیو تاتنهام را تا صدر برده بود، بعد تا رده هشتم تنزل کردند و اگر فرداشب استون‌ویلا را ببرند، به یک امتیازی صدر می‌رسند. اوله‌گونار سولشر که گفته می‌شد دستش از تاکتیک خالی است و تیمش عمق ندارد، می‌تواند در پایان بازی‌های هفته آینده با شش امتیاز اختلاف در صدر جدول قرار بگیرد. با این لیگ نزدیک، شاید تعجبی ندارد که تنها یک تغییر مربی در لیگ برتر رخ داده.

می‌گویند جدول لیگ دروغ نمی‌گوید اما وقتی فاصله 10 تیم بالای جدول تنها هفت امتیاز است، یکی دو خوش‌شانسی یا تصمیم بحث‌برانگیز می‌تواند ریخت جدول را کاملاً به‌هم بریزد. هدف‌های تعیین‌شده و قابل انتظار کاملاً مبهم و غیرقابل پیش‌بینی شده‌اند هرچند در اوایل فصل ملاک نسبتاً خوبی به‌شمار می‌روند برای اینکه در مورد نتایج یک تیم باید نگران بود یا اینکه شانس با آن تیم همراه بوده است. فصل که جلو می‌رود، اختلاف میان اهداف قابل انتظار احتمالاً ربط بیشتری به سبک بازی تیم پیدا می‌کند تا شانسش. اما وقتی جدول لیگ اینطور نزدیک دنبال می‌شود، اهداف قابل انتظار شاید شاخص مفیدتری از بازی‌های آینده باشد نسبت به یک فصل عادی. اگر اینطور باشد، منچستریونایتد و تاتنهام احتمال دارد مسیر سقوط را طی کنند در حالی که چلسی و منچسترسیتی می‌توانند به کورس رقابت قهرمانی برسند. شایعات زیادی درست شده در اینکه شغل لمپارد در خطر است اما بر اساس شاخص‌ها چلسی دومین تیم لیگ برتر است بنابراین نباید فعلاً او را به‌طور کامل کنار گذاشت.

در این لیگ نزدیک با شیوع ویروس کرونا برنامه چنان فشرده شده که بعضی تیم‌ها از حالا تا اردیبهشت هر هفته دو بازی انجام می‌دهند و همه اینها در تعیین قهرمان این فصل نقش دارد. سولشر فصل گذشته نشان داد اگر 11 بازیکن اصلی‌اش را در اختیار داشته باشد می‌تواند نتایج خوبی بگیرد اما استفاده نکردن از سیستم چرخشی در فصل گذشته یکی از دلایل عمده ناکامی‌های این تیم در نیمه‌نهایی‌ها بود. این فصل تیم او عمق بهتری پیدا کرده و بازیکنان قابل اعتمادتری را روی نیمکت دارد ضمن اینکه درباره مصدومیت هم شانس همراهش بوده و اگر می‌خواهد یونایتد همچنان در کورس قهرمانی بماند باید تیمش را در نیمه دوم فصل مدیریت کند.

از این جهت عمق منچسترسیتی در اواخر فصل ثمر می‌دهد و به همین دلیل است که بسیاری از کارشناسان این تیم را دارای بیشترین شانس می‌دانند برای اینکه مانع از رسیدن لیورپول به دومین قهرمانی متوالی شود. چلسی نیز اگرچه خریدهای جدیدش با کووید-19 و مصدومیت درگیر شده و نتوانسته‌اند انتظارات را برآورده کنند اما قدرت نیمکت این تیم شاید عاملی کلیدی باشد برای اینکه لمپارد بالاتر از مورینیو قرار بگیرد که تاتنهامش در این فصل استثنایی بوده، اما تا بحران فقط یک مصدومیت هری کین یا سون هئونگ مین فاصله دارد.

شیوع بیشتر کووید-19 ممکن است تیم‌ها را مجبور کند با تیم‌های ضعیف‌شده خود بازی کنند مانند کاری که استون‌ویلا در جام حذفی انجام داد. فشردگی بازی‌ها به حدی است که اواخر فصل احتمال انجام سه بازی در هفته کاملاً متصور است.

با این لیگ نزدیک، اتفاقات بیرون زمین و برنامه‌ریزی بازی‌ها می‌تواند تیمی که در پایان فصل جام قهرمانی را بالای سر می‌برد را تعیین کند.

 

منبع: فوربز

 

 

دامیون لی در فاصله 3/3 ثانیه مانده به پایان، پرتاب‌های آزاد خود را به ثمر رساند تا گلدن‌استیت وریرز در کوارتر چهارم بازی سخت با تورنتو رپتورز مساوی کند و بعد در نهایت به برتری 105 بر 106 برسد، آن هم در دیداری که استیفن کاری سایه‌ای از خودش بود. پاسکال سیاکام 25 امتیاز گرفت هرچند ضربه آخرین ثانیه او بی‌فایده بود. فرد فان فلیت نیز در دیداری که تکرار فینال سال 2019 بود و رپتورز در شش بازی به سود خود پایان داد، 21 امتیاز گرفت. در دقیقه آخر کوارتر پایانی بازی خطای کایل لووری گرفته و سه پرتاب به وریرز داده شد، بازیکنان رپتورز به آن اعتراض داشتند اما در نهایت حکم را پذیرفتند ولی هر سه را وارد سبد کرد. اندرو ویگینز 17 امتیاز گرفت و برای نخستین‌بار در حرفه‌اش، چهار بلاک‌شات داشت در دیداری که نزدیک بود برتری 17 امتیازی‌شان از دست برود.

اما کاری که در چهار بازی قبلی تیمش 143 امتیاز گرفته بود از جمله بازی با پورتلند که 62 امتیاز گرفت، در این بازی تنها 11 امتیاز به دست آورد و 9تا از 10 پرتاب سه امتیازی‌اش به ثمر ننشست. او در فاصله 4/34 ثانیه به پایان، توپ را لو داد اما در بازبینی صحنه به نفع گلدن‌استیت رأی دادند.

تورنتو در سه بازی اخیر برابر وریرز به پیروزی رسیده بود از جمله در دیدار اسفند گذشته که به صعود این تیم به پلی‌آف انجامید.

این بازی تماشاگران ویژه‌ای داشت؛ وریرز به‌عنوان بخشی از برنامه «شب دانش‌آموزان» 50 هوادار از مدارس اوکلند و سانفرانسیسکو در این بازی دعوت کرده بود.

تورنتو در مجموع 2 برد و 7 باخت دارد در برابر وریرز که 6 برد و 4 باخت دارد. رپتورز در بازی بعدی خود در پورتلند به میدان می‌رود که نخستین ست از بازی‌های پشت سر هم این تیم است. وریرز هم بامداد پنجشنبه میزبان پیسرز است. این تیم با احتساب آن بازی هفت دیدار خانگی در 12 روز برگزار می‌کند. 

آنتونی دیویس 27 امتیاز گرفت، لبرون جیمز 18تا به آن اضافه کرد و لس‌آنجلس لیکرز با پیروزی 102 بر 120 برابر هیوستون راکتس برای ششمین‌بار در هفت بازی اخیرش برنده شد. دیویس بازی شنبه را به‌دلیل مصدومیت از دست داد و جیمز بعد از این پیروزی گفت: «همین‌که آنتونی به ترکیب برگشت، تیم سرحال شد و در دفاع و حمله بازی خیلی بهتری انجام دادیم.» فرانک ووگل، مربی تیم هم گفت: «دفاع در برابر او واقعاً سخت است چون می‌تواند از راه‌های متعددی به شما ضربه بزند.»

لیکرز در بیشتر دقایق این بازی برتری امتیازی دورقمی نسبت به حریف داشت و این فاصله تا 27 امتیاز هم رسید. بهترین بازیکنان راکتس، کریستین وود با 23 امتیاز و جیمز هاردن با 20 امتیاز بودند. دو تیم بامداد فردا در هیوستون دوباره با هم روبه‌رو می‌شوند. بعد از آن، لیکرز آخرین بازی خارج از خانه خود را در اوکلاهماسیتی برگزار می‌کند. راکتس هم بعد از دومین بازی با لیکرز، جمعه و یکشنبه آینده دو بازی پشت سر هم در سن آنتونیو دارد.

استفان سیلاس، مربی راکتس هم گفت: «تیم ما در این بازی دو مشکل داشت؛ یکی لو دادن توپ و دیگری انتقال. این دومی نباید مشکل ایجاد می‌کرد چون ما مدت زیادی است در کنار هم بازی می‌کنیم و باید هماهنگی لازم را داشته باشیم.»

در میان بازیکنان تعویضی دو تیم، تالن هورتون تاکر برای لیکرز 17 امتیاز گرفت و مونترزل هارل، بازیکن سابق راکتس، 16 امتیاز و 8 ریباند داشت. 

دانوئل هاوس برای چهارمین بازی پیاپی به‌دلیل اسپاسم کمر نتوانست راکتس را همراهی کند. بازیکنان هیوستون در این بازی از 41 پرتاب سه امتیازی خود تنها سه‌تا را به ثمر رساندند.

 

کاوای لنارد از آن ماسک لعنتی که دو هفته روی صورتش بود خلاص شد، به زمین آمد و سه امتیازی پشت سه امتیازی گرفت. او 35 امتیاز کسب کرد که بالاترین امتیاز این فصلش بود و آمار کلی خود را به بیش از 10هزار امتیاز رساند و لس‌آنجلس کلیپرز برابر شیکاگوبولز به برتری 127 بر 130 رسید. لنارد درباره رکوردش گفت: «عدد خوبی است اما واقعاً برایم اهمیت ندارد. شاید زمانی که بازنشسته شدم، برگشتم و این افتخارات را مرور کردم اما در حال حاضر فقط باید آمادگی‌ام را حفظ کنم و بیشتر بخواهم.» او روی یکی از پرتاب‌های سه امتیازی‌اش در کوارتر سوم به 10هزار امتیاز رسید. در این کوارتر 21 امتیاز گرفت که از نظر تعداد امتیاز و پرتاب سه امتیازی در یک کوارتر برای او سابقه نداشت. این بازیکن به مدت دو هفته روی صورت خود ماسک مخصوصی می‌زد که از هشت بخیه دهانش محافظت کند. آرنج هم‌تیمی‌اش، سرژ ایباکا در شب کریسمس این بلا را سرش آورد.

پل جورج با 28 امتیاز، هفت ریباند و 9 پاس منجر به کسب امتیاز دومین بازیکن مؤثر کلیپرز بود که بعد از دو باخت، طعم پیروزی را چشید.

آن طرف هم شش بازیکن بولز دورقمی امتیاز گرفتند که سرآمدشان زک لاواین بود با 45 امتیاز.

کلیپرز در این بازی برای پنجمین‌بار در تاریخش 20 پرتاب سه امتیازی یا بیشتر داشت و نیکلا باتوم برای هشتصدمین‌بار در فصل عادی برای این تیم به میدان رفت. بولز در بازی بعدی خود بامداد چهارشنبه میزبان بوستون است و کلیپرز یک روز بعد از نیواورلینز پذیرایی می‌کند.

 

کریستیانو رونالدو، فوق‌ستاره یوونتوس، کمتر از یک ماه دیگر 36ساله می‌شود. او با این حال یکی از آماده‌ترین فوتبالیست‌های حال حاضر است.

رونالدو در طول دوران درخشان بازی‌اش به شکلی فوق‌العاده از بدنش مراقبت کرده و حرفه‌ای‌ بودن او در داخل و خارج میدان به او اجازه داده قله‌های زیادی را در 20 سال گذشته فتح کند. این بازیکن که پنج‌بار برنده توپ طلا شده است، می‌خواهد دست‌کم تا 41سالگی به بازی ادامه دهد.

در حال حاضر هیچ دلیلی وجود ندارد مانع بازی او تا آن سن شود. رونالدو یکشنبه در بازی یوونتوس مقابل ساسولو به میدان رفت. این مهاجم افسانه‌ای که برخی او را بهترین بازیکن تاریخ می‌دانند، باز هم نشان داد از نظر قدرت پرش بی‌نظیر است.

پائولو دیبالا از سمت چپ یک سانتر را به درون محوطه جریمه فرستاد و رونالدو در حالی که حرکت چندانی روی زمین نکرده بود، توانست بالاتر از آندره‌آ کونسیلی، دروازه‌بان حریف، به هوا بپرد و توپ را بزند. کونسیلی با تمام توان پرید و دستش را باز کرد تا توپ را بزند، اما سر رونالدو حتی از دستان او هم بالاتر بود و این بازیکن توانست بالاتر از دست او ضربه سر بزند. این لحظه‌ای باور نکردنی بود.

او در این بازی سومین گل تیمش در پیروزی 3 بر یک را به ثمر رساند و به این ترتیب از نظر تعداد گل رسمی با رکورد جوزف بیکان، برترین گلزن تاریخ برابری کرد. این مهاجم اهل اتریش و چک در سال‌های 1931 تا 1955 بازی کرده و 759 گل رسمی زده بود. رونالدو اخیراً از آمار 757 گل رسمی پله هم عبور کرده بود. از نظر تعداد گل رسمی، لیونل مسی در حال حاضر پنجم است.

 

نبرد بزرگ در راه

تایسون با هالیفیلد مبارزه می‌کند؟

مایک تایسون با ایواندر هالیفیلد صحبت کرده و آنها ممکن است در مبارزه‌ای رودرروی هم قرار بگیرند، در حالی که مجموع سن آنها روی هم 112 سال است! مایک آهنین در سال 2020 به شکلی غیرمنتظره به میادین بازگشت. او 15 سال پس از بازنشستگی دوباره مسابقه داد. مبارزه او نمایشی و با روی جونز جونیور بود که پیش‌تر قهرمان چهار وزن شده بود. مبارزه هشت راندی آنها پشت درهای بسته برگزار شد و با نتیجه مساوی به پایان رسید. هالیفیلد هم این بازی را تماشا می‌کرد. هالیفیلد آخرین‌بار در سال 2011 مبارزه کرده است، اما پس از بازگشت تایسون به رینگ، او هم علاقه‌مند شده که بازگردد. هالیفیلد تنها فردی است که توانسته دوبار تایسون را ببرد. او در سال 1996 تایسون را ناک‌اوت کرد و در سال 1997 هم مبارزه بسیار مشهوری بین آنها درگرفت که در آن تایسون به‌دلیل گاز گرفتن گوش هالیفیلد، بازنده اعلام شد. حالا، 24 سال بعدتر، آنها ممکن است بار دیگر به مصاف هم بروند. هالیفیلد می‌گوید: «مسأله این است که اگر سرنوشت این باشد که بازی برگزار شود، همین اتفاق خواهد افتاد. چیزی که می‌توانم به شما بگویم این است که تیم من دارد با تیم مربیگری مایک صحبت می‌کند و من منتظر تصمیم هستم. آنها حالا دارند با هم مذاکره می‌کنند. مسأله این است که دارم برای این مبارزه تمرین می‌کنم. می‌دانم روزی این اتفاق می‌افتد و من آماده مبارزه با او هستم. اوضاع من خوب است.» تایسون 10میلیون دلار از مبارزه با جونز جونیور به دست آورد که آن را به خیریه‌های مختلف داده است. هالیفیلد بر این باور است که مبارزه با مایک آهنین می‌تواند 200میلیون دلار برای‌شان به‌همراه داشته باشد. او می‌گوید: «نظر من این است که باید همیشه به مردم کمک کرد. من تلاش می‌کنم برکتی که به زندگی‌ام آمده را به دیگران هم منتقل کنم. زمانی که فرصتش مهیا باشد، دوست دارم با دستاوردهایم بهترین کار را انجام دهم. بر این باورم که اگر با مایک مبارزه کنم، این بازی 200میلیون دلار درآمد خواهد داشت. این بزرگترین مبارزه ممکن خواهد بود. واقعیت همین است. من پیامم را به مایک داده‌ام. این تصمیمی است که او باید بگیرد و ما باید با هم توافق کنیم. من قرار نیست به کسی بگویم چه خواهم کرد. من استراتژی‌ام مقابل مایک را لو نخواهم داد.»

 

 

بنزما، سه بازی بدون شوت در چارچوب!

پای کریم بنزما قفل شده است. او حالا سه بازی است که گلی نزده و این خبر بدی برای رئال‌مادرید است، چراکه او 4/32درصد گل‌های این تیم در این فصل (یعنی 12 از 37 گل آنها) را به ثمر رسانده است.بنزما در حالی پا به سوپرجام اسپانیا می‌گذارد که آمار خوبی ندارد. او در سه بازی اخیر تیمش نه گلی زده و نه پاس گلی داده و حتی یک ضربه داخل چارچوب هم نداشته است. سه تیم الچه، سلتا ویگو و اوساسونا برابر او به مشکلی برخورد نکرده‌اند. رئال‌مادرید مقابل الچه موقعیت‌های گل خوبی ساخت، اما آنها مقابل سلتا تنها دو ضربه داخل چارچوب زدند و در ال‌سادار هم تنها ضربه داخل چارچوب رئال را مارکو آسنسیو در دقیقه 48 زد. در دوره دوم حضور زین‌الدین زیدان روی نیمکت رئال سابقه نداشته که بنزما عملکردی ضعیف داشته باشد. او از زمانی که سانتیاگو سولاری و جولن لوپتگی نیمکت رئال را ترک کرده‌اند چنین روندی را تجربه نکرده بود. در دوران آنها، او شش بازی بدون گل را در کارنامه ثبت کرده بود. او در دوره اول حضور زیدان هم هفت بازی بدون گل زده را پشت سر گذاشت، ولی در آن هنگام کریستیانو رونالدو در رئال بود و گل‌هایش به کمک رئال می‌آمد. حالا رئال مهاجم گلزن دیگری در کنار بنزما ندارد و در جدول گلزنان این تیم، لوکا مودریچ و کاسمیرو که هافبک هستند، گلزنان بعدی رئالند. این موضوع برای تیمی با اهداف رئال‌مادرید طبیعی نیست. این مشکل در فصل گذشته هم برقرار بود. در آن فصل دومین گلزن برتر رئال سرخیو راموس و رودریگو با 11 گل بودند. لوکا یوویچ را مربیان رئال نمی‌پسندند، به ماریانو دیاز فرصت بازی نمی‌رسد، ادن آزار منتظر آن است که فرم خود را سرانجام بازیابد، رودریگو مصدوم می‌شود و وینیسیوس جونیور هم که نیست. به این ترتیب آسنسیو تنها مهاجم دیگر رئال است که می‌تواند گل بزند. این مشکلی است که باید برطرف شود. بنزما تقریباً همیشه به داد تیم رسیده، اما او هم دچار مشکل می‌شود. رئال در آستانه بازی پنجشنبه با اتلتیک‌بیلبائو در سوپرجام باید راه‌حلی بیابد.