محدودیت‌های فاجعه‌بار کرونا
استابلر به مرغداری پناه برد
فرانک استابلر قهرمان آلمانی کشتی فرنگی جهان تمرینات آماده‌سازی خود را در مرغداری پدربزرگش انجام می‌دهد. فرانک استابلر که 3 مدال طلا و 2 مدال برنز جهان را در کارنامه خود دارد، بزرگترین آرزوی خود را کسب مدال در بازی‌های المپیک توکیو می‌داند. این کشتی‌گیر آلمانی هم‌اکنون تمرینات خود را به‌صورت شخصی و با پهن کردن تشک کشتی در مرغداری پدربزرگش انجام می‌دهد و در اکثر مواقع از آدمک برای تمرینات خود استفاده می‌کند. استابلر گفته است ویروس کرونا برای ورزشکاران محدودیت‌هایی را ایجاد کرده اما این محدودیت‌ها برای ورزش‌های تماسی مانند کشتی فاجعه است، چراکه به احتمال زیاد آخرین ورزشکارانی خواهیم بود که پس از کرونا می‌توانیم به حالت عادی برگردیم. استابلر که 31 سال سن دارد گفت: «نمی‌خواهم زیاد گلایه کنم اما درهای سالن‌های تمرینی ما در آلمان ماه‌هاست که بسته شده است. بزرگترین آرزوی من کسب مدال در المپیک توکیو در سال آینده است به همین دلیل آرزو می‌کنم بتوانم به روند عادی تمرینات خود بازگردم.»
چرخه انتخابی کشتی ایراد زیاد دارد
با انتخابی تیم ملی در هر شرایطی موافق هستم؛ چه زمانی که خودم کشتی می‌گرفتم و چه در دوره مربیگری‌ام. در المپیک 1996 آتلانتا، من سهمیه المپیک را گرفتم و در همه مسابقاتی که رفتم نتیجه گرفتم، ولی من را نبردند و اکبر فلاح ملی‌پوش شد. انتخابی هم نگذاشتند، در حالی که 6 ماه در اردو بودیم. آن سال من هم در جام تختی و هم در کشوری اول شدم، اما من را نبردند، شاید چون اعتقاد داشتند جوانم. یک دلیلش هم این بود که اکبر فلاح سال قبل از المپیک قهرمان جهان شده بود، بین ما انتخابی نگذاشتند، من خودم بابت عدم برگزاری مسابقه ضرر کردم. در مدتی که مربی بودم همیشه نظرم روی انتخابی بوده، هرچند درست است که انتصاب هم داشتیم، اما همان وقت فرآیند انتخابی تیم ملی اجرا می‌شد، در کشتی آزاد بیشتر و در فرنگی کمتر. اسم انتخابی آن زمان فرآیند بود و حالا اسمش شده چرخه. اگر فدراسیون می‌خواهد قانونمند باشد باید پای چرخه بایستد. خوب است هر کشتی‌گیری بداند دقیقاً در کدام مسابقه شرکت کند که به کجا اعزام شود. بنابراین به‌طور کلی با قانونمند شدن انتخابی تیم ملی موافقم اما به‌نظرم این چرخه انتخابی که هنوز مشخص نیست چه زمانی قرار است شروع به کار کند، دو سه‌تا ایراد در آن دیده می‌شود. البته این را بر اساس چیزی که دیدم می‌گویم چون همچنان این چرخه را عمومی نکرده‌اند که به‌طور کامل در اختیار همه باشد. آنچه من دیدم، نگاهی به قهرمانان رده‌های سنی جوانان و امیدها در مسابقات جهانی نشده و آنها هم ظاهراً باید از قهرمان کشوری در مسابقات حضور پیدا کنند که این از نظر من اشتباه است. وقتی اتحادیه جهانی مسابقات زیر 23ساله‌ها را برگزار می‌کند، یعنی نگاهش به این رده سنی ویژه است. اگر نگاه ما در چرخه به پشتوانه‌سازی نباشد این چرخه به درد نمی‌‌خورد. مورد دیگر اینکه چرخه مسابقات اوپن را برداشته که این هم کار اشتباهی است چون همین الان علی شعبانی، محمدحسین محمدیان، رضا یزدانی، مجتبی گلیج و جواد ابراهیمی مازندرانی هستند، همه اینها باید در مسابقات استانی کشتی بگیرند که یکی به قهرمان کشوری برسد و این ایراد است، ولی اگر مسابقات اوپن بود، این مشکل حل می‌شد و کسانی که در استان بیرون ماندند می‌توانستند در مسابقات شرکت کنند. خوب است مسابقات کشوری را مهم کنیم، ولی تکلیف کسانی که استان‌شان اول نمی‌شوند و مدعی هم هستند، چیست؟ الان در وزن 86کیلوگرم، از بین احمد بذری و کامران قاسمپور یکی می‌تواند در قهرمان کشوری کشتی بگیرد، ضمن اینکه در جام تختی هیچ امتیازی به رده‌های سنی امید و جوانان ندادیم. خود علیرضا دبیر همیشه جوانان می‌گرفت، در جام تختی سهمیه داشت. این خیلی خوب بود نمی‌دانم چرا آن را تغییر دادند. باید به جوانان انگیزه دهیم، ممکن است یک کشتی‌گیر مدال جوانان جهان گرفته باشد، در استانش انتخاب نشود، ولی استعداد است. پایه را نباید رها کنیم.
