پرسپولیس در قائمشهر بالاخره به زمین سفت رسید و همه رکوردهایی را که در این فصل برای آن خیز برداشته بود، از دست داد. نخستین تساوی بعد از 10 بازی، پاره شدن بردهای خارج از خانه بعد از 10 برد متوالی و از دست رفتن رکورد کمترین گل خورده در طول تاریخ لیگ برتر. با از دست رفتن این رکوردها آیا سرخ‌ها باز هم انگیزه‌ای برای ادامه فصل دارند؟ پرونده امروز این ماجرا را واکاوی می‌کند.


 

بازی هرگز تمام نمی‌شود، حتی بعد از ۴ جام پی‌درپی. همیشه بازی‌های بزرگتری هست که باید تجربه‌اش کرد و باید خود را در آن محک زد. پرسپولیس که لیگ را تمام‌شده می‌پندارد، شاید دچار حس ناخودآگاه بی‌انگیزگی شده باشد اما پرسپولیسی‌ها می‌دانند که تا رویاهای بزرگتر چقدر فاصله دارند. پرسپولیس در اوج دوران چهارساله خود، با برانکو ایوانکوویچ فینال آسیا را تجربه کرد اما تکرار همان موفقیت در آینده نزدیک کار آسانی برای این تیم نیست. پرسپولیس نه برانکو ایوانکوویچ را در اختیار دارد و نه همچنان طراوت آن دوران را حفظ کرده است. تکرار قهرمانی نباید مانع دیدن واقعیت‌ها باشد. پرسپولیس برای ادامه روند موفقیت و تکرار رسیدن به فینال آسیا و کسب اولین قهرمانی در لیگ قهرمانان، هدفی بزرگ را پیش رو دارد. بنابراین بی‌انگیزگی در این تیم باید بی‌معنا شود. هنوز باید گام‌های بلند برای موفقیت برداشت. هنوز باید به حفظ رکوردها نه فقط برای رکورد بلکه برای ایجاد انگیزه فکر کرد. پرسپولیس اما مقابل نساجی روند موفقیتش را قطع کرد. این اما نیاز به هشدار دارد. پرسپولیس باید برای لیگ قهرمانان و برای فصل بعد همواره خود را در موقعیتی ممتاز حفظ کند و روحیه برنده بودن را در خود داشته باشد، حتی در موقعیتی که به امتیازات بازی‌ها نیازی ندارد.
یحیی گل‌محمدی وقتی سرمربی پرسپولیس شد که برانکو ایوانکوویچ یک تیم برنده و تیغ‌دار را به‌جا گذاشته بود و گابریل کالدرون مسیر درستی را ادامه داده بود. برای موفقیت در پرسپولیس همه چیز آماده بود. یحیی اما حالا مسئول حفظ این روند است و مسئول حفظ انگیزه‌ها و روحیه تیم برای تکرار پیروزی‌ها. کار یحیی گل‌محمدی با جشن قهرمانی چهارم قرمزها تمام نشده بلکه پروژه او در پرسپولیس در اولین قدم است. ساختن یک تیم شاداب و بزرگ برای موفقیت در لیگ قهرمانان و تکرار موفقیت‌ها. آیا یحیی خود را برای آینده‌ای جذاب‌تر آماده کرده یا می‌خواهد با آخرین قهرمانی در این فصل خود را برای همیشه موفق بداند؟ یحیی گل‌محمدی پس از تساوی پرسپولیس مقابل نساجی گفت: «ما امروز مثل یک قهرمان بازی کردیم و تیم برتر زمین بودیم. از بازیکنانم تشکر می‌کنم. نشان دادیم که بی‌جهت قهرمان نشده‌ایم. می‌توانستیم بازی را با چند گل ببریم، ولی در زدن ضربه آخر بی‌دقت بودیم. به هواداران می‌گویم باید به این تیم افتخار کنند. با توجه به شرایط زمین، بازی کردن در این ورزشگاه سخت است. امروز به لحاظ فنی تیم خوبی بودیم و موقعیت‌های زیادی داشتیم. از تیم حریف هم به خاطر بازی جوانمردانه تشکر می‌کنم.» حرف‌های یحیی ساده و طبیعی است اما این تساوی هشداری بود برای پرسپولیس که بداند رکوردها نباید از دست بروند. پرسپولیس باید به خودش سخت بگیرد. باید به خودش سختگیرانه انتقاد داشته باشد تا فردای جالب‌تر فرا برسد.

 

دوری از نوار پیروزی و شکست‌ناپذیری پس از تثبیت قهرمانی، از خصیصه‌های تمام پرسپولیس‌های چهار سال اخیر است؛ یک ویژگی مشترک میان برانکو و گل‌محمدی که در کنفرانس‌های مطبوعاتی همواره توسط هردو انکار می‌شد. البته بی‌انگیزگی قهرمان زودهنگام برای بازی در هفته‌های پایانی هر لیگی طبیعی و اجتناب‌ناپذیر است. با این حال، پرسپولیس در این سال‌ها بابت این موضوع کم مورد شماتت قرار نگرفت؛ ازجمله در هفته پایانی لیگ شانزدهم که برای فرار از باخت دادن به سیاه‌جامگان قعرنشین بیش از حد اشباع بود و با همان باخت، صبا به ‌جای نماینده مشهد روانه دسته پایین‌تر شد.
مساوی در قائمشهر، آرزوی ماقبل آخر پرسپولیس در لیگ نوزدهم را بر باد داد: رکورد کمترین گل خورده طی یک فصل در تاریخ لیگ. حال، شاگردان یحیی سه بازی آخر را برای رسیدن به امتیاز 69 تلاش خواهند کرد تا رکورد امتیازگیری در طول یک فصل در ادوار فوتبال باشگاهی ایران را از آن خود کنند؛ رکوردی که فولاد در دورانی که لیگ در 34 هفته برگزار می‌شد آن را ثبت کرد. با این وجود، دو انگیزه مهم‌تر از رکوردشکنی پیش روی این پرسپولیس قرار دارد.
نخست، این هفته‌ها فرصت مطلوبی است برای بازیکنان جوان‌تر تیم که اطمینان کادر فنی را برای فصل بعد جلب کنند. مهدی عبدی و سعید حسین‌پور در دقایق اندکی از لیگ نوزدهم به‌ بازی گرفته شدند اما نشان ‌دادند شایسته فرصت‌های بیشتر هم هستند. میدان دادن به این دو جوان و دیگر محصولات آکادمی پرسپولیس، می‌تواند یک کمک بزرگ برای پرکردن لیست کهکشانی تیم برای لیگ بیستم، با کمترین هزینه و بیشترین کیفیت باشد؛ آن هم در این شرایط که ستاره‌های امسال پرسپولیس را پیشنهادهای وسوسه‌کننده داخلی و خارجی تهدید می‌کنند.
دوم و مهم‌تر اینکه مأموریت پرسپولیس با پوکر قهرمانی پایان نمی‌یابد؛ بلکه نیمه‌نهایی جام حذفی و همچنین لیگ قهرمانان آسیا هم پیش روی آنان است. در آلمان، یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های هر ساله بایرن، افت کیفیت تیم پس از قطعی‌کردن زودهنگام قهرمانی در بوندس‌لیگا است که باعث کاهش جدیت تمرینات تیم شده و اثر منفی خود را در حساس‌ترین مراحل چمپیونزلیگ بروز می‌دهد. پرسپولیس یحیی هم در نزدیکی دست‌انداز بزرگی قرار دارد. قرمزها نباید یادشان برود که در دو بازی اولشان در دور گروهی، 5 امتیاز از دست دادند و حداقل نیازمند برد رفت‌وبرگشتی مقابل التعاون عربستان هستند.
شیوه قهرمانی سرمربی محجوب و محبوب سرخ‌پوشان برای همه ما تحسین‌برانگیز بوده اما اکنون فاز جدیدی از کار پرسپولیس با یحیی آغاز شده. پس از عادت به قهرمانی زودهنگام، جاه‌طلبی و سیری‌ناپذیری از پیروزی، دومین عادتی است که برانکو در اردوگاه قرمزها نهادینه کرده و یحیی باید از آن حراست کند. بازی با ذوب‌آهن، گل‌گهر و سایپا صدر جدول را از پرسپولیس نمی‌گیرند؛ ولی می‌توانند ابزاری باشند برای حفظ و تقویت فرم تیمی که می‌خواهد دندان‌هایش در هر تورنمنت کوچک و بزرگی تیز
باشند.