الکساندر نوری بعد از پایان همکاری با هرتابرلین، این روزها را مشغول آنالیز بازی‌ها، حضور در تمرینات تیم‌های مختلف آلمانی و همچنین بررسی آینده شغلی‌‌اش است. او که یکی از مربیان جوان، خوشفکر و آینده‌دار بوندس‌لیگا محسوب می‌شود، بعد از موفقیت با وردربرمن و بقا به همراه این تیم در لیگ آلمان برای خود نامی دست و پا کرد. قراردادش با برمن دائمی شد اما فصل بعد از آن نتوانست آنطور که باید مطابق میل مسئولان این تیم قدیمی نتیجه بگیرد. همین مسأله باعث شد تا طرفین با یکدیگر قطع همکاری کنند.
نوری که در ایران هم شناخته‌تر شد و با حضور در برنامه نود، نام خود را سر زبان‌ها انداخت، بعد از وردربرمن، روی نیمکت اینگولشتات نشست اما بخت با او یار نبود تا بتواند موفقیت را تجربه کند. نوری خیلی زود از اینگولشتات جدا شد تا رویاهای خود را در بوندس‌لیگا و نه دسته‌های پایین‌تر دنبال کند. رویاهایی نظیر بازگشت به نیمکت‌ باشگاه‌هایی بزرگ و در نهایت کسب موفقیت در بالاترین سطح فوتبال آلمان.
الکساندر نوری که در آمریکا با یورگن کلینزمن آشنا شده و طرفین به درک متقابلی از توانایی‌های هم رسیده بودند، همکاری با یکدیگر را در هرتابرلین آغاز کردند. در هرتا تقریباً نوری وظایف اصلی را در زمین تمرین بر عهده داشت و کلینزمن هم مدیریت می‌کرد. ماحصل تلاش این دو، ثبت نتایج خوب و خروج هرتابرلین از منطقه خطر بود اما ناگهان مشخص نشد چه اتفاقی رخ داد که مسئولان این باشگاه تصمیم به پایان همکاری با ستاره سابق تیم ملی آلمان گرفتند. نوری درباره دوره همکاری با کلینزمن می‌گوید: «روزهای خوبی برای من رقم خورد. در آن مقطع این افتخار را داشتم که کنار کلینزمن کار کنم. نکته‌های بسیاری هم فرا گرفتم، بخصوص روحیه‌ای که او به بازیکنان می‌داد و آنها را آماده درخشش در مسابقات می‌کرد.»
 بعد از جدایی کلینزمن، مسئولان هرتا سکان هدایت تیم‌شان را به الکساندر نوری سپردند و این مربی ایرانی هم توانست نتایج خوب و موفقیت‌آمیزی کسب کند. هرتا به روزهای خوب خود برگشت و نشان داد که می‌تواند با نوری به آینده امیدوار باشد. اما شیوع ویروس کرونا باعث شد تا برگزاری بازی‌های بوندس‌لیگا متوقف شود و به همین دلیل مدیران هرتابرلین تصمیم گرفتند از این وقفه استفاده کنند و مربی جدیدی را جایگزین نوری کنند. حتی در شرایطی که مربی ایرانی نتایج فوق‌العاده‌ای کسب کرده بود. برونو لابادیا جای نوری را گرفت و روی نیمکت هرتا نشست. مربی جوان ایرانی هم تاکنون صحبتی در این مورد انجام نداده و علاقه‌ای هم ندارد درباره هرتا و اتفاقات آن حرفی به زبان بیاورد.
در تمام این سال‌ها، همیشه الکساندر نوری یکی از گزینه‌های هدایت تیم‌های مطرح ایرانی و حتی تیم ملی بوده. یک بار بعد از جدایی کارلوس کی‌روش و یک مرتبه نیز پس از قطع همکاری با مارک ویلموتس، نام نوری مطرح شد تا هدایت تیم ملی را بر عهده بگیرد. هر بار اما همه چیز در حد حرف و شایعه بود و تماسی با نوری گرفته نشد. هر چند این مربی تأکید می‌کند که دوست دارد روزی روی نیمکت تیم ملی ایران بنشیند: «تاکنون هیچ تماسی با من برای هدایت تیم ملی ایران گرفته نشده و گویا فقط نام من به عنوان گزینه مطرح شده. من از وقوع چنین اتفاقی خوشحال می‌شوم اما همه چیز باید به وقتش انجام شود. الان که با شما صحبت می‌کنم، تیم ملی ایران سرمربی دارد و من هم هدفم بالا بردن سطح دانش فنی‌ام است. امیدوارم در تیم آینده‌ام بتوانم روزهای موفقی را رقم بزنم.»
نه تنها برای تیم ملی بلکه در باشگاه‌های بزرگ هم نام نوری به عنوان گزینه مربیگری مطرح شده. زمانی در سپاهان و حالا استقلال. چند روز قبل بود که بعد از کسب نتایج نه چندان درخشان استقلال، نام نوری به عنوان سرمربی بعدی این تیم مطرح شد که البته از سوی مسئولان هرگز تکذیب نشد. نوری اما در گفت‌وگویی مدعی شد که تماسی از سوی مسئولان باشگاه استقلال با او برقرار نشده است: «این خبر درست نیست و با من کسی تماسی نگرفته. مذاکره‌ای با باشگاه استقلال انجام نداده‌ام و برای کادر فنی فعلی این تیم آرزوی موفقیت می‌کنم.»
 

نام مهدی طارمی اکنون در کنار بازیکنان مطرح فوتبال در لیست کفش طلای اروپا قرار گرفته و تیم‌های مطرحی را از لیگ‌های پرتغال، فرانسه، انگلستان، آلمان و ایتالیا خواهان خود می‌بیند. طارمی که یکی از بازیکنان کلیدی تیم ملی نیز محسوب می‌شود و اسکوچیچ از او در بازی‌های باقیمانده مقدماتی جام جهانی انتظار بالایی دارد، در گفت‌وگو با سایت ابولا در پرتغال صحبت‌های جالبی کرده است.
مهدی طارمی درباره نقش کالوس کارواخال، سرمربی پیشین ریوآوه در سازگاری آسان او با فوتبال پرتغال و نمایش خیره‌کننده‌اش می‌گوید: «من از او بسیار سپاسگزارم. کارواخال و همکارانش از نظر توانمندی فنی عالی بودند و از همان لحظه‌ ورودم به ریوآوه به خوبی مرا پذیرفتند. او یک روانشناس و مربی بزرگ است که دقیق می‌داند چه زمانی و چطور باید از بازیکنانش حمایت کند. حتی زمانی که مصدوم بودم می‌دانست چگونه باید روی ذهنیت من کار کند تا هیجانم حفظ شود.»  مهاجم ایرانی ریوآوه درباره احتمال همراهی دوباره با سرمربی‌اش، برای مثال در تیم براگای پرتغال و جالب بودن این چالش هم صحبت می‌کند: «روشن است و چرا نباید این پیشنهاد را بپذیرم؟ باید منتظر باشیم و ببینیم چه اتفاق‌هایی در آینده رخ می‌دهد. باید به خواسته‌های ریوآوه هم احترام گذاشت. تیمی که مسیر موفقیت و پیشرفت را برای ما فراهم کرد. ریوآوه حامی‌ام بود و باید از خواسته‌های آنها پیروی کنم. » طارمی درباره مطرح شدن شایعه انتقالش به سه تیم بزرگ فوتبال پرتغال می‌گوید: «این افتخار بزرگی است که نام من به ‌تیم‌های بزرگی همانند بنفیکا، پورتو و اسپورتینگ پیوند خورده. خیلی خوشحالم که به عنوان یک بازیکن ایرانی و آسیایی برای آقای گلی لیگ برتر پرتغال مبارزه می‌کردم. من به فوتبال پرتغال و تاریخش احترام می‌گذارم. حضور در این فوتبال افتخار بود و دیدم چگونه همه کارها به نحو عالی انجام می‌شود.»

 

چند سال بعد بازی استقلال- سپاهان این فصل را با چه چیزی به یاد می‌آوریم؟ نمایش رقت‌بار شایان مصلح، سوت مشکوک بیژن حیدری در اعلام پنالتی علیه سپاهان، غیبت امیر قلعه‌نویی و عکسش روی تی‌شرت سپاهانی‌ها، گل زیبای محمد محبی، اخراج کودکانه آرش رضاوند، خط و نشان کشیدن و بددهنی امید نورافکن و وریا غفوری، ورزشگاه خالی آزادی، گاف جواد خیابانی در مورد شنیدن صدای تماشاگرانی که نمی‌دانست از بلندگوهاست، پرش شادمانه بهزاد غلامپور در آغوش سیدحسین حسینی، اشک‌های مهدی قایدی بعد از تعویض در آغوش فرهاد مجیدی، نمایش و آرامش شیخ دیاباته یا هیس نشان دادن سرمربی استقلال رو به دوربین‌ها؟
چند سال بعد در ذهن هرکدام از ما تصاویر مات و پراکنده‌ای باقی می‌ماند. ذهن آدم هرگز قادر نیست تمام اتفاقات یک مسابقه 90 دقیقه‌ای فوتبال را به خاطر بیاورد، حتی اگر فینال جام جهانی باشد. از دیدار ایران-استرالیا یا ایران-آمریکا الان جز گل‌ها، چند شادمانی یا نجات دروازه چیز زیادی برایمان نمانده. مسابقات لیگ که پرتعدادند و هر سال تکرار می‌شوند هم مثل لایه‌های زمین روی هم رسوب می‌کنند و از یاد می‌روند.
این چیزها بیشتر به تاریخ تعلق دارند و عموم مردم در لحظه زندگی می‌کنند، پاداش آنی را بیشتر دوست دارند تا وعده روزگار خوشی که «چون شکر آید». برای همین پیروزی مقابل سپاهان مثل یک نفس کشیدن عمیق بعد از فرو رفتن زیر آب لذت‌بخش است. فرهاد مجیدی و استقلالی‌ها تا بازی بعد فرصت دارند که از این دستاورد که آنها را به سهمیه آسیایی نزدیک می‌کند سرمست باشند.
بازی‌های تهران- اصفهان چندسالی است که از معمولی بودن خارج شده و فراتر از شش امتیاز دارد. خواباندن مچ سپاهان، آن هم ده نفره در ورزشگاه آزادی چیزی نیست که به این زودی‌ها از یاد برود و خلاصه کردن آن در گاف‌های شایان مصلح یا سوت داور خطاست.
فرهاد مجیدی اندک اندک دارد پخته‌تر می‌شود. فارغ از اعتراض مکرر به داورها که البته مربیان سرشناس دیگری هم این کار را انجام می‌دهند و به نظر یک عادت غیر قابل ترک است، او به تجربه کردن شکست‌ها و پیروزی‌های بیشتری نیاز دارد.
ایستادن کنار زمین فوتبال، مثل رفتن درون کوره برای خشت خام است. پختگی تاوان دارد و هیچ کس با خواندن کتاب خاطرات یا نسخه تاکتیکی مربیان موفق دنیا نمی‌تواند یک سرمربی خوب شود. اما تاب آوردن در این کوره مثل «عشق» به تماشا نمی‌شود و مستلزم آتش گرفتن و سوختن است. چیزی که تنها شکست مزه تلخ آن را قطره قطره در کام آدم می‌ریزد.
ورای آن هیس نشان دادن غیرضروری به منتقدانش که البته نشان از فشار بیش از حد و همینطور اشتیاق سرمربی برای «ستاره» ماندن در رسانه‌ها دارد، مجیدی در آرام کردن تیم، ایجاد انگیزه برای غلبه بر حریف مدعی، دلداری دادن به باشوی استقلال و درک احساس ناکامی او و ... خوب و امیدوارکننده عمل کرد. در این میان مشخص نبود که سپاهان اصفهان چرا این همه بی‌رمق، بد، بی‌اشتیاق و ملال‌آور فوتبال بازی کرد؟ بعید است آنها در دیدار حذفی که بوی جام می‌دهد هم تا این اندازه بد باشند. آن مسابقه می‌تواند به مراتب فرصت بهتری برای سنجش کارآیی فرهاد مجیدی در رویارویی با سپاهان امیر قلعه‌نویی باشد.
 گرچه کسب سهمیه یک موفقیت به شمار می‌آید اما هیچ‌چیز جای جام را نمی‌گیرد، آن هم وقتی که هواداران پرسپولیس مدام جام‌هایی که در این چندسال گرفته‌اند را می‌شمارند و به طعنه می‌گویند «انگشت کم آورده‌اند».
امیرقلعه‌نویی و فرهاد مجیدی هر دو از طرف هواداران برای فتح جام حذفی زیر فشار هستند و نکته هیجان‌انگیز ماجرا آنجاست که یحیی‌گل‌محمدی هم با تیم حریصش در پی این جام است. آنها که هیس نشان دادن فرهاد مجیدی پس از کسب سه امتیاز مقابل سپاهان را دیدند احتمالاً از خودشان می‌پرسند او اگر بتواند جام قهرمانی را از چنگ تراکتور، نفت مسجدسلیمان، پرسپولیس و سپاهان بیرون بکشد و به ویترین افتخارات استقلال اضافه کند، چه می‌کند!...