استقلالی‌ها برای بازگشت دیاباته از مصدومیت روزشماری می‌کردند تا او بتواند برگ برنده محمود فکری در دربی باشد. با این حال این‌طور که شنیده می‌شود فکری قصد ندارد به دیاباته در ترکیب اصلی بازی بدهد و با همان زوج مهدی قایدی و ارسلان مطهری به میدان خواهد رفت. شاید در ابتدا این تصمیم عجیب به نظر برسد. اگرچه مهاجمان استقلال در دو بازی اخیر پایشان به گل باز شده و از بحران فاصله گرفته‌اند اما در طول فصل آمار گل‌زنی آنها خوب نبوده است. این در حالی است که دیاباته در مدت زمان‌های کوتاهی که به میدان رفته تأثیرگذار ظاهر شده است. ارسلان مطهری و قایدی اما وظایفی را در این چند هفته انجام می‌دادند که نبودن آنها می‌تواند تیم فکری را با مشکل مواجه کند. ارسلان مطهری در چند بازی آخر استقلال به عنوان تک مهاجم به میدان رفت. او وظیفه داشت تا مدافعان حریف را پرس کرده و با توپ‌گیری از آنها، قایدی یا بازیکنان دیگر را صاحب توپ کند. مطهری همچنین با پرس شدید مدافعان، حریف را تحت فشار قرار می‌دهد که هم فرصت بازیسازی نداشته باشند و هم احتمال اشتباه آنها بالا برود.

 مطهری با میانگین 41 لمس توپ در هر بازی در رتبه دوازدهم بازیکنان استقلال قرار دارد. این آمار نشان می‌دهد که او بیشتر وظایفی بدون توپ داشته تا بتواند با پرس، بقیه هم‌تیمی‌هایش را صاحب توپ کند. عکس زیر یک نمونه از حرکت ارسلان مطهری است که با گرفتن توپ از مدافع حریف اولین موقعیت استقلال مقابل آلومینیوم اراک را نصیب این تیم کرد.

با توجه به حضور جلال حسینی در قلب دفاع پرسپولیس، ارسلان مطهری می‎تواند مهره خوبی برای فکری و خطر بزرگی برای یحیی باشد. جلال حسینی با اینکه در این فصل ستاره سرخ‌ها بوده اما نمی‌توان از سن بالای او و کند بودنش گذشت و حضور بازیکنی مانند مطهری در نزدیکی او که در طول 90 دقیقه تحت فشارش قرار می‌دهد، احتمال اشتباه را در او بالا خواهد برد.

 میانگین بیش از 4 بازپس‌گیری توپ در هر بازی نشان می‌دهد که ارسلان خطر بزرگی برای هر خط دفاعی است. به همین دلیل محمود فکری به همین آسانی با آمدن دیاباته از این مهاجم نخواهد گذشت. سرمربی استقلال شاید اگر نترسد و شجاع باشد بخواهد از مثلث دیاباته و قایدی و مطهری استفاده کند تا در کنار پرس مطهری و شوت‌های قایدی از پاس‌های کلیدی و برتری هوایی دیاباته هم استفاده کند اما قرار دادن دیاباته به جای ارسلان مطهری بعید است.

(این مطلب پیش‌تر در سایت فوتبال۳۶۰ منتشر شده است)

 

جالبش اینجا بود که سه ماه قبل یک عده می‌گفتند فوتبال ما نیاز به مربی و بازیکن خارجی ندارد و حالا همان‌ها می‌خواهند بازیکن و مربی خارجی به لیگ برگردند. خودتان را راحت کنید بفرمایید دستور از بالاست!

*

منصور قنبرزاده مدیرعامل اسبق نفت تز داده که از نامزدهای ریاست فدراسیون فوتبال برنامه اقتصادی بخواهید!

این را دست‌کم یکی بگوید که برای مدیریت در فوتبال از جیب خودش خرج کرده باشد یا دو زار از هزینه‌های تیمش را با برنامه اقتصادی به دست آورده باشد! شما یک مدت در تیم دولتی نفت مدیر بودی. جای دیگری برنامه اقتصادی خاصی از خودت نشان داده‌ای؟

*

خوبی ثبت نام انتخابات فدراسیون فوتبال این بود که عزیزی خادم و باندش بعد از چند سال دوری دوباره دور و بر فدراسیون دیده شدند. این هم خودش نوعی خبر روز است دیگر! بازگشت عزیزی خادم به فدراسیون!

 

تیم ملی فوتبال ایران نخستین دیدار خود در جام ملت‌های آسیا را با برتری 2 بر یک برابر تیم ملی عراق پشت سر گذاشت تا 3 امتیاز حساس و شیرین را از آن خود کند. دیدار تیم‌های ایران و عراق از گروه چهارم جام ملت‌های آسیا در ورزشگاه الریان قطر برگزار شد که ملی پوشان کشورمان به برتری 2 بر یک دست یافتند.

غلامرضا رضایی و ایمان مبعلی برای ایران و یونس محمود برای تیم ملی عراق گلزنی کردند.

«روشن ایرماتوف» داور نامدار ازبکستانی قضاوت این دیدار را برعهده داشت.

افشین قطبی تیم ایران را با ترکیب سید‌مهدی رحمتی، محمد نصرتی، هادی عقیلی، سید‌جلال حسینی، احسان حاجی‌صفی، آندرانیک تیموریان، جواد نکونام، ایمان مبعلی، غلامرضا رضایی، محمد غلامی و مسعود شجاعی روانه میدان کرد.

این دیدار با حملات عراقی‌ها آغاز شد به طوری که در دقیقه سوم سید‌مهدی رحمتی در فرصتی تک به تک ضربه یونس محمود را به خوبی دفع کرد.

در دقیقه 12 ارسال بازیکنان عراق از جناح چپ با اشتباه عجیب رحمتی مواجه شد تا عماد رضا توپ را با ضربه سر بر روی خط دروازه فرستاده و یونس محمود به راحتی دروازه خالی را باز کرد و عراق را پیش انداخت. در دقیقه 41 غلامرضا رضایی با پاس مناسب آندرانیک تیموریان در فرصتی تک به تک صاحب توپ شد و با ضربه‌ای دقیق کار را به تساوی کشاند تا نیمه نخست با نتیجه یک بر یک به پایان برسد. در دقیقه 83 ایمان مبعلی از روی یک ضربه ایستگاهی و با استفاده از اشتباه دروازه‌بان حریف تیم ایران را پیش انداخت.

 

سامان موحدی راد

 

دومین دربی بدون تماشاگر دوران کرونایی در انتظار فوتبال ایران است. بعد از آن رویارویی تابستانی در جام حذفی این دومین باریست که استقلال و پرسپولیس باید در ورزشگاه خالی آزادی به مصاف هم بروند تا یکی دیگر از بازی‌های لیگ بیستم ایران را رقم بزنند. روزگاری تصور اینکه بازی دربی بدون تماشاگر برگزار شود، غیرقابل باور بود ولی حالا این مسأله در حال تبدیل شدن به یک عادت است. آن هم در اوج دعواهای استقلال و پرسپولیس.

شاید هیچ دوره‌ای مثل پنج سال اخیر دعوای هواداران استقلال و پرسپولیس تا این حد رنگ و بوی فراتر از ورزشی به خود نگرفته باشد. آنها در این سال‌ها فراتر از فوتبال هر دو به ورطه بازی سیاست هم افتاده‌‎اند و هر کدام دیگری را به داشتن روابطی سیاسی متهم می‌کنند. آتش این خشم هم تا کنون فروکش نکرده است و در چند سال اخیر در دربی‌های مختلف به روی سکوها هم کشیده شده. حالا اما در اوج دوران این اختلاف نظرها انگار کلید خاموش ورزشگاه‌ها را زده باشند. یک دربی پرگل در سکوت محض سکوها برگزار شد و دربی دیگری هم در راه است که هنوز نمی‌دانیم چه سرنوشتی در پی خواهد داشت.

روی کاغذ استقلال با دو پیروزی پیاپی و عبور از بحران اول فصل انرژی و روحیه بالاتری دارد. خط آتش این این تیم در دو هفته اخیر به راه افتاده و مهاجم‌ها پای‌شان به گل باز شده است. شیخ دیاباته هم که بهترین مهاجم فصل گذشته بود در این فصل از مصدومیت‌های طولانی رهایی یافته و امکان بازی پیدا کرده که بهترین خبر برای تیم فکری است. مهم‎تر از عوامل درون زمین این محمود فکری است که در اولین دربی دوران مربیگری‌اش انگیزه زیادی برای پیروزی دارد. به ویژه اینکه تیم او در هفته‌های اول لیگ بسیار تحت فشار بوده و حالا او امیدوار است تا با گذر از این دوران و کسب سومین پیروزی پیاپی هم صدرنشینی را حفظ کند و هم اینکه جایگاه خود را به عنوان سرمربی استقلال تثبیت کند. چه اینکه بسیاری امتیازات هفته‌های اول تیم او را در ارتباط با بازی با تیم‌های نیمه دوم جدول دانسته‌اند و حالا او بعد از پیروزی برابر تیم صدرنشین گل‌گهر می‌خواهد یکی دیگر از تیم‌های مدعی لیگ را با پیروزی بدرقه کند.

در طرف مقابل اما گویا دومین فینال آسیایی برای پرسپولیسی‌ها چندان خوشایند نبود. آنها از روزی که به فینال رسیدند با بحران‌هایی مواجه شدند. محرومیت و از دست دادن ستاره‌ها موجب شد تا شروع لیگ چندان امیدوار کننده نباشد. بعد از فینال و شکست برابر اولسان هم آنها سه بازی پیاپی را با تساوی پشت سر گذاشتند تا هواداران با نگرانی منتظر دربی باشند. دربی روز دوشنبه که همه این هواداران نگران امیدوارند پرگل و زیبا باشد.

 

میعاد نیک

 

 گذر نامتوازن هفته‌های لیگ بیستم طی یک تضاد عجیب و با عبور از هفته دهم، به ایستگاه هشتم رسیده تا نوبت به تقابل سنتی و همیشه حساس سرخابی‌های پایتخت برسد.

 در شرایطی که فوتبال در جهان غریبانه‌ترین روزهایش را سپری می‌کند و استادیوم‌ها از فریادهای مستانه تهی مانده، نخستین شهرآورد تهران در سال میلادی جدید مانند دربی نیمه‌نهایی جام حذفی بدون حضور تماشاگرانی برگزار خواهد شد که در اوضاع بهداشتی نرمال قطعاً یک شب پیش از برگزاری این جدال می‌توانستیم ردی از آنها را در گوشه و کنار خیابان‌های منتهی به مجموعه ورزشی آزادی پیدا کنیم.

این غریبی و تنهایی اما تنها محدود به سکوهای سفت و سرد استادیوم آزادی نبوده و غبار رخوت و وحدانیت در رختکن‌های دو تیم هم حس می‌شود.

 در واقع مدت‌هاست که دربی‌های پایتخت از سوپراستارهای جذاب خالی شده و هربار کاراکتر درخشان از بازیکنی به یک بازیکن دیگر محول می‌شود؛ بازیگرهایی که خیلی از شخصیت کاراکتر دورند و تنها به رفع تکلیف فکر می‌کنند و نه انجام احسن آن. 

شهرآوردهای حیثیتی استقلال و پرسپولیس را با از حال رفتن مهدی هاشمی‌نسب به‌یاد داشته‌ایم و با سوت‌های کرکننده علیه علیرضا نیکبخت، دربی‌های سنتی را با مشت پرویز برومند به صورت پایان رأفت به‌خاطر سپرده‌ایم و شوت‌های انفجاری کریم باقری اما مدت‌هاست که انگار بیشه از غرش شیران خالی گشته و خبری از آن مشت‌های گره‌کرده از روی تعصب و رگ‌های گردن متورم و بادکرده نیست.

دربی نودوچهارم با فاصله بیشتر از 4 ماه نسبت به دربی حذفی برگزار می‌شود اما در همین مدت اندک، شدت تغییرات ترکیب تیم‌ها مخصوصاً پرسپولیس ناگزیر بوده و این شیب نزولی به اردوگاه سرخ‌ها خاک غربت و گرد تنهایی را بسیار بیش‌تر از سکوی آبی پاشیده. یحیی گل‌محمدی در وضعیتی شاگردانش را برای حساس‌ترین دیدار نیم‌فصل نخست لیگ برتر آماده می‌کند که نه دیگر از شجاع خلیل‌زاده خبری هست و نه از بشار رسن. کادرفنی پرسپولیس باز هم از حضور عیسی آل‌کثیر محروم مانده تا آسمان بار امانت را ناگزیر به دوش‌های تا به امروز ناتوان آرمان رمضانی و یا مهدی مهدی‌خانی بسپارد. در آن‌سوی میدان هم برخلاف تقابل پیشین دیگر تنظیم ریتم میانه میدان آبی‌ها از ساق‌های پرتوان علی کریمی بهره‌مند نیست تا محمود فکری هم از بروز خلأ در تیمش بی‌بهره نباشد. البته که روی کاغذ تمام شواهد و قرائن به برتری عددی و روندی استقلالی‌ها گواهی می‌دهند اما کیست که نداند دربی «خاص» است و برنده‌اش هم حتماً یک «تیم خاص»! اینجا برای خاص بودن و خاص شدن دیگر خبری از پست‌های اینستاگرامی و مصاحبه‌های رنگی نیست، معیار تشخیص خواص تنها در 90 دقیقه جدال تن‌به‌تن مشخص می‌شود ولاغیر.

عصر دوشنبه 22 دی‌ماه می‌تواند هم شروع یک ماجرای جذاب برای هرکدام از این دو قطب فوتبال کشور باشد و یا باز هم تکرار مکررات. اتمام اکران ماجرای نیمروز در استادیوم آزادی برای هرکدام از دو سرمربی کارکشته فوتبال ایران قطعاً راهگشای مسیرهای جدیدی خواهد بود چرا که دراماتیک‌ترین تقابل فوتبالی باشگاه‌های ایران ممکن است به اوج‌گیری یک تیم و سقوط آزاد یک تیم دیگر منجر شود. دربی پایتخت باز هم رسیده تا رنگ سپهر تهران مشخص شود، به قرمزی پرسپولیس و یا آبی به رنگ آسمان.

 

فرشاد کاس‌نژاد

 

دربی استقلال و پرسپولیس در میان انبوهی از سوءتفاهم‌ها، واقعیت‌های اختلاف‌برانگیز و زشتی رفتار مدیران در مقابل مسائل بین این دو باشگاه، دیگر فقط دربی هیجان‌انگیزی نیست، بلکه با موضوعاتی گره خورده است که نه بخشی از جذابیت فوتبال و رقابت جانانه، بلکه جدلی بی‌حاصل، بی‌پایان و بی‌معناست که بعید به نظر می‌رسد با روال جاری، به سرانجام خوشی برسد.

این هیاهوی هواداری بین استقلال و پرسپولیس از دایره هواداری شیرین و حتی تلخ هواداری طبیعی خارج شده و خشونت کلامی رایج در آن نه فقط نگران‌کننده، بلکه ناامیدکننده است. گریزی از این نیست که اگر بود، طی سالیان اخیر آتش این اختلافات فرو می‌نشست.

پایان این نوع نگاه در هواداری از استقلال و پرسپولیس شاید فقط روزی رقم بخورد که دو باشگاه از مالکیت مشترک رها شوند. وگرنه حتی کدخدامنشی‌ها و نوشتن‌ها و فریاد زدن که این ره به ناکجاست، اثر ندارد.

حتی پیشکسوتان و چهره‌های مهم و تأثیرگذار دو باشگاه در بسیاری از موارد با هوس لایک و فالوور وارد این بازی می‌شوند و ابایی از آثار آن ندارند.

دربی استقلال و پرسپولیس این‌بار شاید در اوج این بحث و جدل‌ها برگزار می‌شود و حساسیت‌ها به اوج رسیده است، حساسیت‌هایی که وام از حساسیت طبیعی فوتبال ندارد و خود به ضدفوتبال تبدیل شده است.

ضدفوتبال را در گذشته با دربی‌های پرترس دیده بودیم، در بازی‌هایی که حساسیت دست و پای بازیکنان را می‌بست. این‌بار اما ضدفوتبال بیرون زمین جریان دارد.

برای دامن زدن به این بحث‌های خانمانسوز که حتی مدیران این باشگاه‌ها از آن دست برنمی‌دارند و برای کسب محبوبیت روزمره پی آن را می‌گیرند، همه چیز فراهم است. در نوع اداره استقلال و پرسپولیس همواره سوژه‌هایی برای اشاره به تبعیض پیدا می‌شود، همیشه سوءمدیریت گریبانگیر است و می‌تواند نشانه تبعیض باشد. روشن کردن این آتش را همین سوژه‌ها آسان می‌کنند و در روزگار فعلی دو باشگاه پایانی برای این سوژه‌ها نمی‌توانیم متصور باشیم.

باور اینکه کسی بتواند بر این فضا غلبه کند و حرف واقع‌بینانه‌ای بزند و حرف و استدلالش اثری جدی و کارساز بگذارد، انگار ساده نیست.

 

علی علیزاده – مهاجم سابق پرسپولیس و استقلال

 

دربی همیشه شرایط خاص خودش را دارد. در دربی پیش رو استقلال شرایط بهتری دارد و به آرامش خاطر بیشتری رسیده و کفه ترازو به سود آبی پوشان در دربی سنگین‌تر است. پرسپولیس نسبت به دو سه سال آخر در این فصل خسته‌تر به نظر می‌رسد و عدم قهرمانی این تیم در فینال لیگ قهرمانان شوک بزرگی به تیم پرسپولیس بود. از نظر آماری و کیفیت بازی استقلال شرایط بهتری دارد.

برخی می‌گویند همیشه تیم قوی‌تر برنده دربی نیست. شاید قبلاً این گفته درست بود اما اکنون این شرایط نیست و هر تیمی که بتواند از تک موقعیت‌ها استفاده کند، می‌تواند پیروز شود.

نتیجه بازی قابل پیش‌بینی نیست اما با توجه به شرایط خوب مهاجمان استقلال تصور می‌کنم ارسلان مطهری و مهدی قایدی در استقلال و مهدی عبدی در پرسپولیس بتوانند در دربی گلزنی کنند. عبدی در این مدت در پرسپولیس خیلی خوب کار کرده ولی من نتیجه را پیش‌بینی نمی‌کنم.

شک نکنید دربی 94 با کیفیت از کار درمی‌آید. هر دو تیم بازیکنان با کیفیتی دارند و استقلال امسال با محمود فکری هم خیلی خوب نتیجه گرفته است. به نظر من هم استقلال و هم پرسپولیس در همین فصل هم شانس اول قهرمانی هستند. در نیم‌فصل پرسپولیس یکی از تیم‌هایی خواهد بود که بیشترین نقل و انتقالات و جذب بازیکنان را خواهد داشت.

من در 7 مسابقه استقلال و پرسپولیس حضور داشته‌ام. حضور تماشاگران این بازی‌ را جذاب می‌کند اما اکنون که به خاطر کرونا بازی بدون تماشاگر است شاید دربی دلچسب خود بازیکنان هم نباشد. حضور هواداران انگیزه بازیکنان هر دو تیم را برای پیروزی بیشتر می‌کرد. متأسفانه ویروس کرونا به همه جا لطمه زده و مسابقات هم بدون تماشاگر برگزار می‌شود.